Km1507 “Met de sneeuwscooter gaat het vlotter…”

Vandaag gaat het van Haukeli in westelijke richting over de autostrade (E134) of de ‘Haukelivegen’.Het is hier rustig maar het is dan ook nog vroeg in de morgen. Het is vanaf nu klimmen naar de Haukelifjell (1148m).
Aan een drankgelegenheid sta ik voor een gesloten deur. Een man uit Oslo, die enigszins ook wat verrast is, spreekt me aan: hij komt hier op vakantie om de rust op te zoeken.
Ik rijd rond om een tunnel te ontwijken en beland zo in een wereld van bevroren meren en sneeuwbergen.
Boven op de fjell zie ik in de verte een man in zwembroek aarzelend staren naar een half bevroren meer: ik denk niet dat hij het erop gewaagd heeft.
Om de volgende tunnel te ontwijken, welke verboden is voor fietsers, rijd ik langs een idyllische weg aan de overkant van een meer. Plots sta ik voor een sneeuwveld welke mijn weg afsnijdt: het is wat trekken en sleuren om terug aan de overkant van de weg te geraken maar wat verder is de weg geblokkeerd door een steile sneeuwhelling: hier is geen doorkomen aan dus terugrijden naar de hoofdweg.
Gelukkig is er vlak voor de tunnel een, weliswaar steile, asfaltweg welke me uiteindelijk terug op de autoweg brengt.
De volgende tunnel is een ander paar mouwen: deze ontwijk ik via een grindweg dat voor de helft is oversneeuwd (volgens mij heeft het hier de voorbije winter overvloedig gesneeuwd!): het is trekken en sleuren om telkens mijn bepakte fiets aan de overkant te krijgen!
Via haarspeldbochten gaat het naar Røldalen, een aangenaam bergdorp met een mooie ‘Stavkirke’.

Geschreven door Noordkapje