Het moet in de jaren ’60 geweest zijn dat een opera liefhebber van een jaar of 18 graag naar de Festspiele van Richard Wagner in Bayreuth wilde.
Eén probleempje: hij was een student zonder geld.
Wel wist hij 3 vrienden zo gek te krijgen om samen met hem te gaan liften.
Zou een mooi avontuur kunnen worden, en met 3 oude tentjes best te doen, zo vond hij.
Eén van die 3 vrienden was ik dus....
Onbevangen gingen we op een vroege morgen aan de kant van de weg langs het Kralingse bos staan om al liftend in groepjes van 2 die 600 km naar Bayreuth proberen af te leggen.
En zowaar, 4 weken later kwamen we allen ongeschonden weer thuis.

Deze gedachten kwam bij mij op nu ik voor deze roadtrip door Duitsland moest rijden.
Niet om daar mijn vakantie door te brengen -het is alleen voor de doorreis- maar wel met dat zelfde speciale vakantiegevoel.
In deze tussentijd, waarschijnlijk een jaar of 55, was ik nooit meer voor een vakantie in dat land geweest.

Ik geef toe, verdere overeenkomsten ontbreken geheel. Nu heb ik mijn eigen bed en keuken achter mijn bestuurdersstoel vastzitten.
En muntjes sparen om naar huis te kunnen bellen hoeft ook niet meer.
O ja, toch nog een overeenkomst die ik lang niet meer beleeft heb: Rekenen in een andere muntsoort en een streng kijken douanebeambte bij de grens als je naar een niet EU land reist. Meestal is een minuscule zwaaibeweging van zijn hoofd het teken dat je door mag rijden, Denemarken in.
Maar dat merk ik morgen wel.

Omdat deze reis door Duitsland langs zeer drukke industriegebieden het inwendige van mijn longen bepaald niet schoner hebben gemaakt, hoop ik wel dat de schone zeelucht aan de westkant van Noorwegen dat goed kan compenseren.

Aan het einde van deze snelweg-dag vond ik dicht onder de grens met Denemarken een mooi natuurbad en vogelvijver waar ik mijn bed-met-omhulsel mocht parkeren.

Geschreven door HansVWT3