Jugendstil-museum, dat stond vandaag op het programma, in de Alberta straat/iela 12, noordelijk van het oude centrum.
Een wandeling van dik drie kwartier over een andere brug dan we anders namen, de Vansu tilts, betekent Tuibrug. Voor de onafhankelijkheid: Gorki brug.
Eenmaal aangekomen kostte het wel even moeite om het museum in te komen, de deur zat op slot. Maar: in de slipstream van een gids met groepje, die het pand van de binnenkant liet zien, kwamen we erin.
Alleraardigste mensen weer, met hoeden op uit de Jugendstiltijd. Veel informatie over de verschillende huizen en architecten, vrijwel allemaal mensen uit Riga/Letland.
En er is echt heel veel moois gebouwd hier in die tijd, zo'n honderd jaar geleden.
In de kelder alle info op beeldschermen, een verdieping hoger het woonhuis van de Jugendstil architect Konstantīns Pēkšēns. Hij had het gebouw ontworpen, en woonde er daarna ook met zijn gezin.
Heel leuk was een gesprek met een vrouw die in de keuken van het woonhuis stond, en heel veel interressants te vertellen had over wat daar te zien was: de gietijzeren oven, de kamer van de meid vlak achter de keuken, een kast waarin wekelijks een ijsblok in gedaan werd om dingen koel te houden.
En, toen ze erachter kwam dat we Nederlanders waren, wees ze op alle Nederlandse motieven in een tafelkleed, in tegels en op gebruiksvoorwerpen.
Ze sprak echt vloeiend Engels en Duits. En vertelde ook nog kort over de Sovjettijd toen ze met hun hele gezin in een Kommunalwoning woonden, als gezin in 1 kamer.
Alles was van de staat, die splitste huizen op verdeelde de ruimtes. Erg. Het hele systeem was rot voor de mensen en functioneerde niet. Altijd schaarste.

Toen we alles gezien hadden daar kwam de verrassing, de kers op de taart van dit bezoek.
Helemaal bovenin dit pand was nòg een museum, het voormalige woonhuis en atelier van Janis Rozentāls en zijn gezin.
Het was zo: de eerder genoemde architect Konstantīns Pēkšēns had bij het ontwerp van het gebouw de bovenste verdieping voor een kunstenaar gedacht, vanwege het goede licht natuurlijk. En daar een prachtig atelier met woonhuis bovenin laten maken.
Annet was echt onder de indruk van het prachtige atelier. Dus nou moet ik een manier verzinnen ook zoiets bovenop ons huis te bouwen :-).
De kunst was ook goed, vooral leuk voor Annet dat er in kasten met heel veel laden veel schetsen en tekeningen lagen van deze Rozentals. Annet haar ding natuurlijk.
Hier hadden we niet op gerekend, dit tweede museum, dus dat was echt een hele leuke verrassing.

Daarna zaten we wel weer vol indrukken. Het was genoeg.
De kortste weg terug door de oude binnenstad naar onze woning, tussendoor nog even boodschappen gedaan, en Annet heeft nog een Celliste op central markt getekend.

Geschreven door Wiebeaprende