Nu weet ik ook hoe het is om een bloedzuigersbeet te hebben. De diertjes kunnen zich heel klein maken en heel lang, waardoor ze een afstand van > 5 cm kunnen overbruggen met 1 ‘stap’. Ze hebben zuignappen aan beide uiteinden. Geen wonder dus dat ze makkelijk op je schoenen kruipen. Met zijn handen plukt de gids ze wel van je schoenen. Maar als je een tijdje je voeten niet in het oog houdt zijn ze natuurlijk snel boven 😱 Aangezien ze zwart zien loop je best rond met bleke kleren of gewoon, blote benen 😅 Zie je ze te laat dan voel je het niet als ze bijten omdat ze een verdovingsmiddel ‘inspuiten’. Met hun tanden houden ze vast in je vel en zuigen ze bloed op tot je het beestje betrapt. Gelukkig met een beetje spray van water en zout of water en zeep laten ze los, en dan denk je dat je ervan af bent… maar na 1 uur sijpelt de wonde nog steeds omdat dat beestje ook een anticoagulans inspuit dat, zoals heparine of coumarine, het bloed verdunt. Daarom heeft zo’n bloedzuigersbeet ook voordelen: je maakt minder gemakkelijk klonters en zo bescherm je je lichaam tegen tromboses en dus ook tegen hartinfarct en herseninfarct. Na drie uur sijpelt de wonde nog, soms zelfs nog na 12 u…
Dus 1 beet is best ok, maar 20 beten is niet meer zo fun want je hebt maar 2 handen om af te duwen. En je hebt ook niet genoeg pleisters mee natuurlijk. Benieuwd hoeveel bloedzuigers er straks na de tracking op Mark zijn lichaam gaan zitten. Ik ben achtergebleven in de ticketoffice… 🙏 Echt niets voor mij!
Voor het verslag van de tracking verwijs ik naar de FB pagina van Mark 👉
Ik kan je wel al verklappen dat hij veel bloedzuigers op zijn schoenen en kousen had maar gelukkig maar 2 beten heeft 🤪
Intussen kregen we een heerlijke authentieke lunch bij de gids thuis 😋🙏
Tweede nacht in de prachtige tea&ecolodge, slaapwel!

Geschreven door Caroline.en.mark.in.srilanka