De kust van Letland kwam op het eind van de middag in zicht. Een enkele watervogel vloog langs het schip, het was helder weer.
We gingen uit onze hut, na een tijdje met de hele barang naar de auto.
Wachten, wachten, totdat we de rijplaat van ons dek neergelaten werd en we eraf mochten. Alles wat we nu van Letland zagen was een geld hijskraan en de lucht.
Maar: eindelijk mochten we eraf, langs de douane, die ons vriendelijk doorwuifde en toen waren we in Letland !
Op naar Kuldiga, de stad met de breedste waterval van Europa.
Het landschap lijkt wat op Zweden, veel ruimte, weilanden met bomen en of bossen ertussen.
Op dat moment was het nog licht, maar het werd al gauw donker, en: mist! Eerst alleen in de velden naast de weg, later ook op de weg.
Best wel link. Tuike, tuike rijden.....
Afwisselend rechts naast ons en voor ons was een schitterende volle maan. We zijn nog een keer gestopt zodat Annet er een mooie foto van kon maken.
Een eind rijden verder ineens een grote schrik.
Vier reeën staken pal voor onze auto de weg over.
Ik ging pal in de remmen, dat liep goed af voor drie, maar de vierde is door de auto geraakt.
We stopten meteen en gingen op zoek naar het dier, dat verschrikt aan de kant van de weg stond. Gelukkig, het leefde nog.
Ik liep er naartoe, om te kijken. En toen liep het weg, het veld in. Een beetje stram, maar zo lopen die beesten ook.
Of het dier gewond is, we zullen het nooit weten.....
We vonden het heel vervelend, maar je weet, je kan niets doen dan hopen dat het dier er met geringe verwondingen vanaf gekomen is.

In het donker kwamen we in Kuldiga aan, en toen begon de zoektocht naar het apartement.
Dat kostte wat moeite, uiteindelijk hebben we de auto op het centrale plein laten staan en zijn te voet de betreffende straat ingegaan, de Liepaja Iela.
"Iela" betekent straat in het Lets.
Toen werd duidelijk waar we moesten zijn.
En het bleek, geheel in overeenstemming met de foto's, een heel leuk apartement te zijn.
Een stokoud huis, maar de woning geheel gerenoveerd, en volgehangen met (koeie- en andere) bellen, en een hele verzameling ouderwetse gietijzeren strijkbouten en speelgoedauto's.
Als een blok vielen we in slaap, moe van de indrukken en emoties van deze dag.

Geschreven door Wiebeaprende