Na een goede nachtrust opgestaan, gepakt en de auto ergens op een parkeerplaats in de binnenstad gezet.
Verder hebben de mooie binnenstad van Kuldiga, de "Ventas Rumba", een mooie en brede waterval en het bijhorende park met museum te voet bezocht.
Oh, wat was die waterval mooi. Niet erg hoog, maar wel de breedste van Europa.
De stroom is erg ondiep daar, dus de rivier de Venta is niet geschikt voor goederentransport.
In de loop van de tijd zijn verschillende pogingen gedaan om een kanaal aan te leggen.
Allemaal vastgelopen wegens geldgebrek en praktische problemen.
Er is een kanaal aangelegd ernaast, dat is nu een vrijwel volledig drooggevallen. Daardoor is er wel een eiland onstaan, het Martinsala("sala" is eiland in het Lets).
En daar is een natuurzwembad met park aangelegd zodat je kunt zwemmen in de Venta. NB: niet in de waterval zelf!
Daarna zijn we nog in het museum geweest, waar een hele vriendelijke mevrouw ons van alles vertelde over Kuldiga.
Het is een oude stad, een hanzestad ook, en heette vroeger ook wel in het Duits "Goldingen". Er was een grote Duitse gemeenschap hier, maar die zijn na WO2 allemaal verdreven. Het is hier het Koerland.
De meeste Letten zijn heel blij met hun onafhankelijkheid na het uiteenvallen van de Sovjetunie, hoewel sommige ouderen soms terugverlangen naar de tijd "dat iedereen werk had". Vergelijkbaar verhaal als dat in de voormalige DDR. En dan zijn er nog veel etnische Russen, in de tijd van de SovjetUnie hier naartoeverhuisd.
Sommigen passen zich aan, beschouwen zich als Let, anderen kunnen of willen dat niet en komen in de verdrukking
Oh ja, nog over dat kanaal naast de Venta: men wilde ook met explosieven een kanaal maken aan de andere oever van de Venta, maar dat was allemaal Dolomietsteen, waarop overigens ook een Burcht gebouwd was.
Dat bleek uiteindelijk ondoenlijk, en veel te duur ook.
Dus: ze wisten dat de ondergrond uit Dolomietsteen bestond, en gingen het tóch doen. Ja, hoe dom kun je zijn......

We hadden het wel gezien, en reden naar Riga. Zo'n twee uur rijden, voor 146 km. Hard rijden kun je hier dus niet. Max 90 km/h.
Toen we aankwamen weer even zoeken, tot we het apartementencomplex aan de oever van de rivier de Daugav gevonden hadden.
Met een code kwamen we in het gebouw, vonden de sleutel in een brievenbus, en toen heb ik de fout gemaakt waar ik niet trots op ben.
Het volledige gebouw had straatnummer 26, en daarin moesten we apartement 31 hebben.
En ik dacht dat we in apartement 26 moesten zijn. Dus we stonden voor de dichte deur......
Bij de concierge nagevraagd, die bij de ingang zat, die ging met ons mee. De man bleek uitsluitend Russisch te kennen, geen andere taal, Duits, Engels, Frans, Spaans, ook geen Lets volgens mij. Dus echt een van die mensen die in de maalstroom van de geschiedenis wat in de knel gekomen zijn.
Met behulp van Google translate wist ik hem duidelijk te maken wat ons probleem was. Althans, wat we dàchten dat ons probleem was :-).
Na wat heen en weer ge-app met de contactpersoon werd het duidelijk.
En toen ging simsalabim de deur open en nu hebben we een week lang de beschikking over een wel heel ruime woning.

Geschreven door Wiebeaprende