Liefste familie, vrienden en andere geïnteresseerden,

Het is alweer een tijdje geleden dat ik geschreven heb en stiekem is dat een goed teken, ik heb hier zoveel te doen en te beleven dat er van schrijven weinig komt.
De maand April is voorbij gevlogen, voor jullie volgt hier een samenvatting van de meest mooie/bijzondere en opmerkelijke momenten van deze maand.

Nog iedere dag geniet ik van het uitzicht, hoe eenzelfde omgeving toch iedere dag weer 100% anders kan lijken dat blijft voor mij een wonder. Langzaam maar zeker is de zon gaan schijnen en bereiken we temperaturen rond de 22 graden. Waar iedere Bhutanees nu graag binnen zit vanwege de zon en de daarbij komende warmte kan ik eindelijk lekker naar buiten. De sneeuw op de toppen is verdwenen en dat geeft ons de kans om er in het weekend op uit te trekken.

Begin April kwam ik erachter dat hier ook sportstudenten zijn. Waarom ze mij de lessen wiskunde en lager onderwijs adviseerde vind ik een raadsel maar ik ben blij dat ik nu ook kennis heb gemaakt met de sportstudenten hier. De interesse in sport zorgde voor iets gemeenschappelijks en een goede band ontstond al snel.
Ondertussen heb ik veel contact met de docent sport hier en kan ik af een toe een lesje volgen of zelfs geven. Heel interessant.
Na een week in April was het vakantie (vrijdag tot en met dinsdag), een mooie tijd om weer eens de wandelschoenen aan te trekken en de Himalaya te ontdekken.
De sportstudenten namen mij mee op hun 3 daagse trekking naar een groot religieus meer.
3 docenten en 21 studenten samen voor 3 dagen de bergen in. Waar het overdag soms zwaar was, werd er ‘s avonds samen gekookt, gerust, werden er spelletjes gespeeld, een kampvuur ontstoken en liedjes gezongen. Je raad het al 3 dagen vol plezier, gezelligheid en vriendschap.
Dag 1 klommen we 6 uur omhoog, op dag 2 werd hier nog eens 7 uur aan toegevoegd (van 2,7km naar 5,8km hoogte). Op dag 2 liepen we ook weer 7uur naar beneden (kleine inschattingsfout, maar we hielpen elkaar er doorheen en dat versterkte de band). Maar op de top van de berg was een groot religieus meer, het was daar zo stil, zo vredig, 100% de moeite waard. Daarnaast heb ik op de terugweg voor het eerst in mijn leven een beer gezien, net ontwaakt uit zijn winterslaap. We hadden geluk dat het nog maar een kleinte was en dat zijn ouders niet in de buurt waren, de beer liet ons gelukkig met rust. Dag 3 liepen we 3u horizontaal om een tempel te bezoeken en nog 4 uur naar beneden. Al met al veel gewandeld, veel gezien, veel gelachen, echt geleefd.

Eenmaal terug in mijn guesthouse was er nog 1 vakantiedag over, op deze dag ben ik met mijn vriendinnen naar een typisch Bhutanees festival geweest. Alle vrouwen droegen hun mooiste Kira’s en sieraden, het gaf een bijzonder beeld. Ook werd er veel gedanst en gezongen en werden we allemaal door een van de boeddhistische goden gezegend. Een fijn cultureel dagje dus.

Zoals je doorheen mijn blogs kunt lezen maak ik heel snel heel veel nieuwe vrienden, dit levert soms wel moeilijke momenten op. Mijn vrienden vinden het namelijk niet zo leuk als ik zeg dat ik al andere plannen heb wanneer ze me vragen om te komen eten. Toch zie ik het positief, ik hoef nooit zelf mijn avondeten te koken ;).
Ondertussen hebben we ook verschillende feestjes gehad. Echt opstap gaan in Bhutan is fantastisch. Vanaf moment 1 dat men de discotheek binnen komt (22u00) tot het moment dat het laatste liedje gespeeld is (01u00) word er gedanst, gesprongen en gezongen. Niemand die zich druk maakt om wat een ander denkt maar iedereen maakt plezier voor zich, heerlijk!
Het laatste feestje gisteren was toch wel een bijzondere. Ik had mijn klas uitgenodigd om bij mij te komen eten en drinken, 21 mensen in mijn kleine huisje! Iedereen vermaakte zich prima, de meiden kookte, de jongens dronken bier en whisky (prima rolverdeling?) en ik zorgde ervoor dat niemand iets tekort kwam. Ik hoor er echt bij, zo fijn!

Op school wordt het ondertussen drukker en drukker, niet dat Bhutanese studenten zich daar druk om maken; “we hebben Olly in de klas, die is slim genoeg voor ons allemaal”. Dit resulteerde in 21 dezelfde ingeleverde opdrachten bij 3 verschillende vakken. En een groepsopdracht waarbij 5 van de 7 leden bij het inleveren niet eens wist wat het onderwerp van onze opdracht was. Het heeft allemaal wel iets grappigs.

Als laatst kan ik met trots vertellen dat we met de klas het basketbal toernooi gewonnen hebben, de volgende sport is volleybal.
De jongens vragen me momenteel vaak om met hun mee te gaan basketballen, zij zijn meer fysiek. sneller en technisch beter dan de meiden dus voor mij een uitdaging om met hun te spelen!

Hoewel het thuisfront meer en meer gemist wordt, wordt de band hier ook hechter en hechter. De tijd vliegt, maar ik geniet van iedere seconde.

Heel veel liefs,

Van mij

Geschreven door Olly.in.azie