Op de camping een stel uit Leiden getroffen, onderweg ook al een paar keer gezien. Die hadden 3 maanden om te fietsen. Naar Livorno, daar de boot naar Sicilië, dan naar Marseille en via de groene weg naar middellandse zee weer terug naar huis. Dat is ons te lang 😅.
Vandaag ging de route met de stroom van het riviertje de Adige mee. Niets te klimmen dus 😀.
Langs burchten en oude kerkjes. Maar wat het meest opvallende was, waren de uitgestrekte fruitboomgaarden. Zover als je kon kijken, kilometers lang. Daar is de Betuwe niets bij.
We hadden wind tegen, desondanks haalden we de 20 km p.u. makkelijk. Was een heerlijke temperatuur . Mooi fietspad ook, bijna geheel autovrij tot Meran.
Er was zelfs een gedeelte met 7 haarspeldbochten, waar gelukkig ook geen auto’s mochten komen.
Het gebied waar we doorheen fietsten was de Vinschgau. Kenmerkend voor dit gebied is het grote contrast tussen de beboste zuidkant en de droge, op de zon gelegen noordkant.
Het schijnt het droogste dal te zijn van de Oostalpen, er werd dan ook volop gesproeid. Overal standaard sproei installaties. Een keer ook over het fietspad heen, gevolg, we werden nat.
Volgens het boekje waren er al irrigatiekanalen tussen de 12e en 14e eeuw.
In Meran aangekomen bleek de camping geen tent plaatsen meer te hebben, alleen plaatsen voor campers en caravans. Was ook helemaal vol trouwens. Gebeld naar de volgende camping. Die was in Lana, 8 km verder, en daar was nog een plekje vrij.
Toen we uit Meran wegfietsten begon het te regenen maar de temperatuur was prima. Even de regenjas aangedaan en in Lana was het alweer droog. En warm.
69 km gefietst.

Geschreven door Suzan.op.reis