Vroeg uit Vegas vertrokken. Dus even wat van ons voorraadke Frans stokbrood ontbeten. Tank vol in Vegas en in Shoshone vlak voor we Death Valley inreden ook nog even laatste beetje weer bijvullen.. Het is dat het de laatste pomp was, maar anders! Stuk chagrijn daar achter de kassa. Hierna reden we Death Valley in. We namen de route onderlangs, dus via het zuiden Death Valley in. Goede keuze denk ik, want we vonden de route prachtig. Op een gegeven moment stoppen voor de eerste foto’s. Schrokken ons rot? Want de autodeur knalde er bijna uit, zo hard waaide het. (We hadden al gelezen dat storm verwacht werd, maar dit hadden we dus nog niet door). Aan de ene kant jammer van de harde wind, maar het voordeel is dat het vandaag prima vol te houden is. Graad of 40. Wisselt van 38-42. Gestopt bij Badwater Basin, een grote zoutvlakte op het laagste punt ter wereld. Een flink eind onder zeeniveau. Hierna bij Devils Golfcourse. Lijken wel soort van zoutrotsen. Hierna een korte omweg gemaakt om de mooie gekleurde wanden/rotsen te zien. Dit heet de artist drive.
Waren mooi op tijd bij de ranch in Death Valley. Daar hadden we mooi geluk mee. Ze hadden een actie! De eerste zoveel personen krijgen een gratis upgrade naar de Inn. Dwz dat we zeer luxe kwamen te zitten en we vinden het hier in de Inn in Furnace Creek helemaal geweldig!! Groen, palmbomen, oase (letterlijk) van rust, prachtig en rustig zwembad, waar we heeelijk gezwommen hebben nadat we Zabriskie point nog even bekeken hebben en vooral ook: “ wat een uitzichten!”. Dante’s view gemist. Daar hing een grote donkere wolk boven en we hadden bedacht dat dat dan niet veel zin had.
s Avonds hier uit eten geweest (Jeroen zalm en ik had lamsbouten). Goed en duur, maar ja, dat weet je op zo’n plek. Maar kon niet wachten het restaurant uit te komen. De zonsondergang!!
We hebben nog nooit een zonsondergang zo mooi gezien. Kreeg gewoon spontaan tranen in mijn ogen van emotie. Ik zag 2 hoofden in de wolken. Het is niet zo, maar het voelde voor MIJ gewoon even alsof dat Alfred was met het kindje van Jeroen en mij wat niet heeft mogen groeien in mijn buik. Voel me erg geëmotioneerd, maar wel op de positieve manier. Wauw wat was dit prachtig. Zomaar een klein paradijsje midden in de woestijn. ‘s Avonds nog even bij het zwembad liggen. Sterren kijken

Geschreven door Stegemanreis