Gisterochtend zijn we vertrokken uit de hoofdstad Maputo naar Massangir. We mogen aankomende week weer overnachten in het schitterende safari park. De reis van Maputo naar Massangir ging gelukkig zonder gekke dingen. De afgelopen paar maanden is er een hoop onrust geweest in het land omdat de oude president niet wilde vertrekken en een nieuw iemand uit een andere partij president wilde worden. De nieuwe man had en heeft nog steeds mooie woorden maar in de verkiezingen is hij niet gekozen. Tuurlijk beweert hij dat er stemmen zijn verdwenen en dat hij daar bewijzen voor heeft. Wat alleen maar meer olie op het vuur gooide. De oude president is ondertussen wel weg en een nieuwe president uit dezelfde partij is nu aan de macht. De rust is al flink terug gekomen maar hier en daar zie je toch wat terug van de onrust. De mensen moeten niet veel hebben van corruptie dus naar de politie die veel langs de weg controleerde op papieren en snelheid word niet meer geluisterd. Ze mogen nog maar op een aantal plaatsen staan. De corruptie is nu flink afgenomen. We werden wel op één van die plaatsen gestopt. Tja je valt als blanke behoorlijk op. Na controle van mijn papieren mochten we door. De politieman vroeg nog wel om geld maar Eufrasio antwoordde van mij krijgt je niks en vraag het niet aan haar zij woont hier niet. Het safaripark is veranderd er is een nieuw management. De oude is nog steeds de eigenaar maar nieuwe mensen bedrijven de boel. Het eerste wat opviel, het hek om de huisjes is verdwenen. Er is nu een klein hekje voor terug. Andere veranderingen zijn goede alleen het hek dat weet ik nog niet. Nu komt er al elke keer een waterbuffel naar binnen. Maar er zitten ook olifanten in het park, als die naar binnen komen is dan niet heel fijn. Gelukkig zijn de huisjes nog hetzelfde dus slapen en douchen gaat prima. Vandaag eerste dag werken in Massangir. Eufrasio heeft samen met de mensen op de Google earth kaart het distributienet uitgetekend. We hebben daar heel de dag over gedaan. Al die hutjes zien er van bovenaf hetzelfde uit. In de middag ontstond er veel discussie onder de mensen. Nee de leiding loopt hier, nee die loopt daar. Op een gegeven moment zei ik: kom we rijden ernaartoe dan kunnen jullie aanwijzen waar het is dan kijken wij via Google maps waar we nu zijn. Dat ging beter. Aan het einde van de dag was het hele net op kaart getekend met alle afsluiters erbij. Het rondje door het dorp was weer heel leuk. Je ziet zoveel wat je nooit in Nederland zou zien. Dan zie je de echte beelden die wij ook op televisie zien. (en dan bedoel ik niet de uitgehongerde kindjes). Het Afrikaanse leven zonder snelheid, zonder glamour. Van stenen huizen tot vervallen hutjes waar een heel gezin voor zit op de grond. De meeste hebben werk dus kunnen zichzelf en de kinderen te eten geven. Zeker de mensen die dicht bij het centrum en het water in te vissen wonen. In de bush bush is het anders daar wordt wel hongersnood ervaren. De mensen zijn daar aangewezen op hunzelf, geen elektriciteit, geen water, geen school, geen dokters. Als de kinderen naar school mogen dan is dat uren lopen. Dus de meeste kinderen gaan niet een helpen hun ouders om geld te verdienen. Morgen gaan we weer het dorp in om monsters te nemen van het water.

Geschreven door Corienes.reisblog.mozambique