De langste dag van het jaar begint regenachtig. Dus we ontbijten weer gezellig in de camper. Ook maken we een lekkere lunch met het brood dat we gisteren in Dombas kochten. Als de buienradar klopt wordt het straks droger en kunnen we een wandeling maken in het mooie Dovrefjell park. We kleden ons aan in de wandelkleren en nemen voor de zekerheid de regenjassen ook mee straks. Na even zoeken zie ik een wandeling van ongeveer 8 km in de buurt van Hjerkinn naar een uitzichtpunt. We rijden naar het beginpunt waar ook een (onbemant) visitorcenter is. We kijken even rond. Zo te zien komen hier wilde rendieren en ook muskusossen voor, dat belooft wat.
We gaan op stap, gelukkig breekt ook af en toe de zon door. We lopen wel echt tussen de sneeuwvelden door nu en de wind is koud. Het is een aardige klim naar de top voor het uizichtpunt. Wij zijn heel blij met de nieuwe schoenen nu. Ook Elly volbrengt de klim, iets waarvan ze een paar jaar gelden niet dacht dat ze dit zou kunnen. Topprestatie!
Boven aangekomen is er een leuke hut met aan een kant helemaal glas. Binnen brand een lekker haardvuurtje en er is een Noorse dame die een en ander over de natuur vertelt. Er staat een camera met een flinke lens die gekoppeld is aan een scherm. Die camera staat gericht op....jawel muskusossen! Gelukkig hebben we ook de verrekijker meegenomen. Daarmee kunnen we ze uiteindelijk traceren. 't is dat ze bewegen, anders zouden het bruinige stenen in een plukje sneeuw kunnen zijn.
Door de ramen heen is het moeilijk foto's maken, dus ik waag het erop naar buiten te gaan en een stukje naar een punt te lopen vanwaar je ze zou moeten kunnen zien. Nu ik eenmaal weet in welk plukje sneeuw ik moet kijken, lukt het wel ze te vinden. Dus helemaal inzoemen met de camera (want ook die heb ik bij me, met de telefoon wordt dit echt niks), en dan die foto uitvergroten op het scherm, dan zie je ze:-). Dus we kunnen met recht zeggen dat we ze gezien hebben, zij het op een kilometer of 2 afstand. Op dat punt staan nog wat mensen die zich afvragen waar die beesten toch staan. Zo kan ik mijn Frans en Duits weer eens oefenen, ik probeer ze uit te leggen waar ze zijn. Een Belgisch echtpaar is zo enthousiaist, die zijn al een maand aan het rondtrekken in Noorwegen en ook naar de Lofoten geweest. ZIj vraagt of we nog in Alesund komen. Daar komen we inderdaad nog. Nou dan moeten jullie echt die wandeling doen! Heel mooi op het vogeleiland Rund, veel papegaai duikers. Je moet het wel aan het einde van de dag doen, anders zijn ze op zee. Ze zijn zo aardig mij de wandeling te appen, dus even nummers uitwisselen. We lunchen in de hut bij het haardvuur. Omdat de lucht er niet beter op wordt gaan we dezelfde weg terug. We krijgen wat spetters, te weinig om regen te noemen. Onze nieuwe zwarte schoenen zijn niet zwart meer maar eerder lichtgrijs inmiddels, goed ingewijd dus. Ook de schoenen van Elly hebben een krijtverfje gekregen, maar daar zijn wandelschoenen voor toch?
Na een thee break in de camper (langleve de omvormer) rijden we naar de camping (Magalaupe sitecode 10100). Een eenvoudige maar nette camping met een aardige dame aan de receptie. We gaan mooi naast elkaar staan met de luifels een beetje over elkaar heen. Ook doen wij er een zijwand in om wat beschutting te hebben, want fris is het hier ook met 11 graden. We koken een lekker maal op de skottelbraai van Elly. Na het eten is er een inmiddels vertrouwde rolverdeling: Mart en Elly wassen af, Monique maakt het verslag. Ik ga wel binnen zitten met het electrische kacheltje aan, anders zijn mijn vingers te koud om te typen. Vannacht wordt het hier maar 3 graden, maar het lijkt wel droog te blijven, ook morgen. We blijven 2 nachten op deze camping om een beetje rust in te bouwen in de reis.

Geschreven door Camper.avonturen