Eindelijk was het zover; mijn eerste keer binnenland! Vrijdag 13 oktober stond ik rond 13:00 uur te popelen om in onze bus met negen anderen in te stappen en naar Brownsweg te gaan! Totdat ik de bus zag haha.... Onze bus kwam uit 1954 en dat zag je wel. Na alle spullen in de bus gestopt te hebben, gingen we de anderen ophalen... de buschauffeur had waarschijnlijk een verkeerde inschatting gemaakt, want we kwamen stoelen te kort. Deze gingen we nog even ophalen bij hem thuis en daar kwam een super oude, gammele stoel te voorschijn. Toen deze geïnstalleerd was, konden we echt op pad! Een rit van ongeveer 2 uur in deze bus stond op de planning. Doordat we op de snelweg reden en de ramen open hadden, was er een lekker windje, waardoor het niet to hot was. We kwamen rond half vijf bij onze slaapplek in Brownsweg. Het was een soort vakantie doorreis park, super chill want ik dacht ik moet in een hangmat slapen haha... maar dat had Stichting COCON goed geregeld! Ik sliep samen met Romee in een kamer, waar we heerlijk airco hadden en een eigen badkamer (met een kakkerlak). Gelukkig ben ik niet zo bang voor zulke beestjes en heb deze lieve vriend even buiten gezet na enige moeite!
Om half zes gingen we naar onze eerste meeting met de volwassenen uit diverse dorpen van Brownsweg. De volwassenen kregen informatie over volgend weekend. Volgend weekend gaan we samen met de getrainde volwassenen en jongeren op pad om deze app bekend te maken in de dorpen en te helpen met het downloaden. De volwassenen waren erg enthousiast toen ze hoorde dat wij mee gingen helpen aan de app.
Trouwens nog een feitje tussen door... ze drinken hier echt mega veel fernandes (frisdrank). Ook veel bedrijven heten Fernandes autogarage bv. Fernandes is hier een super groot merk. Na deze bijeenkomst kregen ze een glaasje Fernandes (mijn tanden vielen er bijna uit zo zoet) en een paar chippies. Na deze lange reis en bijeenkomst keerde we met zijn alle terug (twee mensen van Stichting COCON, twee cameraboys en wij) naar het park. We aten even lekkere broodjes, want tussen de middag eet je warm in Suriname. 's avonds hadden we nog even met de camerajongens gekletst en een super slechte film gekeken. Die nacht heb ik zo lekker geslapen, waarschijnlijk door alle indrukken en de reis.
De volgende dag (zaterdag 14 oktober) gingen we vroeg weg om op Brownsweg een bijeenkomst te houden met de jongeren die meegaan volgend weekend om de app te downloaden bij anderen. Ze doen de volwassenen en jongeren niet samen, want dan praten de jongeren vaak niet over bv hoe ze het willen aanpakken etc.
Er waren echt mega veel jongeren, denk stuk of 25 en enthouasiast dat ze waren! Echt heel leuk! Na de bijeenkomst kwamen er nog een paar meiden naar ons toe om te kletsen en onze haren in te vlechten (ik had al vlechtjes en ze vonden ze erg mooi, dus mijn vlechtkunsten groeien). Ook was er een 'bijzondere' vrouw die naar ons toe kwam om even te kletsen over 'seks'. Ze klopte opeens met haar hand op mijn poenanie en zei sexy en begon te dansen... ik lachte maar dacht meer van wtf... Na dit super 'interessante' gesprek.... en beetje ja knikken stapte we snel de bus in. We moesten snel onze spullen pakken en we kregen van ons kok (ja we hadden een kok) een warme maaltijd (rijst, kip en groente). Vervolgens begon onze reis naar Gujaba! Eerst een busrit en daarna nog 1,5 uur met de boot. Die boottocht was zo mooi! Overal jungle om je heen en we hebben zelfs een leguaan gezien! Wisten jullie dat dit dier kan zwemmen?
