In Lijiang wonen de Nakhi mensen. Ze hebben hun eigen pictografische taal. Deze taal zien we terug in het oude centrum van de stad, op verkeersborden en op een lange muur. De traditionele huizen van de Nakhi mensen zijn van hout en veel mensen lopen nog in traditionele kleding. We fietsen naar het dorpje Baisha en verkennen ook het platteland. Het weer is vandaag niet al te best; het regent. De vrije tijd in het dorpje nodigt daarom niet uit tot rondwandelen dus gaan we met een paar mensen iets drinken. Arinda laat haar haren vlechten met gekleurde draadjes, iets dat we overal zien in deze omgeving.
Na de lunch gaan we dr Ho bezoeken. Hij is wereldberoemd en heeft in vele tijdschriften en kranten gestaan. Hij is 93 jaar en beoefent Chinese geneeskunst m.b.v. kruiden. Het is geweldig om zijn praktijkruimte te zien. Hij voelt bij een paar groepsleden de pols en verteld of er iets aan de hand is met je. Hij adviseert als behandeling een speciale kruidenthee te drinken.
Terug naar het hotel fietsen we verkeerd en onze 'halve-dag excursie' loopt uit tot een hele dag door de vele extra kilometers die we maken. Ingrid had een fiets die niet wilde meewerken en was daarom kort na de start van de tocht al omgekeerd en afgehaakt. Ze heeft lang moeten wachten op de hereniging met de groep.
's Avonds gaan we in de oude stad eten en shoppen. Wouter doet het voorstel een politie auto te volgen zodat we vanzelf bij een donutzaak uitkomen maar we vinden 'de pizzahut' en de pizza's zijn heerlijk! De avond wordt afgesloten in de 'hoteltuin' waar we van Jeroen en Peter uitleg krijgen over de theeceremonie die ze van de hoteleigenaar hebben gekregen. Het ritueel duurt een tijd en een stuk steen van Jade (ook wel:'de kikker') blijkt heel belangrijk.
Eerder op de avond hebben ze samen muziek gemaakt met de hoteleigenaar op de instrumenten die in de binnentuin aanwezig waren.
Tijdens het borrelen vertelt Wouter dat hij Chinese jurkjes in zijn kast heeft gevonden. De brabantse groepsleden zijn wel geïnteresseerd in een carnavalskostuum en dus gaat de verkleedpartij beginnen. Peter, Gieta en ik passen een zwart jurkje, een rode en een witte blouse. Het jurkje wordt goedgekeurd en mag als carnavalsoutfit mee in de rugzak van Peter. De hoteleigenaar blijft de hele avond ook in de hoteltuin, bang dat er iets met zijn thee-kikker gebeurd als hij ons alleen laat. We willen hem niet te lang ophouden en gaan ons bedje maar weer eens opzoeken. Het was weer een leuke dag vandaag.

Geschreven door Saskia.op.reis