Het verslag van gisteren krijgt nog even een vervolg. We kwamen namelijk als eerste op het zgn ‘trekkersveldje’ (in dit geval een flink veld) aan. En geruime tijd was het zo dat onze tentjes als enige het gigantische veld vulde. Later kwam er nog een echtpaar uit Assen bij, ook op de fiets. Zij houden, net als wij, ook wel van een rustige omgeving.
Nog even later komt er een jong gezin. Zij beginnen uit te laden alsof zij er 6 weken zouden blijven. Naar wat informeren bleek dit maar een weekend. Er komt nog een gezin bij gevolgd door nog 3. BBQ wordt opgezet samen met party tent. Geen probleem want er waren nogal wat kleine kindjes bij en die gaan over het algemeen vroeg naar bed.
Er arriveerde nog een busje mèt aanhanger èn een hele groep kinderen. Een voetbalclub zo blijkt en de begeleiding keek er vooral weinig naar om. Er werd naar hartenlust gevoetbald. Meestal niet al te richtingvast. In de haast spullen uit de tent en verhuisd inde hoop dat er geen ballen op kwamen. Is gelukkig ook niet gebeurd. Tot slot komt er nog een auto met jongeren het veld oprijden die van muziek houden. Dus ramen en klep van de auto open en muziek aan. Wat een rustige nacht bleek te worden werd er een met een hoop lawaai. Gelukkig toch nog goed geslapen.
Kamperen maakt wel vindingrijk. De nacht ervoor was nogal fris. Gelukkig had ik een reddingsdeken bij me. Zo’n deken aan de ene kant zilver- en aan de ander kant goudkleurig. Groot genoeg, in 2en geknipt en ieder een stuk. En het werkt uitstekend. Niet koud gehad. Het weegt niets, neemt amper plaats in en kost geen kneup bij het Kruidvat.
Vanochtend weer het vaste ritueel, inpakken, ontbijten en op weg. De Alpen komen in zicht!
Eerst nog verder langs de Ammersee. Een heel mooi gebied waar menig goed bedeelde Münchener een buitenhuis heeft. Zeer de moeite om hier eens terug te gaan.
Het landschap is inmiddels totaal anders. We zijn in Hoog Beieren. En landschap heuvelt en in de verte doemen de Alpen op. We horen de eerste koeienbellen rinkelen. Zachtjes aan worden de bergen om ons heen hoger en hoger. Zijn het eerst nog begroeide hellingen inmiddels zijn de kale toppen zichtbaar en zien we op de hellingen de eerste sneeuw. Waar we ook kijken we zijn ingesloten door hoge bergen. Allemaal heel imposant, we zijn er zelfs een beetje stil van. Al heb ik al vaak met de auto de Alpen doorkruisd, op de fiets is het toch wel heel speciaal.
We naderen Garmisch Partenkirchen en gaan op zoek naar de camping voor deze nacht. Als de tentjes staan zitten we te genieten van het uitzicht, de Zugspitse. Recht voor ons. Een mooi en wederom machtig zicht.
Naast ons de tent van het echtpaar uit Assen. Laten we hopen op een rustige nacht.
Morgen verder de Alpen in.

Geschreven door Eric-jacqueline