Saint- Benoit - Saint-Lunaire : 23,km.

De madame hier in deze B&B was nogal nors. Ik denk dat ze iets heeft tegen pelgrims. Ze had gezegd dat het ontbijt om 9 uur was, voor mij tamelijk laat. Ik wou toch een beetje forceren naar vroeger, maar toen ik om 8u45 aan tafel kwam zaten er al zes mensen te ontbijten. Mij vroeg ze niet of ik goed geslapen had. Na lang wachten kreeg ik toch thee en brood. De boter en confituur was ze vergeten, maar ik vertikte het om ernaar te vragen. Toen ik nog meer brood vroeg, zag ze, zogezegd, dat ze confituur vergeten was. Ze had alleen nog oud brood en ik heb dat met veel zwier achter mijn wijsheidstanden gestopt.
Daarna heb ik van de prijs toch 20€ kunnen afpingelen met het argument dat het 'kamer en ontbijt' was voor 4 personen en ik had slechts gegeten voor twee.
Bij mijn vertrek vroeg ze nog waar ik zoal ging bidden. Ik vroeg 'pour vous!?... ' en ik wachtte nog 123 honderste van een seconde om mijn profetische woorden nog te benadrukken terwijl ik iets boven haar ogen keek. (Ik heb ooit een cursus hypnose gevolgd maar ben nooit in die schowwereld geraakt. Ik doe nu alleen nog aan zelfhypnose onderweg.)
Die profetische woorden waren: 'a St Jacques, dans deux mois'. Ik besefte toen nog niet dat ik er mezelf 'in' gepraat had. Nu hang ik vast aan die belofte en weet helemaal niet of ik die kan inlossen.
Ik vertrok dan ostentatief voorbij het veranda raam waar madame mij nog zou kunnen volgen, mocht zij dat willen.
En ik was daar nog over aan 't nadenken toen ik in de verte een vertrouwde reisbus zag staan. Een firma die ook voor Intersoc rijdt. Ik nam van ver een foto. Keek nog eens op mijn maps.me en ontdekte toen dat ik al van bij het begin verkeerd was aan het lopen. De herberekening van de route passeerde vlak naast de bus en ik babbelde nog wat met de chauffeur. Wat later zag ik de gasten van Kazou die zich opmaakten om paintball te spelen ofzo (ik heb van verven niet veel verstand).
Daarna passeerde ik nog een 'containertje-park' wat me wat later op het verkeerde spoor bracht. Weg de weg, alleen nog mogelijkheid tot spoorlopen op de spoorweg. Gelukkig was er een ontsnappingstrap.

Ik rammelde om 16 uur van de honger en een vriendelijke barman, Mortimer, fixte voor mij toch nog een charcuterieschotel met kaas, die ik tot de laatste vezel naar binnen werkte. En wonder boven wonder, Mortimer zorgde ook nog voor een slaapplaats: ik mocht in zijn zelf gerestaureerde VW-busje slapen. Zo'n busje is zowat altijd mijn onbereikbare droom geweest en dus sliep ik rustig, zonder nachtmerries.

https://m.youtube.com/watch?v=2deuXcgvlyI

https://www.youtube.com/watch?v=W-cTOB7yu5Q

https://www.youtube.com/watch?v=HTKvWTQzm34

Geschreven door Lucs.pelgrimage