Allereerst bedankt voor de leuke reacties op ons eerste reisverslag.
Op maandag 25 november vliegen we van Rio de Janeiro naar Bogota in Colombia. We worden al om 3.45 uur opgehaald bij het hotel. We vliegen om 6.25 uur en na 6,5 uur vliegen komen we aan in Bogota, waar het 2 uur vroeger is dan in Rio. Het tijdsverschil is dan 6 uur met Nederland. De vlucht verloopt prima, maar we vinden de catering aan boord wel erg summier. We krijgen 1 bakje yoghurt (iets groter bakje dan een Danoontje) met wat muesli en een bakje fruit, waarvan de sinaasappel niet te eten is (er zit nog veel vel om en eveneens vol met pitten). Later op de vlucht krijgen we nog een bakje water en dat was het dan. In Bogota worden we opgewacht en naar ons hotel in het oude centrum gebracht. Daar krijgen we te horen dat we pas om 15.00 uur in onze kamer kunnen en op dat moment is het nog maar 12.00 uur. We balen wel, want nu moeten we met rugzak op de stad in. Niet ver van ons hotel vinden we een restaurantje waar we gaan lunchen. Het eten is er voortreffelijk en niet duur. We lopen na de lunch naar het oude stadscentrum en bewonderen voor zover mogelijk de gebouwen. Door de onlusten van de afgelopen dagen zijn veel gebouwen ingepakt in doeken, zodat ze niet met verf besmeurd kunnen worden. Verder zijn bij veel banken en luxe winkels de ruiten dichtgespijkerd die eerder kapot gegooid zijn en er zijn overal politie en mensen van het leger aanwezig en soms met zware wapens. Toch voelen we ons niet onveilig. We bewonderen de mooie gebouwen en besluiten een bezoek te brengen aan het museum van kunstenaar Botero. We hebben pech, want we kunnen er niet in omdat er een besloten bijeenkomst aan de gang is. Wederom balen, maar het is niet anders. We gaan maar terug naar het hotel in de hoop dat we intussen in onze kamer mogen. Onderweg kopen we een paar broodjes, zodat we vanavond niet meer de stad in hoeven. Er is nog steeds een avondklok, maar die wordt niet gehandhaafd horen we later. We moeten nog even wachten en dan kunnen we eindelijk naar de kamer. Het is een leuke kamer, erg klein maar met een gigantisch bed. Voor ons had het bed iets kleiner gemogen, zodat we meer bewegingsruimte hadden. We gaan aan het eind van de middag nog even naar de supermarkt om de hoek en dan eten we op de kamer onze broodjes. We gaan al op tijd naar bed, want we kunnen de ogen met moeite open houden. We slapen ontzettend lang en lekker. Dinsdag 26 november genieten we eerst van een uitstekend ontbijt en dan gaan we ons klaarmaken voor een dagje Bogota. Het is helaas geen mooi weer. Het is bewolkt en het regent af en toe en we besluiten eerst maar te gaan pinnen en een hoestdrankje te gaan kopen, want Ton is gigantisch verkouden geworden in Rio (waarschijnlijk door de airco). We wilden beginnen met een bezoek aan de berg Monserat, maar die zit door het weer in de mist en daarom gaan we eerst maar naar het goudmuseum. Dat blijkt een goede keus, want het museum is zeer de moeite waard en terwijl wij binnen zijn regent het buiten gigantisch en Ton mocht gratis naar binnen i.v.m. zijn leeftijd (50). Als we uitgekeken zijn is het buiten droog en lopen we naar het oude centrum en bezoeken de kathedraal, want die was gisteren gesloten. Het is een mooie kerk met een nog mooiere kapel. Na het kerkbezoek nemen we een taxi naar de berg Monserat want het is intussen weer helder. We gaan met de kabelbaan naar boven en daar regent het helaas weer, waardoor we daar maar een kerk induiken om te schuilen. Gelukkig is het een klein buitje en kunnen we snel weer droog buiten lopen. We moeten wel even