Vandaag werden we vroeg opgehaald door een neef van Renate. We moesten de vorige dag al onze koffers pakken. omdat we weer gingen verhuizen. We hadden zoveel spullen! Hoe nemen we dat allemaal mee. Met veel moeite de koffers dicht gekregen.
We gaan naar onze laatste hotel. Mercury hotel in Nusa Dua. Een mooie hotel, mooie kamers en een prachtige zwembad.
Marthen, woont in Den Pasar en heeft een guesthouse en twee huizen in Nusa Dua wat wordt gerunt door zijn kinderen. Hij is reisleider door heel Indonesië. Hij is overal geweest van Djakarta tot Ambon. Hij weet zoveel te vertellen over de mensen, hun culturen en tradities.
Hij bracht ons naar het weeshuis in Klung Kung.
Een paar dagen geleden hadden we al contact met hem gehad. Hij zou informeren bij het weeshuis wat ze allemaal nodig hadden en dit dan samen met ons die Vrijdag gaan kopen.
Het weeshuis wilde graag nieuwe schoenen, een Anklung instrument en boeken. Uiteindelijk hadden ze de Anklung instrument gehad en de schoenen voor alle kinderen. Het waren er 109 paar. Marthen had de Bata al van te voren gebeld en een lijst doorgegeven welke maten en wat voor schoenen ze nodig hadden met het verzoek dat de schoenen al klaar lagen zodat we het meteen konden inpakken en afrekenen.
Maar eerst moesten we geld pinnen bij de bank omdat de wereldpas Maestro niet overal werkte.
Dat was nog een gedoe zeg. Uiteindelijk is het allemaal gelukt. We hadden wel de hulp nodig van het personeel en van de security.
Kwart voor elf vertrokken we van de Bata in Kuta met alle 109 paar incl dozen, in de auto naar het weeshuis. 

Onderweg waren we nog bij een oma langs geweest. De Stichting had het dak van haar kamer en de keuken een paar jaar geleden vernieuwd. Renate vroeg of we bij haar langs wilde gaan om een sarong te brengen. Oma was al 92 jaar oud en kon niet meer lopen. Ze zit hele dagen op haar matras en wordt onderhouden en verzorgd door de familie die bij haar inwonen.

Ook zijn we naar een werkplaats geweest van houtsnijwerk. Erg mooi. En wat een ambacht. Zo uit het blote hoofd en uit de losse pols. Knap werk. Ze gebruiken verschillende soorten hout. Hout van een krokodillen boom. Dit wordt zo genoemd omdat de barst van de boom het structuur had van een krokodillenhuid. Verder gebruikten ze ebbenhout en sandelhout. Dit houtsoort is zeer kostbaar. Niet alleen omdat het veel gevraagd is maar ook omdat het zo lekker rook. Dit komt omdat er een soort olie in het hout zit.

Nog geen tien minuten rijden was het naar het weeshuis. We kwamen daar aan en werden meteen begroet door de kinderen. Ze begroeten ons door je een hand te geven en die naar hun voorhoofd te brengen. Mooi om te zien.
Ze gingen allemaal om de auto staan en hielpen mee om de auto uit te pakken. Ze waren erg blij met de schoenen. Onder tussen maakte ik foto's. Ze stapelde de dozen op een rij. We gingen om de dozen staan en gingen met alle kinderen op de foto. We kregen een rondleiding. Eerst de meisjes kamer. Een grote zaal met een stuk of 10 stapelbedden. De meisjes slapen in een bed met z'n tweeën. Twee boven en twee beneden. Daarna een kijkje in de keuken. Dit is een ruimte met aan een zijkant een verhoging waar het gasstel staat. Aan de andere kant stond een rek met pannen en wadjans. Verder hebben we de bibliotheek gezien, de lockers van de jongens waar hun boeken in liggen met daaronder hun schoenen. Zo te zien hadden ze inderdaad nieuwe schoenen nodig! We hadden verder nog de jongenszaal gezien en de plek waar het was werd opgehangen. Er was al een ondervloer de betonnen palen voor de overkapping was er niet meer. Deze waren verwoest door een omgevallen boom. De hoofd van het weeshuis liet zien hoeveel geld er nodig was voor de overkapping. Rp70. 000.000 dat is
€ 4.200. Nou wie weet een volgende keer.
Voordat we vertrokken wilden ze ons nog bedanken voor onze gift. Dit deden ze door met een paar jongens en meisjes voor ons te zingen. Marthen begeleide hen op gitaar. Ook de pastor zong mee. Hij had een mooie luidde stem. Daarna moesten we in het middenstaan en gingen ze voor ons bidden en danken.
Daarna zwaaiden ze ons uit en reden we naar Nusa Dua. Onze laatste dag met Peggy en Henk. Peggy had lekker gekookt voor ons en dit vierden we in hun huis op Bali. Marthen kende de weg want zijn guesthouse was vlakbij Peggy. Het was twee straten voor het huis van Peggy. We waren op tijd en reden een smal steegje in. Nummer 5 woonden ze. Grootte hek ervoor zodat de honden niet konden weglopen. Het eerste wat je zag was het mooie zwembad. Je liep er langs door naar het huis. Wat een prachtige grote deur en een mooie veranda. Voor de deur keken we naar binnen. Wat een grote, mooie, hoge ruimte. Het is net een balzaal. Een grote tuin met veel fruitbomen. Je zag de Manga's aan de bomen. Oeh wat lekker. Wij waren als eerste bij Peggy en Henk en hadden al trek. Peg had lekkere risolles en Indische kroketten gemaakt. Daar had ik nou net zin in! Net toen ik er aan wilde beginnen kwam de rest van de familie aan. Gauw een kroketje pakken voordat Reggy komt. Hij is daar zo dol op voordat je het weet is het op! Nog een tweede pakken terwijl ik naar het hek liep om hen te begroeten. Heerlijk zeg! Ze kwamen met twee taxi's vanuit Nusa Dua van onze nieuwe hotel. Na de rondleiding van Peg en Henk in hun huis ging Peg aan de slag in de keuken. Nasi Goreng zou ze alleen maken. Maar het werd iets meer nl. saté, rendang, sayur assem, baby spek, tempé gebakken en sambal goreng tempé met nootjes, kip, atjar, tahu en gulee. Ook dit was heerlijk. Maar eigenlijk had ik al teveel kroketjes en risolles op. Helaas gebeurde er ook nog een nare ongeluk met Elroy. Hij stapte op een tegel dat niet stevig was en viel met zijn linkerbeen in een put met als gevolg een diepe, vieze wond op zijn scheenbeen en een wond op zijn grote teen. Toch maar voor de zekerheid naar het ziekenhuis. We waren tot een uur of acht gebleven. Gelukkig niet zo lang want we waren best wel moe van een hele dag op pad. Peggy nogmaals bedankt dat ze ons op sleeptouw wilde nemen. Het was een geweldige reis en we hebben zoveel gezien en genoten. Als men vraagt wat vond je het mooiste wat je hebt gezien. Kan ik dat niet zeggen. Het waren er zoveel.
In het hotel hadden we nog met z'n allen wat gedronken bij het zwembad als afsluiting van de dag.

Geschreven door Raoul.op.reis