Vandaag stond er een tour langs alle hoogtepunten van Walvisbay op het programma. Johann de eigenaar van de B&B waar we verblijven rijd ons rond. We starten bij de flamingo's bij the Walvisbay lagoon waar er zo'n 100.000 van zijn hier in de regio. Echt bizar veel langs de hele kustlijn. De flamingo's worden grijs geboren en naarmate ze ouder worden, en door het eten van het plankton, waarbij ze ook de mineralen binnen krijgen, worden ze langzaam steeds rozer.
Daarna rijden we even een kleine duin op om alvast een voorproefje te krijgen. Hier legt hij uit wat we gaan bekijken vandaag. Ook over het grootste zoutwinningsgebied ter wereld wat hier is. Bijzonder om te zien hoe dit hele proces in zn werk gaat. Ze pompen het water uit de zee in grote vierkante vakken, gewoon op zandbasis, daar verdampt dan het water en blijft het zout over.
Hierna gaan we richting de Namib duinen/desert die de Atlantische oceaan ontmoeten. Zo mooi om te zien!! We rijden met een behoorlijke vaart eerst over het strand met tot wel 100 km per uur 🙈 en daarna door de hoge duinen. Bizar dat dat lukt, dan moet je echt wel veel ervaring hebben!! Mooie fotomomenten bovenop de duinen van de oudste woestijn van Namibië. On top of the world!! Om dan vervolgens daar weer af te moeten rijden🙉, jammer genoeg kunnen we geen filmpje daarvan toevoegen. Zo steil naar beneden weer dat we aan Parijs Dakar moesten denken😉. Tussen die duinen ligt ook de Kuiseb River Delta. Dit is een droge rivierbedding waar al heel lang geen water heeft gestaan. Hier lopen springbokken, oryxen, struisvogels maar ook jakhalzen. We hadden het geluk om deze ook allemaal te zien! Johann had de struisvogels ook al meer dan een jaar niet gezien. Kan je je voorstellen dat we zo rond de 60 km over strand en duinen hebben gereden en toen weer terug ook. Een super gafe off road experience dus!! Toen we hiervandaan kwamen zouden we over de peninsula (Schiereiland) gaan rijden richting de vuurtoren. Hier leven 10 duizenden zeehonden. Ze noemen dit ook wel Pelican point. Precies aan het begin van het schiereiland stond een auto met aanhanger die vast stond in het zand. Hij had een zware vracht op de aanhanger die naar Pelican point lighthouse moest. Johann besloot hem met ons goedvinden te helpen. Even later was hij eruit en kon verder, maar niet veel later stond hij weer vast. Toen hem eruit gesleept. Dit hebben we daarna nog 2x gedaan, om hem vervolgens verder te slepen. Johann zijn auto moest tot 3x toe afkoelen omdat zijn versnellingsbak vloeistof oververhit raakte. Leuk om mee te maken. Ze waren ons zo dankbaar dat we wat mochten komen drinken en rondkijken in de lodge bij de vuurtoren. Deze lodge heeft 9 kamers waarbij de goedkoopste ruim 650 euro kost voor 1 nacht en de duurste bijna 1000 euro per nacht. Niet veel mensen komen daar dus 😉. Andere mensen mogen hier niet komen behalve als je er verblijft. Een leuke bijeenkomstigheid voor ons dus. De rit ernaartoe was zo'n 10 km. Daarna zijn we bij de zeehonden (Pelsrobben) gaan kijken en een scheepswrak. Wat een hoeveelheid en ongekend hoeveel dode jonge zeehonden er liggen. Mother Nature is hard sometimes. Toen weer terug naar t vaste land om nog even een stop te maken bij het zoutwinningsgebied (Knalroze zoutwaterbassins). The pink lagoon noemen ze het ook wel. Het water kleurt roze door de mineralen die erin zitten.
Wat een gafe dag was dit weer!! We hebben genoten!!

Geschreven door Peter.natascha.zuid.afrika