Aangekomen in Gujaba stonden de mensen al klaar om ons te helpen naar het verblijf met onze spullen. We hadden een huis, helaas zonder airco, maar wel bedden. Ik slaap toch nooit liever niet met airco, dus ik vond het niet zo erg. Het huis lag aan de rivier en dit vroeg om mooie foto's. De bewoners doen hun was, afwas en douchen in de rivier, dus het was best wel druk. We gingen even pootje baden in de rivier en ik heb een nieuwe vriend gemaakt. Het zoontje van de verhuurder, zon schattig jongetje. We gingen samen armbandjes maken van bladeren en vanaf dat moment volgde hij ons haha. Veel tijd om te chillen hadden we niet, want we hadden een bijeenkomst (net als in Brownsweg) met enkele volwassenen. Deze bijeenkomst was in het schooltje, super leuk! Ik als afgestudeerde onderwijsassistente vond het mega leuk om in die school rond te lopen en de materialen stiekem te bekijken! Helaas waren er maar 3 volwassenen, veel minder als in Brownsweg. Ze gaven daar aan dat de anderen niet kwamen, omdat het vertrouwen in projecten zijn verminderd. Veel projecten stoppen na een tijdje en worden niet doorgezet. Ze denken ook dat dit project iets met de politiek te maken heeft (en politiek is een laten we zeggen een gevoelig puntje in Suriname, het gaat namelijk niet zo heel goed in Suriname afgelopen jaren qua politiek). Stichting COCON is een stichting die wel projecten laat doorgaan en niet alles afrond en vervolgens er niets meer meedoet. De twee vrouwen van COCON, onze begeleiders, gaven ook aan dat dit komt doordat Gujaba veel verder weg ligt (vanuit Paramaribo is het 4 uur met auto en min 1 uur met de boot) en dat daardoor veel organisaties minimaal of uiteindelijk niet meer komen.
Gelukkig wilde deze drie mensen nog wel komen en ze gaan ervoor zorgen dat volgende week men ziet dat dit project wel wordt doorgezet en gaat slagen!
Hierna keerde we terug naar ons huis en onze kok had een heerlijke maaltijd verzorg; bami en kip. Na een heerlijke douchebeurt met kikkers, padden en spinnen vertelde Erna (vrouw van Stichting COCON) dat er iemand was overleden in het dorp en dat er die vanavond 'Brokoday' was. 'Brokoday' is een ritueel bij de Marrons (bevolkingsgroep) dat als iemand overlijdt dat zij feest gaan vieren om het verdriet te vergeten en het leven te vieren. Wij mochten gaan kijken en inderdaad er draaide muziek en de vrouwen waren aan het dansen. De mannen keken en praatte met elkaar. Uiteindelijk dachten wij.. kom laten we ook mee dansen en dat beviel goed. Boem! Heel de 'dansvloer' was vol met alle vrouwen uit het dorp die met ons wilde dansen. En echt geloof me... die mensen kunnen dansen haha! Zelfs kinderen van zes jaar kunnen al shaken met hun heupen en billen. Maar ik heb een vrouw een dansje geleerd, en volgens onze 'begeleider' deden we het best goed ;)
De volgende dag stonden de jongeren van Gujaba op de planning. Dit waren er een stuk of 20! Alleen was het leuk om het verschil te zien tussen Brownsweg en Gujaba. Deze groep was namelijk echt een stuk jonger, tussen de 9 en 15 jaar. En ze waren heel stil en verlegen, maar na de bijeenkomst ging ik nog even in een klein groepje kletsen. Toen durfde ze wel te praten, ze wilde graag mijn zonnebril en pen. Ze vertelde dat ze het gewoon heel spannend vinden en eigenlijk niet durven om volgende week het veld te gaan om te helpen met de app downloaden en voorlichting te geven.
Ben benieuwd hoe dat gaat volgend weekend. Ik ga volgend weekend met deze mensen mee om de voorlichtingen te horen en enquêtes af te nemen om de verwachtingen van de app in kaart te brengen bij de jongeren.
Hierna volgde de terugreis; 1 uur boot en 5 uur terugrijden in onze super mooie bus. Er kwam een jongetje mee die we moesten afzetten bij zijn tante, daar ging hij voortaan wonen. Echt wel beetje sneu, maar hij is heel slim en de school is daar beter dan in het dorpje.
Thuis aangekomen ging ik heerlijk douchen, chill outfitje aan en broodje knakworst eten, daar was ik wel eventjes aan toe :)
Ik vond het heel gaaf en mooi om te zien hoe deze mensen leven en hun manier van denken is. Omdat ik steeds terug ga (elk weekend van oktober en nog 1 keer in nov en dec.) krijg ik steeds een beetje band met deze bevolking.

Hieronder heb ik nog paar Surinaamse woordjes voor jullie
Flesje -Batra
Water- Watra
dus Partra Watra is flesje water :)
Patta's- schoenen (maar die weten jullie denk ik al)
Osso- huis

Dikke kus!

Geschreven door Maaike.in.Suriname