Maandag 21 november.
Vanmorgen alles weer vliegbestendig ingepakt en naar Port Elisabeth vertrokken. Onze mooie Toyota Fortuner afgeleverd en zoals verwacht geen problemen, de jongeman van AVIS controleerde nog wel even of de stofstrepen op de zijkant geen echte krassen waren.
Het inchecken en de controle van de handbagage ging ook super snel dus daarna rustig wachten op het moment dat het boarden ging beginnen.
Een klein half uur later dan gepland vertrekken we richting Durban, waar we na een kleine 5 kwartier weer veilig voet aan de grond zetten.
Nadat we onze bagage weer opgehaald hebben, melden we ons bij de AVIS balie voor de huurauto voor het tweede deel van onze reis.
Voor alle formulieren juist zijn ingevuld, zijn we toch bijna een half uur verder en omdat we van de juffrouw achter de balie gehoord hebben dat we dit keer een witte Toyota Fortuner mee zouden krijgen, liepen we naar de eerste de beste witte Toyota Fortuner toe en kwamen er meteen achter dat de sleutel niet werkte, althans dat dachten wij, maar we stonden gewoon bij de verkeerde auto.
Eenmaal bij de juiste auto onze koffers weer op de "vaste" plaatsen gezet en toeren maar weer.
Na een rit van bijna 2,5 uur via de secundaire wegen komen we aan bij ons volgende onderkomen "Granny Mouse Country House" waar we bij de poort (met slagboom) worden opgewacht door de bewaking die veel van militairen weg hebben.
Ons onderkomen lijkt op een heel oude Engelse nederzetting, bestaande uit een hoofdgebouw met een aantal bijgebouwen. Alle gebouwen zijn voorzien van rieten daken. De ontvangst is weer vriendelijk en met een glaasje Champagne en Jus d' Orange in de hand worden we rondgeleid door het hoofdgebouw, maar we hebben het idee dat we in een doolhof terecht zijn gekomen, een kamertje hier, een vertrekje daar, de bar, de wijnkelder de eetzaal/Restaurant en steeds weer een trapje op of een trapje af.
De kamers zien er netjes uit maar zijn erg donker.
Ook hier zijn we twee nachten, dus voor morgen moeten we nog iets bedenken en omdat er geen speciale parken of dieren te bewonderen zijn, besluiten we maar een rondrit te maken.

Dinsdag 22 november.
We starten de dag, zoals alle dagen trouwens, met een ontbijt maar deze keer is het wel heel luxe. Wat ons betreft is het allemaal net iets te.
Steeds staan er enkele dames van de bediening in de houding om ons te observeren en te bedienen. De rondrit gaat naar Greytown en via een andere route weer terug. De omgeving is hier niet heel bijzonder, wel veel veeteelt en akkerbouw en hier en daar een kleine nederzetting. Wat het weer betreft is het de hele dag al bewolkt en het laatste stukje van de rit trekt het helemaal dicht en wordt het zelfs mistig (laaghangende bewolking). We zoeken een plaatsje bij de bar en maken de middag vol met enkele potjes klaverjassen en dit natuurlijk onder het genot van een hapje en een drankje.
Het diner is weer prima en net als gisteravond zijn tijdens het diner de kamers weer in orde gemaakt voor de nachtrust wat inhoudt dat er weer een heerlijk stukje chocolade op het kussen ligt maar ook dat de elektrische deken op voorhand is ingeschakeld en daar zijn we uiteraard niet blij mee, gelukkig hebben we het deze keer op tijd in de gaten, dus kunnen we deze meteen weer uitschakelen en het bed open gooien.

