Vandaag hebben we eerst uitgebreid ontbeten bij Mel's Diner en hebben daarna uitgecheckt bij ons mooie hotel. Maudy heeft nog even geshopt en daarna zijn we op weg gegaan naar een locatie dicht bij de Hollywood letters. Het adres wat ik eerder had opgezocht stond niet op mijn gedownloade kaarten dus namen we dezelfde straat met een ander nummer, dan kwamen we er wel, dacht ik.
Toen we aankwamen op het ingegeven adres, waren er veel toeristen dus dacht ik dat we op de goede plek waren. Ik zag alleen geen letters....
Als een mak schaap de kudde gevolgd en zo kwamen we op een trail terecht. Vol goede moed begonnen maar we hadden te weinig water en waren niet gekleed op een hike van 2 uur. Dus verstandig na een half uur omgedraaid. Prachtige vergezichten gezien, maar geen letters.
Toen we terug bij de auto waren toch nog eens geprobeerd in Google Maps en ja hoor, we zaten er maar 1 km vanaf. Nog even doorgereden en uiteraard wat foto's gemaakt. Leuk om die letters van dichtbij gezien te hebben.
Vanuit Hollywood hebben we koers gezet richting Zuma Beach, naar verluid het mooiste strand van Los Angeles. Als je echter op zaterdag om 13:00 vertrekt uit Los Angeles en op weg gaat naar dat beroemde strand, dan kun je eigenlijk wel aanvoelen dat je niet alleen zult zijn....en inderdaad er waren nog enkele mensen op het idee gekomen....De weg naar Malibu / Zuma Beach is wel mooi want deze loopt door de Santa Monica Mountains. Toen we daar uit kwamen en in Malibu aankwamen, scheen de zon niet...Nou ja niet zo'n probleem want we hadden wel weer trek en waren gisteren allemaal verbrand. Dus geluncht en doorgereden naar Santa Maria, zo'n 200 km verderop.
Daar om 17:30 ingecheckt in ons hotel en toen zijn Miranda en ik naar T-Mobile gegaan om een simkaart voor onze mobiele hotspot te kopen. Dit was heel snel gebeurd er was echter 1 uitdaging: hij werkte niet in de hotspot. Werkte wel in de telefoon. Niet compatible met elkaar dus gevraagd of ze niet toevallig een goedkoop telefoontje hadden wat we dan als hotspot zouden kunnen gebruiken. Bellen met de manager, alles opgezocht op internet maar de 2 lieve dames van T-Mobile hadden geen oplossing. Ondertussen stonden ze met Miranda honderd uit te kletsen over de kinderen en de verschillen tussen Amerika en Nederland en toen, na 1,5 uur aanrommelen kwam er één van de dames op het idee om een teruggebrachte telefoon die ze nog in hun kluis hadden liggen, aan ons te geven. Superlief want vanaf nu hebben we dan altijd internet.
Ondertussen was het al tamelijk laat en was iedereen moe. Snel wat simpels gegeten en nu lekker naar bed.

Geschreven door Familie-van-uitert.roadtrip