Inderdaad is er vanaf de Noordkaap maar 1 weg terug, die naar het zuiden.
Maar omdat die bekende Noordkaap eigenlijk alleen maar een luxe toeristenhal is, was ik toch benieuwd of er in die onherbergzame verlaten streek ook mensen echt wonen.
Ten westen van die Noordkaap, ook op het eiland Magerøya aan de IJszee, bleek nog een oud, amper door toeristen bezocht vissersdorpje te liggen, Gjesvær.
Alleen moet je eerst naar het zuiden van het eiland, om daarna via een smallere weg door kale, bomenloze heuvels en bergen weer naar het noorden te gaan waar Gjesvær ligt. Een andere route is er gewoon niet.
Aan het begin van die smalle weg stond een waarschuwingsbord "BOM"
Mijn vertaalapp had daar geen vertaling voor, dus waarvoor voorzichtig? Geen flauw idee.

In Gjesvær, waar sneeuwscooters al klaar stonden om binnenkort gebruikt te gaan worden, kon ik gewoon midden in het dorp aan de zee gaan staan. En is dat geen mooi plekje? Na de omgeving bekeken te hebben de benen gestrekt in mijn voortuintje-met-uitzicht en 's avonds vanuit de slaapkamer eveneens dat uitzicht.

De volgende ochtend was het ineens "normaal" weer voor hier.
Gisteren bloedheet in de zon en nu ineens erg koud, winderig en dichte mist.
Dus op de terugweg heb ik alleen een paar meter vóór mij iets van de slingerende weg gezien, verder zat alles potdicht.

Vanaf dat kale eilandje aan de bovenzijde van Europa ging de reis naar Finland, waar ik een mooie plek voor de nacht in een Natuurreservaat vond.
Ook zoals in Noorwegen voorzien van een toiletgebouw, zeer sfeervol en met houtsnijwerk, maar dat is alleen van buiten.
Als je de deur open gemaakt hebt doe je hem erg snel weer dicht.... Hoe anders dan in Noorwegen.

Wel heeft men in het reservaat mooie rustplekken gemaakt waar ik met een groepje Vlamingen bij een vuurtje de lunch kon gebruiken.

Die avond kreeg ik een uitnodiging om bij mensen uit Noord-Holland in een gigantisch grote camper (9 meter lang, 8 ton, eigenlijk een compleet huis) koffie en wijn te komen dinken. Zij waren al 4 maanden aan het reizen en ook al in Rusland geweest.

In Finland, en later ook in Zweden, ben je automatisch wat meer kilometers "aan het vreten".
Het is er mooi, in hoofdzaak bossen, maar toch veel van hetzelfde, waardoor ik al spoedig aan de noordzijde van de Botnische Golf belandde.
Daar was, direct na de grens Finland-Zweden, een kleine camping bij een haven waar ik de hele middag voor € 1,95 de sauna kon gebruiken. Hoezo verder rijden? haha

In Noorwegen bleef ik meestal maar 1 of 2 nachten op 1 plaats omdat er op veel plekken iets te zien was, hier in Zweden heb ik meer "vakantie gehouden". Dus wat langer blijven staan op een mooie gratis plek aan het water, mooie wandelingen gemaakt door natuurparken en met de fiets boodschappen gedaan.
Op veel van die plekken zijn kampvuurplaatsen en staan er ingerichte huisjes met keukentje of open haard die je gewoon kunt gebruiken.
En weer het verschil met veel andere landen: het is aan de openbare weg, geen toezicht, soms geen afvalbakken, maar altijd brandschoon. Iedereen laat het na gebruik goed achter.
Mooi toch?

Dan moet nu toch de terugreis gaan aanbreken, door Zweden gaat dat het snelst.

Of... wacht eens, vanaf half augustus beginnen de kansen om het noorderlicht te zien snel toe te nemen.
En in Noorwegen heb ik tijdens de tocht naar de Lofoten verschillende erg mooie natuurparken overgeslagen om nog op tijd de middernachtzon te kunnen zien. Die zou een paar dagen later voorbij zijn.
En dan is er ook nog die kust waar je beslist de "vliegende deuren", dus zeearenden met een spanwijdte tot 2,5 meter kunt spotten.

Al met al, in Noorwegen waren nog interessante plekken, Zweden is een stuk minder spectaculair om van noord tot zuid door te rijden, het Noorderlicht moet ik natuurlijk eens gezien hebben, dus.... ben ik in Zweden weer de poolcirkel gepasseerd en is de roadtrip toch nog niet helemaal voorbij.....

Geschreven door HansVWT3