Woensdag 23 november.
Vandaag hebben we weer een behoorlijke rit voor de boeg, we gaan opnieuw via secundaire wegen via Greytown naar St. Lucia en komen opnieuw door mooie gebieden met veeteelt, akkerbouw en bosbouw.
Het laatste stukje gaat over de N2 langs de kust naar St.Lucia.
De kuststrook hier bij St Lucia bestaat uit een rivier met aan de oevers een enorm moeras gebied van wel 80 km lang en 30 km breed met erg veel nijlpaarden, krokodillen, heel veel vissoorten en nog meer vogelsoorten.
We worden vriendelijk ontvangen en krijgen weer goed uitleg wat er allemaal te zien en te doen is en we worden gewaarschuwd om
's avonds niet door het dorp te wandelen maar om met de auto te gaan, dit in verband met de nijlpaarden die hier 's avonds en s' nachts door het dorp wandelen. Deze nijlpaarden worden hier hippo's genoemd.
Voor morgen staat er dus een boottocht op het programma.

Donderdag 24 november.
Volgens de verschillende Weerstations wordt er voor vandaag vanaf 2 uur vanmiddag regen en onweer verwacht, dus gaan we 's morgens om 10:00 uur meteen maar een boottocht maken, mocht het inderdaaad mis gaan met het weer dan hebben we de boottocht in ieder geval gehad.
We worden om kwart voor 10 opgehaald door een jonge vent met een oude Unimog met opbouw en zo rijden we naar het haventje waar een platte boot klaar ligt voor de tocht over de rivier en door het moeras.
De jonge vent van de Unimog blijkt ook onze schipper te zijn en na een korte uitleg over de verschillenden eco systemen van dit enorme gebied vertrekken we.
Al snel doemen de eerste nijlpaarden voor ons op en steeds blijkt dat we behoorlijk dicht in de buurt kunnen komen.
Wel is het zo dat ze steeds onder water zitten/kruipen en dus zien we steeds alleen het hoofd dat boven water komt en soms de rug.
Naarmate we verder de rivier opvaren zien we steeds verschillende groepen nijlpaarden, diverse vogels en zelfs tussen de begroeing op de oever zien we inderdaad een krokodil.
Bij een grote groep van wel 20 nijlpaarden leggen we de boot stil en houden we even pauze en krijgen van de schipper een kopje koffie of warme chocola met een koekje aangeboden en voor de liefhebbers fruit.
Op de terugweg zien we opnieuw diverse groepen nijlpaarden en bijzondere vogels zoals de zeearend met een spanwijdte van ruim 2 meter, ijsvogeltjes en een heel bijzondere vogel (iets groter dan een kraai) die als hij zit grijs/bruin lijkt maar tijdens de vlucht prachtig wit is.
Een boottocht die zeer de moeite waard is.
Nadat we weer bij onze lodge zijn afgeleverd, pakken we de auto en gaan richting Ski-boat club want dat is de plaats waar als het eenmaal donker is de nijlpaarden en krokodillen te bewonderen zijn.
We maken een wandeling over de boardwalk naar het strand en zien onderweg enkele vogels zo groot als een ooievaar maar wat het precies voor vogels zijn weten we niet.
Bij de Ski-boat club drinken we even wat en laten ons de taart en salade goed smaken.
Eenmaal terug bij de lodge gaan we lekker op ons terras zitten en blijkt al snel dat Wil zich niet lekker voelt en naar bed vertrekt.
Na een tijdje geslapen te hebben voelt hij zich alleen maar beroerder en moet zelfs overgeven.
Wil blijkt uiteindelijk zo beroerd dat hij niet mee gaat om te dineren.(dus hij is echt niet goed in orde)
Nadat we met ons drieën gegeten hebben gaan we met de auto nog even naar de Ski-boat club om te kijken of we nog nijlpaarden kunnen vinden.
Helaas zien we niets, alleen waarschijnlijk een krokodil die een beetje in het water ligt te dobberen.
Wil is helaas nog niet opgeknapt en dus hopen we dat hij na een goede nachtrust morgen weer fit genoeg is voor opnieuw een behoorlijke rit naar Swaziland.

Geschreven door THEBIGFIVE