Vandaag naar Madiun, mijn geboorteplaats. Een prachtige weg er naar toe. Heel veel klimmen. Hoge bergen en diepe dalen. We komen langs de prachtigste rijstvelden en andere plantages. Sommigen ook heel steil.
Ook grote tegenstellingen gezien tussen arm en rijk.

Onderweg natuurlijk weer heerlijk gegeten!

Sarangan, het meer waar mijn broers en mijn ouders vaak in het weekend kwamen om te ontspannen en te jagen.
Het was er nu warm en heel druk. Het is nu ook een toeristische plek geworden. Toen we uitstapten waren we een bezienswaardigheid. Iedereen stond te kijken naar ons. Voornamelijk de witte dames. Ze wilden wel met Sylvia op de foto. Ze voelde zich een beetje ongemakkelijk.

Bij Pagotan, de suikerfabriek waar mijn vader werkte en wij een huis bewoonde naast de fabriek. Was ommuurd zodat de inheemse bevolking niet op het terrein kon komen. Daar Was ik geboren. We zijn binnen de terrein wel vier keer verhuisd. De eerste twee huizen konden we langs de kant van de weg wel zien maar de andere twee huizen waren verder het terrein op. Eerst kregen we geen toestemming van de bewaking om daarheen te lopen omdat er toestemmen gevraagd moest worden aan de directeur. En die is er pas maandag weer. Al mopperend liepen we terug toen er een medewerker op zijn scooter aan kwam rijden. Reggy kwam in gesprek met hem. Niet veel later pakte hij zijn mobiel en belde om toestemming te vragen. Dit keer kregen we wel toestemming. De man deed zijn scooter weg en liep met ons mee naar achteren. Reggy en Randy spraken uitgebreid over vroeger. Het was toch heel bijzonder ook al weet ik er niets van.
Vandaag kwamen we rond zessen aan bij ons hotel Merdeka in Madiun. Middag in het centrum.
Gauw inchecken en douchen en om 20.00uur beneden verzamelen om te eten. We zaten allemaal op de 5e verdieping. Sylvia moest nodig naar de wc. Toen ze de wc deksel omhoog deed zag ze wat zwemmen. Het was een zwarte muis. Al gillend liep ze de kamer uit en liep naar de kamer van Ezra en Marnie. Reggy en Randy kwamen hun kamers uit om te kijken. Ze gingen beiden naar de receptie om dit te vertellen. Ze kwamen terug met een sleutel voor een andere kamer. Even later kwam er iemand van het personeel om de muis weg te halen. Hij pakte het met een vuilniszak op en bracht het weg.
Het was een niet al te schoon hotel en zeker niet zo mooi als onze laatste hotel.
Bij de Mall waar wij gingen eten waren wij een grote bezienswaardigheid. Alle mensen keken ons aan. Sommigen maakten een foto van ons.
Al met al een vermoeiende dag maar weer veel gezien.

Geschreven door Raoul.op.reis