Derde reisverslag vanuit Colombia,
Maandag 2 december vertrekken we om 8.00 uur uit het hotel en worden we naar het busstation gebracht. Hier stappen we op een iets groter busje dan 2 dagen geleden. De route verloopt voorspoedig maar is wel lang. In Cali hebben we een tussenstop van 45 minuten. Hier kunnen we even de benen strekken en een toilet bezoeken. Wij eten bij de bus onze meegebrachte broodjes op. Rond 15.30 uur zijn we eindelijk in Armenia en daar stappen we over in een auto die ons naar Salento brengt. We hebben een leuke kamer in een heel gezellig hotel. Hier gaan we ons wel vermaken. Dinsdag 3 december staan we iets later op en genieten van het uitgebreide ontbijt van het hotel. We hebben een mail van het reisbureau gehad dat onze vlucht van 5 december is vervroegd van 13.00 uur ’s middags naar ’s ochtends 8.00 uur. Daar zijn we niet echt blij mee, maar de luchtvaartmaatschappij heeft dit zo gewijzigd en daar kunnen we helaas niets meer aan doen. Na het ontbijt lopen we naar de plaza waar Willy’s (Jeep) staan te achten waarmee je naar de Valle de Cocora kunt. In de Valle de Cocora staan waxpalmen van circa 45 meter hoog. Wij kopen kaartjes en kunnen al snel instappen. Het is een half uur rijden naar de vallei en daar kan een ieder zelf bepalen wat hij/zij gaat doen. Wij lopen een eindje naar de ingang van het park en drinken onderweg heerlijke Colombiaanse koffie en zien een kolibrie. Bij de ingang van het park twijfelen wat we zullen doen, de korte route is 2 uur maar erg steil. De lucht begint te betrekken en van mensen die net naar beneden komen krijgen we te horen dat we wel snel moeten zijn als we het willen doen, want er komt regen en dan zijn de paden spekglad. We besluiten beneden te blijven en lopen langzaam terug naar de plek waar de Willy’s staan te wachten. Hier zien we een paar condors rondvliegen. We moeten even wachten tot er voldoende mensen zijn om terug te rijden en net als we zijn vertrokken begint het te regenen. Gelukkig zitten we droog, wat je niet kan zeggen van de mensen die achterop de jeep staan. Zij krijgen bij een drempel de volle lading water vanaf het dak over zicht heen. De chauffeur rijdt rustig en we doen er 45 minuten over om terug te rijden naar het dorp. Het regent nog steeds behoorlijk. Wij besluiten op de Plaza een restaurantje op te zoeken en daar te lunchen. We nemen platanos con carne en dan krijg je een grote lap platgeslagen gebakken banaan met een lading gehakt erop. Het is een gigantische maaltijd. Ina heeft er ook nog eens kaas over genomen en dat maakt het nog extra machtig. We krijgen dan ook maar de helft op en de rest laten we staan. Het is intussen weer droog en we lopen via de supermarkt naar het hotel, waar we de rest van de middag lekker rustig aan doen. We eten ’s avonds in het dorp in een gezellig restaurantje een hamburger, want we hebben niet veel trek. Woensdag 4 december staan we weer op tijd op en gaan na het ontbijt en wandeling maken door het dorp. Op het plaza staan dranghekken voor de finish van de ronde van Colombia voor vrouwen. Je kunt ook naar een uitzichtpunt, maar dan moet je wel een trap met 250 treden beklimmen. Ina twijfelt of ze zal gaan, maar als Ton even snel water gaat halen begint ze langzaam de trap op te lopen. Gelukkig is er na elke 30/35 treden een plateautje waar een bankje staat, dus een mogelijkheid om even uit te rusten. Ina is over de helft als Ton terug komt met water. We zijn dan bijna boven en eenmaal boven is het uitzicht zeker de moeite waard. We blijven even boven genieten van het uitzicht en kopen een souvenir. Eenmaal beneden is het tijd voor koffie. Na de koffie gaan we nog even kijken of er al iets te doen is op de Plaza. We vragen een agent hoe laat de dames verwacht worden en dan blijkt dan nog een half uurtje te duren. We drinken nog een kopje koffie en gaan dan langs de dranghekken staan. Iets later dan verwacht komen de dames binnen en dan is het net