De dag begint goed, we schrikken om 7:15u wakker en moeten om 7:30u beneden klaar staan voor de bus. De race tegen de klok kan beginnen en we hebben die gewonnen. Exact om 7:30u staan we beneden en we zijn op tijd voor de bus. In de bus maar even echt wakker worden en ontbijten.. met een Nederlandse eierkoek en Chinees-Europese cake.
Na een uur arriveren we bij het plein van de Hemelse Vrede. Indrukwekkend hoe groot dit plein is, er kunnen wel 1 miljoen mensen tegelijk op. Aan de ene kant staat het Mausuleum en aan de andere kant het congresgebouw. En wat een attractie zijn wij.. Zodra we foto's van de groep willen maken komen er ineens Chinezen bij staan voor een foto of er wordt tijdens het wandelen over het plein aan je shirt getrokken om mee op de foto te gaan. Hilarisch om mee te maken!
Direct naast het plein ligt de ingang van de Verboden Stad. Hier leefden de keizers van China. De verblijven met de troon van de keizer liggen achter elkaar en op de pleinen er tussenin loopt een 'keizerlijk pad' waar alleen de keizer op mocht lopen. Er lijkt geen einde aan te komen, wat een enorme oppervlakte. Overal staan koperen ketels die gebruikt werden om bij brand te kunnen blussen. De keizers hadden veel onderdanen, 1 keizer had 3000 man personeel voor zich werken. Na 3 pleinen en veeeel gebouwen heb ik het wel gezien en wordt het vooral leuk om naar de Chinese bezoekers te kijken. Opnieuw worden er ook weer veel foto's van ons gemaakt dus ik voel me niet bezwaard foto's terug te nemen. Meestal gaan ze er echt voor 'staan' als ze zien dat je een foto maakt. De kadootjes zijn de enkele Chinees die in traditionele kledij loopt of de te schattige kindjes die je zo mee naar huis zou nemen..
We zien zoveel op een dag dat de Chinese muur alweer een tijd geleden lijkt maar dat was gisteren!
Snakkend naar een uur siësta reizen we terug naar ons hotel maar Helen (onze reisleidster) haalt ons uit de droom.. Een half uur na aankomst in het hotel moeten we weer klaar staan want dan gaan we naar een acrobatenshow. Braaf volgend als we zijn, lopen we op de afgesproken tijd naar een halte van een stadsbus in Beijing. Naast mijn stoel op de grond het resultaat van iets dat iemand hoogst waarschijnlijk vanuit zijn tenen naar boven heeft gehaald om het daarna op de grond zijn uiteindelijke rustplaats te geven..
Het valt me op dat de stoelen in de bus erg laag zijn en de chinezen amper naar buiten kunnen kijken als ze zitten.
De show duurt een uur en is in één woord 'fantastisch'. De Han-people (meerderheid van China) blijken erg lenig en niet bang om te vallen. Stunts met fietsen en motoren maar ook draaiende bordjes op stokken en diabolo's.
Na de show gaan we op 'jacht' om toch nog ergens de beroemde Peking-eend te eten. Dat is opnieuw een uitdaging. Het restaurant waar we plaatsnemen begrijpt direct wat we bedoelen als we de (door Helen geleerd) 'Beijing-cow-ja' bestellen. In het menuboek wordt driftig gebladerd en een foto van het gerecht komt naar voren. Als we echter aangeven dit met 6 personen te willen eten wordt er driftig 'nee' geschud en zijn we er na een kwartier achter dat ze niet meer genoeg eend hebben.. Dan ook maar andere gerechten erbij, het was weer heerlijk. Moe maar voldaan duiken we na het inpakken van onze rugzakken en een verfrissende douche ons bedje in.

Geschreven door Saskia.op.reis