Donderdag 17 november.
De Zuid-Afrikaanse braai gisteravond was geweldig, fantastische champignonsoep, heerlijke struisvogel nek, struisvogel steak en bobotie , kippenvleugeltjes en diverse heerlijke groenten,vruchten en sauzen.
Het klaverjassen iedere avond gaat nog niet helemaal goed (althans dat vinden de mannen) dus we blijven oefenen.
Na een goede nachtrust zijn we vanmorgen weer verder getrokken richting Plettenberg Bay. De route ging verder over de R62 (Panorama route)
De lodges bij Redbourne Country Lodge waren niet helemaal wat we ervan verwacht hadden, het was allemaal wat ouder en volgens ons aan een opknapbeurt toe.
Bij aankomst worden we al meteen gewaarschuwd om de deuren en ramen gesloten te houden i.v.m. de aapjes die zich hier ophouden.
En inderdaad ze klauwteren regelmatig op de daken en over de veranda's maar verder hebben we daar geen last van.
Navraag bij de receptie heeft ons geleerd dat de kans om walvissen te spotten niet zo groot is, de trek naar het noorden is al voorbij en de trek naar het zuiden moet nog komen en omdat de baaien hier niet zo diep zijn is de kans klein dat er walvissen hier in de buurt blijven.
We besluiten dan maar om morgen een mooie wandeling te gaan maken door het Robberg Nature Reserve. Dit is een schiereiland hier voor de kust waar heel goed gewandeld kan worden.

Vrijdag 18 november.
Omdat Wil hier na zijn rugoperatie nog niet aan toe is gaan we met ons drieën op stap.
We kiezen voor de 5 km variant en zijn uiteindelijk toch 3,5 uur onderweg geweest. Een prachtige wandeling langs steile rotswanden, over keien, door struiken en over zandpaden en stranden.
Onderweg konden we de Seals (zeeleeuwen) bewonderen en natuurlijk zeemeeuwen.
Omdat het eb was konden we via het strand ook naar een klein "bij-eilandje" wandelen en daar via allerlei houten flonders over de rotsen naar de andere kant, wat het domein van de zeemeeuwen (albatrossen) bleek te zijn.
Frieda had een mooie rots uitgezocht om zich te laten fotograferen maar werd terstond aangevallen door enkele boze vogels die niet gestoord wensten te worden tijdens het broeden.
Na terugkomst zijn we samen nog even naar het dorp gereden en hebben daar nog heerlijk geluncht. Het dorp (stadje) stelt niet zoveel voor al staan er wel redelijk wat mooie huizen op de kliffen en zijn er wat golfbanen in de buurt.

Zaterdag 19 november.
Voor Ria begint de dag niet zo geweldig, ze heeft een beetje last van buikgriep en gaat dan ook niet mee naar het ontbijt.
Vandaag opnieuw verkassen en nu richting Addo, iets ten noorden van Port Elisabeth. We besluiten niet helemaal via de Tuin Route te rijden, maar om net buiten Plettenberg Bay een binnenweg over enkele (hopelijk) mooie passen te nemen.
Wanneer we bij de eerste pas aankomen, blijkt deze gesloten te zijn en helaas vonden de Zuid-Afrikanen het niet nodig om aan het begin van de weg een bord te plaatsen, dus konden we omkeren en terug naar de N2.
Dit blijkt een saaie lange rechte weg te zijn, bijna geen bochten en alle kloven passeren we via hoge bruggen.
De begroeing is weer zoals op zoveel plaatsen, struiken, stenen en soms een paar bomen. Wel staan hier wat meer cactussen.
Een aantal kilometers voor we onze eindbestemming voor vandaag bereiken komen we weer langs enkele Townships en we zijn alle vier van mening dat het rondom zo'n Township wel een enorme bende is, overal ligt rommel, zwerfvuil, plastic, flessen, hout, brandresten enz. enz.
Nadat we deze rommel weer achter ons gelaten hebben worden we een onverharde weg ingestuurd en na enkele honderden meters komen we bij een prachtige oase van rust en groen. De Old Drift Guest Farm is voor de komende 2 nachten ons onderkomen.
We hebben de beschikking over twee heel nette moderne lodges, het ziet er allemaal heel mooi en verzorgd uit.
Omdat hier ook gewassen kan worden, gaan Ria en Frieda eerst de vuile was verzamelen en inleveren en melden we ons aan voor het diner van vanavond.
Nadat we even iets gedronken hebben, gaan de mannen alvast richting het dorpje Addo en het Addo Elephant National Park.
Het dorp stelt helemaal niets voor, een paar huizen en een soort wegrestaurant (meer cafetaria) dus hier in de omgeving iets eten zal er waarschijnlijk niet in zitten.
Aangekomen bij het park vullen we de gevraagde gegevens in, kopen twee tickets en gaan het park in.
Al snel zien we in de verte enkele olifanten en een paar springbokken staan, maar we kunnen er niet dichtbij komen, we rijden verder en verder en zien her en der langs de weg enorme hopen met uitwerpselen liggen dus waarschijnlijk komen hier wel olifanten langs.
Als we de moed al een beetje op beginnen te geven, we moeten tenslotte op tijd weer terug naar de dames voor het diner, zien we plotseling een paar flinke everzwijnen en iets verderop staan de olifanten dicht langs de weg. Camera's tevoorschijn en foto's en filmpjes maken dus.
Onvoorstelbaar dat je deze wilde dieren op een afstand van enkele meters kunt benaderen.
Het diner bij De Old Drift blijkt prima zijn, het ziet er niet alleen heerlijk uit het is ook heerlijk, dus waarschijnlijk gaan we ons voor morgen ook weer aanmelden.
Na het eten gaat iedereen op tijd naar bed en we hopen dat Ria morgen weer de oude is.

Zondag 20 november
Gelukkig is Ria weer helemaal hersteld en met ons vieren hebben we genoten van het heerlijke en uitgebreide ontbijt.
Vandaag stond een bezoek aan Addo Elephant National Park op het programma .
Na wat administratieve beslommeringen konden we met onze eigen Toyota aan de safari beginnen.
Al heel snel kondigden de eerste olifanten zich aan en als volleerde fotomodellen poseerden zij zich voor onze camera's.
Niet alleen de olifanten lieten zich zien, ook de overige bewoners lieten zich uitgebreid bewonderen en kwamen zelfs even uit de gewassen om ons een blik te gunnen. Met name bij de drinkplaatsen was het een multiculturele verzameling van alles wat op vier poten loopt. Een ware beestenbende!!
's Middags hebben we het stof weggespoeld in het restaurant van het National Park en omdat wij er geen genoeg van konden krijgen zijn we nogmaals het park in gegaan en hebben ons vergaapt aan de vele dieren. Wij weten inmiddels dat je hier ook verslaafd aan kunt raken.
We hebben een geweldige dag gehad en zien uit naar de dagen die nog voor ons liggen.
Vanavond mogen we ons weer vergrijpen aan een heerlijk Afrikaans buffet met natuurlijk de lokale bobotie en de alom geprezen Malva pudding.
Jammer, alweer een dag voorbij.
Wij maken ons op voor de verplaatsing morgen van Port Elizabeth naar Durban. Een vlucht van anderhalf uur.

Geschreven door THEBIGFIVE