Vanmorgen weer rustig aan gedaan, wel even met de hier gekochte zwarte duct tape een plek voor op de auto afgeplakt.
Waarschijnlijk is het kunststof roostertje eruit gevallen bij de botsing met het ree. Verder is er niets te zien aan de auto. Geen deuk of zo, niets.
We reden ook al langzaam, nadat ik voor de andere dieren geremd had.
Nou ja, zo kan er in ieder geval niets in de opening waaien, en terug in NL kijk ik wel of we aan zo'n onderdeeltje kunnen komen.

Vanmiddag naar het grote kunstmuseum van Riga geweest in de voormalige beurs. Er is nog een kunstmuseum hier.
Van boven, de 3e verdieping, naar beneden het hele museum bekeken.
De bovenste verdieping hing vol met Hollandse meesters, van iets mindere bekendheid als Rembrandt, Ferdinand Bol, Frans Hals.
In plaats daarvan: Quiringh Gerritszoon van Brekelenkam, Pieter de Molyn, Jan Porcellis and Solomon Van Ruysdael.
Zoals Annet zei: "niks mis mee, met deze schilders".
Verder ook wat Duitse en Oostenrijkse schilders. Veel uit de 17e eeuw.
Een verdieping lager: Asiatische kunst, bv tekeningen, beelden en netsuke's uit Japan, en een ruimte waarin werd verteld over Friedrich Wilhelm Brederlo, een koopman die graag kunst verzamelde en die de basis heeft gelegd voor wat nu dit museum is.
Er was ook nog een verzameling Meissen porselein, wat Annet verschrikkelijk vond, maar ik best wel mooi :-). Ik heb nu eenmaal een wat kitscheger smaak:-).
En wat Zweeds, Deens design, veel eenvoudiger vormgegeven.
Helemaal beneden ten slotte was een tentoonstelling over Spaanse (Catalaanse, Baskische, Asturische) kunstenaars, hun werk, en hun contacten met Letse kunstenaars.
Er lagen ook brieven en ansichtkaarten die men elkaar schreef. Mij valt dan weer op dat men in het Frans met elkaar communiceerd. Tsja, meer de lingua franca in Europa van een eeuw geleden.

Na dit bezoekje zaten we wel even vol.

Maar, na een kop latte machiatto en gebak hadden we wel weer moed voor nog een museum, het museum van de bezetting,.
Ligt aan het plein, vlakbij de brug die wij moeten nemen om bij onze woning te momen.
Dit nu was in één woord: indrukwekkend. We waren er stil van.
De Letten waren van 1918 tot 1940 een zelfstandige staat, toen is hun dit, na het afgesloten Molotov - von Ribbentropp pact afgenomen.
Twee van de grootste schoften uit de geschiedenis hadden Europa wel even onderling verdeeld. Hitler en Stalin.
Daarna eerst de ellende van WO 2, waarbij afwisselend Sovjet- en Nazi-Duitsland troepen over het land rolden.
Toen werd Letland als socialistische Sovjetrrepubliek deel van de SovjetUnie. En begon de Cheka(= de KGB) met vervolgingen.
Vele Letten werden ook naar Siberië gedeporteerd, met name in het kader van de landbouwcollectivisatie. En daarvan kwamen velen niet meer terug, stierven daar.
Het land werd gedwongen gerussificeerd.
Pas met het uiteenvallen van de SovjetUnie in 1990/91 kregen ze hun onafhankelijkheid terug. En daar is de meerderheid heel erg blij mee.
Zoals gezegd, toen we naar buiten kwamen waren we er wel even stil van. Als ik voor mezelf spreek: een mengsel van woede en verdriet over zoveel onrecht.
Inmiddels zitten we weer binnen thuis.
Maar even afwachten wat het weer doet, vandaag was heel mooi weer, maar het zal minder worden morgen en overmorgen...

Geschreven door Wiebeaprende