weer wennen aan de hoogte, vooral bij het traplopen want het is bijna 3000 meter hoog. We maken mooie foto’s van het uitzicht over Bogota en dan gaan we weer met de kabelbaan naar beneden. Daar nemen we wederom een taxi, maar deze taxi chauffeur weet amper de weg en vraagt ons meerdere keren welke kant hij op moet. Gelukkig herkende ik het gebouw naast ons hotel en kon zo vertellen waar hij heen moest. Op de hotelkamer bekijken we de foto’s van de afgelopen twee dagen en dan maken we ons klaar voor het avondeten. We eten heerlijk vlakbij het hotel in een gezellig eetcafé. We horen als we teruglopen naar het hotel in de verte al weer demonstranten roepen en lawaai maken. We hebben geen behoefte om hiermee in aanraking te komen en daarom gaan we terug naar het hotel. Woensdag 27 november worden we om 6.30 uur opgepikt bij het hotel en naar de luchthaven gebracht voor een vlucht van 40 minuten naar Neiva en met een vertraging van 45 minuten. In Neiva worden we wederom opgewacht. We hebben alleen een probleem met de lokale politie, want net nadat we ons in de auto geïnstalleerd hebben moeten we er weer uit en mogen we niet met de auto verder en moeten we overstappen in een taxi. De auto rijdt weg met onze bagage en de taxi brengt ons vervolgens een paar straten verderop waar de auto op ons staat te wachten waarmee we naar de Tatacoa woestijn gaan. Onze gids is woest maar volgt keurig de instructies van de politie op, want hij kan niet anders. Onderweg pikken we een lokale gids op die met ons meegaat naar het hotel. Rond 12.00 uur komen we aan bij een plek in de woestijn waar we een rondwandeling gaan maken. Wij zijn daar helemaal niet op voorbereid en hebben dus geen hoedje of zonnebrand in de rugzak gedaan. We wisten niet beter dat deze excursie aan het eind van de middag was. Het is een leuke wandeling van 45 minuten en de gids vertelt een hele hoop over de planten en dieren die hier voorkomen en over de fossielen die je hier kunt vinden. We zien hier ook prachtige vogels. Na deze wandeling gaan we door naar ons hotel in de woestijn. De lokale gids en de Engelssprekende gids lopen gelukkig mee naar binnen, want het personeel spreekt geen woord Engels en we staan niet in hun systeem geregistreerd. De gidsen bellen met onze lokale agent en dan komt het al met al toch nog goed. Het is een apart hotel, met wederom een kleine kamer en een badkamer buiten. We moeten alleen een heel eind lopen om bij het restaurant te komen, maar dat heeft ook wel weer wat. Het is hier ver over de 30 graden, geen wind en het stikt van de vliegen en daarom smeren we ons gelijk flink in met deet. We wandelen wat over het terrein maar het is heel groot en te warm dus besluiten we terug te gaan naar onze kamer en daar buiten in de schaduw te gaan zitten met een koel drankje. Het eten is hier uitstekend en ook nog betaalbaar. We hebben gelukkig in de nacht wel airco, anders was het niet uit te houden geweest. We hebben een eigen leguaan die onze badkamer buiten in de gaten houdt. Na een goede nachtrust worden we met een privétransfer naar San Augustin gebracht. Het is een leuke man die alleen Spaans spreekt, maar omdat hij het rustig spreekt begrijpen we wat hij vertelt. Hij vertelt een hoop over Colombia en stopt regelmatig zodat we foto’s kunnen nemen. Rond 14.45 uur komen we aan bij het hotel. We instaleren ons en gaan dan lekker in de lounge van het hotel dit verhaaltje schrijven. Morgen gaan we met de vader van onze chauffeur van vandaag een tour in de omgeving maken met een jeep, zodat ik niet veel hoef te lopen.

Geschreven door Ton-en-ina.op.pad