begonnen te regenen. We schuilen in de kerk en na een half uurtje lijkt het nog steeds niet droog te gaan worden. We besluiten maar weer op de Plaza te gaan eten en zitten midden tussen de pers. Het is erg gezellig in het restaurant en we blijven dan ook langer dan we hadden verwacht. Als we uiteindelijk besluiten terug te gaan naar het hotel is het gelukkig net droog. In het hotel herpakken we de koffers, want we hebben teveel gewicht voor de vlucht van morgen. Even wat dingen in de rugzak die zwaar zijn, scheelt altijd weer. Aan het eind van de middag drinken we een afscheidsdrankje met een ander stel Nederlanders waar we de afgelopen dagen steeds mee gereisd hebben. Na de borrel eten we in het hotel en gaan op tijd naar bed. Donderdag 5 december worden we al om 5.00 uur opgehaald voor de vlucht van Armenia naar Medellin. We moeten een uurtje rijden naar de luchthaven en daar verloopt alles vlot. We hoeven gelukkig niet veel bij te betalen ondanks 10 kilo overgewicht en om 9.15 uur staan we in Medellin buiten de luchthaven te wachten op onze transfer. We kunnen in het hotel weer niet in onze kamer en besluiten even rustig in het hotel de spullen bij elkaar te zoeken die we mee willen vandaag en dan bellen we even met de familie in Nederland. We lopen in een kwartiertje bergafwaarts naar de metro en daar vragen we aan een meisje of ze weet waar we tickets voor de metro moeten kopen en met het beetje Engels dat ze spreekt zegt ze dat we met haar mee moeten lopen. We lopen het ticketkantoortje voorbij en dan laat zij ons met haar metrokaart door de poortjes en legt ons dan uit welke metro we moeten nemen. De Colombianen zijn erg vriendelijk. We rijden met de metro naar een botanische tuin en wandelen hier een tijdje rond. We zien weer mooie vogels en lunchen ook in de tuin. Rond 13.45 uur gaan we terug met de metro naar de dichtst bij zijnde metrohalte bij ons hotel. Dan is het nog een stukje klimmen en het is erg warm. We besluiten bij de supermarkt wat broodjes, fruit en drinken voor vanavond te halen en nemen dan een taxi terug naar het hotel. Klimmen gaat Ina niet zo goed af. We krijgen een mooie kamer die zelfs een lekker zitje heeft. Dat hebben we wel gemist, want meestal moet je op het bed zitten omdat er maar 1 stoel is. Vrijdag 6 december gaan we wederom met de metro maar deze keer gaan we naar een van de kabelbanen van Medellin. We moeten 1 keer overstappen naar de wijk Communa 13 een wijk waar zowel de kabelbaan vertrekt naar het hoger gelegen deel van Medellin als de roltrappen die aangelegd zijn om de andere kant van de wijk makkelijker te kunnen bereiken. We nemen eerst de kabelbaan, waar je al draaiend in moet stappen. In de kabelbaan zitten 2 bankjes en het uitzicht over de stad is fantastisch maar wij stappen boven niet uit maar gaan gelijk terug naar beneden. Boven is namelijk verder niets te beleven. Als we weer terug zijn bij het metrostation nemen we een taxi naar de roltrappen, want die liggen 1,5 km van het station en we zouden flink moeten klimmen en het is erg warm. Als we er aankomen moeten we nog een stukje klimmen, maar dat is gelukkig wel te doen. We gaan met de roltrappen naar boven en onderweg zien we veel wandschilderingen. Communa 13 staat bekend om de graffiti. Het is een leuke wijk, waar je wel je spullen goed in de gaten moet houden. We voelen ons overigens nergens onveilig in Colombia. We lunchen in de wijk en na de lunch nemen we de metro terug naar de wijk waar ons hotel staat. Op weg naar het hotel kopen we weer broodjes en papaya voor het avondeten en dan kunnen we helaas geen taxi vinden en lopen we dus terug naar het hotel. Gelukkig is het iets koeler en hebben we een route die iets minder klimt dan de route die we anders nemen. In het hotel doen we het verder rustig aan. Nog 1 dag in Medellin en dan gaan we al weer naar de laatste plaats die we in Colombia bezoeken, namelijk Cartagena.

Geschreven door Ton-en-ina.op.pad