Vandaag gingen ik met de jonge lui op pad naar Klung Klung. Een rit van twee uur. De bergen in om daarna per boot af te dalen. We gingen nl. raften. Toen we daar aankwamen moesten we ons meldden en werd er gevraagd of we naar beneden wilden lopen of wilden abzeilen. Daarvoor moesten we dan extra betalen. Ja we hadden er wel oren naar. Onze spullen werd in een plastic zak gedaan en dat ging weer in een waterdichte tas. We kregen zwemvesten aan en een helm.  Om beurten gingen we naar beneden. Ik ging natuurlijk achterstevoren naar beneden. Wat een heerlijk gevoel was dat.

Beneden konden we in een boot stappen en kregen peddels mee. De boot was verdeeld in een voorgedeelte gescheiden door een dikke rubberen rand waar de eerste twee personen op konden zitten. Een midden gedeelte ook gescheiden door een dikke rubberen rand waar de middelste twee personen op konden zitten en een achterste gedeelte. De gids zat op de boot rand. Hij vertelde vooraf wat we moesten weten. Forward is peddelen, stop is stoppen. Je moest je goed vasthouden met peddel en al aan de touwen om de boot. Als er een tak laag hangt moet je snel achterover liggen. Up betekend weer snel in zitstand. Steven en Ezra voorin Eline en ik in het midden en de gids achterin. De tas met onze spullen werd weer in een ander tas gestopt en zat vast aan de boot.
Eindelijk konden we vertrekken. Mooie natuur. Kleine stroomversnellingen. Grote stroomversnellingen. Veel peddelen en gedraai van de boot als we tegen een rots botste. Prachtig! De gids probeerde ons nog wel te laten schrikken met een hard geluid! Krokodil zei hij. En een schik dat hij had. Ook tussen door had hij schik doordat hij met water spetterde.
Zo ging het eerste uur snel voorbij en hadden we een onderbreking en konden we uitstappen voor een drankje. Daarna nog twee uurtjes peddelen. Nog twee uur zeiden we in koor. Dat is nog een eind! We stapten weer in de boot en nog geen 10 meter was er een botsing tegen een rots en een verlaging en Eline viel uit de boot. Ik probeerde haar nog vast te houden maar kon haar niet redden. Gelukkig was het allemaal ondiep en kon ze zo weer in de boot getrokken worden.
Op het eind was er een verlaging van 2 of 3 meter. De gids gaf aan hoe we moesten zitten als we naar beneden vielen. De voorste twee moesten in de boot gaan zitten met de rug tegen de eerste rand en hun benen uit de boot. Eline en ik moesten ook in de boot zitten met de rug tegen de tweede rand en onze benen tegen de rand waar Steven en Ezra tegen aan zaten. Onze billen moeten dan tijdens het landen even van de bodem. Had ik dus niet gedaan en kwam met mijn linker bil tegen een steen. Oeh dat kwam hard aan!!  Je denkt de bodem van de boot is dik genoeg om de klap op te vangen maar dat was niet zo. Een zere bil als gevolg.
Nog geen 500 meter was het einde van de vaart.
We konden met de trap naar boven en daar konden we ons douchen en omkleden. Onze auto stond er ondertussen ook zodat we onze schone kleren konden pakken. Ook kregen we daar onze lunch. We hadden ondertussen van het harde werken zeker trek gekregen.  Moe en voldaan waren we na een rit van ongeveer twee uur weer in het hotel. Het was een mooie ervaring.

Syl had vandaag een ontspandag en had lekker aan het zwembad van het hotel gelegen. Ze had een afspraak bij de pedicure geregeld. Ondertussen ging ik met de kids nog naar de Mall. Marnie wilde schoenen kopen. Steven ging mee maar was toch weer terug gegaan naar het hotel omdat hij moe was.

Half acht stonden we weer klaar omdat we een Indische avond hadden. Een avond georganiseerd door een Nederlandse Indo die woont op Bali voor alle Nederlandse Indo's die  op Bali wonen. Twee Nederlandse bands verzorgden de avond. Het werd gehouden in een hotel niet ver van ons hotel vandaan.
Gezellig! Ons kent ons en de Potjho Potjho dansen.
Het was een vermoeiende maar geweldige dag.

Geschreven door Raoul.op.reis