Hi allemaal,

Donderdag zijn we met de bus van Siem Reap naar Phnom Penh gereden. Deze rit duurde ongeveer 6 uur. Het was een prima reis met onderweg nog een lunch pauze. Aan het einde van de middag arriveerden we in Phnom Penh. Bij het inchecken in het hotel hadden we helaas een tegenvaller. We dachten dat we een zwembad bij het verblijf hadden maar dat was er helaas niet.. Ook was het rooftop restaurant gesloten. Gelukkig was de kamer wel schoon en hadden we een fijn bed. Na even op de kamer te hebben gelegen zijn we gaan eten tegenover ons hotel. De rest van de blog is niet echt een vrolijk verhaal, maar het is wel heel goed om op de hoogte te zijn van deze tragische gebeurtenissen. De Cambodjanen delen hun verhalen over deze tijd graag omdat ze hopen dat de rest van de wereld er van leert en dat dit nooit meer gebeurt.

De volgend ochtend hadden we een tour naar het Tuol Sleng museum en de killing fields gepland. Dit is de reden waarom we naar de hoofdstad van Cambodja zijn gekomen. Dit zijn de belangrijkste monumenten in een groot dieptepunt van de Cambodjaanse geschiedenis. Op 17 april 1975 (slechts 44 jaar geleden) viel het leger van de rode Khmer Phnom Penh binnen. Ze vertelden de inwoners dat de Amerikanen de stad gingen bombarderen en dat iedereen moest vluchten. Echter was dit een leugen en het begin van bijna 4 jaar ellende. De rode Khmer, onder leiding van Pol Pot, wilden de bevolking “zuiveren”. Iedereen moest gelijk zijn. Alle mensen met onder andere hoge functies, die er slim uit zagen of rijk waren, werden gevangen genomen in gevangenissen. Het ging zo ver dat ook mensen met een bril al als te intelligent of te afwijkend werden gezien. De rest van de bevolking moest dagen van 16-18 uur werken op het platteland, waaronder heel veel kinderen. In de Tuol Sleng gevangenis kregen we meer inzicht in hoe de mensen hier werden behandeld. Deze (inmiddels niet meer) geheime gevangenis is in een pand van een school gehuisvestigd. In totaal zijn er tussen de 12.000 en 20.000 mensen naar deze gevangenis gebracht. Dit was slechts een van de vele honderden gevangenissen tijdens deze periode. Er zijn maar 7 mensen waarvan bekend is dat ze de tijd in de gevangenis overleefd hebben. Mensen mochten niet bewegen of praten tenzij hen iets werd gevraagd. Ze werden net zolang gemarteld (soms wel 3x per dag) totdat ze een bekentenis van hun misdaden deden (die nooit hebben plaatsgevonden) en vervolgens werden ze naar de killing fields gebracht waar ze werden vermoord. We hebben een audio tour gedaan waarbij we alle kamers en gebouwen in de gevangenis hebben bezocht. Het was heel aangrijpend om alles te zien en we werden heel stil en af en toe zelfs misselijk van de verhalen en foto’s. Door de audiotour maakten de kamers en foto’s wel veel meer indruk, dus het is zeker de moeite waard om te doen. We hebben verschillende martelwerktuigen gezien, foto’s van de gevangen/vermoorden waarvan veel kinderen, speeltoestellen van de voormalige school omgebouwd tot martelwerktuigen, bloedvlekken nog op de grond.. Ook hing er ergens een foto van een jonge vrouw met een 2 maanden oude baby in haar handen. Op de foto was zij net in de gevangenis binnen gekomen. De baby is direct na de foto van haar afgepakt en vermoord. Op het einde hebben we zelfs 2 van de overlevende gevangen kunnen zien en spreken. Erg bijzonder want zij zijn beide al 80 jaar oud. Je kunt begrijpen dat deze ervaring al erg heftig was en toen waren we pas op de helft..

Na de tour door de gevangenis zijn we naar de killing fields gegaan. De ‘begraafplaats’ bij de gevangenis zelf was al snel vol dus gingen ze op zoek naar een plek in de buurt. In het begin werd 1x per 3 weken een vrachtwagen vol mensen hier heen gestuurd. Na 2 jaar, toen Pol Pot steeds meer paranoia werd, werd dit aantal ongeveer 300 mensen per dag. Op de executie dag werden de gevangen geblinddoekt van de gevangenis naar de killing fields gereden. Ze hadden geen idee waar ze heen werden gebracht. Ze hoopten op een andere gevangenis of zelfs wel vrijheid. Niks bleek minder waar. Voor iedereen die hier kwam, was dit hun laatste bestemming.. Het was verschrikkelijk om te zien wat er met de mensen gebeurde op de killing fields en om alle graven te zien. De mensen kregen geen gemakkelijke kogel want dat was te duur. Meestal werden zij doodgeslagen of onthoofd. Ook hier hebben we weer een audiotour gedaan en zijn we langs alle massagraven gelopen. Ze hebben hier zeker geen kisten of een aandenken per persoon. Het zijn gewoon gaten in de grond waar honderden lijken in zijn gedump. Wat het meeste indruk op ons maakte was the killing tree. Dit is een boom waar stukjes hersenen, bloed en haar op is aangetroffen. Deze boom werd gebruikt om kleine kinderen tot doods aan toe tegen aan te slaan. Ook was er een stupa waar 9.000 schedels lagen van mensen die allemaal in de killing fields zijn vermoord. Zelf kwamen wij ook enkele botten en kledingstukken tegen in de graven. Deze komen nog steeds naar boven en worden eens in de zoveel weken verzameld en bewaard. In totaal heeft de rode Khmer tussen april 1975 en januari 1979 bijna een kwart van haar eigen volk vermoord. Het is dus slechts 40 jaar geleden dat er een einde kwam aan deze gruwelijke periode in Cambodja. Veel Cambodjanen kunnen de periode dus nog erg goed herinneren.

De rest van de middag hebben we bijgekomen van alles wat we in de ochtend hebben gezien en gehoord. Het had nogal een indruk gemaakt op ons. In de avond hebben we nog heel lekker gegeten bij een soort Amerikaans steakhouse. Buiten de Killing fields en de gevangenis vonden we Phnom Penh niet zo veel aan. Het was heel druk met verkeer, de mensen waren minder aardig, overal lagen grote bergen afval en de sfeer in de stad was niet prettig. We zijn heel blij dat we de gevangenis en de killing fields hebben bezocht maar we vinden het dus ook niet erg dat we vandaag weer weg zijn gegaan. Laten we de blog naar maar even positief afsluiten. Vandaag zijn we al 200 dagen op reis en onderweg naar ons laatste land van deze reis, Indonesië! We gaan nog even lekker 2 weken naar Bali, dan een week Lombok en dan zullen we afsluiten met een fantastische 5 daagse boottocht. Het wordt een lange reisdag van 16 uur maar we hebben onwijs veel zin in onze laatste maand in Indonesië. Het wordt erg veel relaxen en we hopen een hele chille tijd te hebben.

👋 Nick & Roan

Geschreven door Roan-en-nick.op.reis