Om de ochtend wat korter te maken voor Kemen vonden we het wel een goed plan om nog even het officiële statieportret op de Emmabrug te gaan maken. Lekker vroeg, lekker rustig. Dachten we... Totdat we midden in de blokkade van de stakende vuilnismannen terecht kwamen en we niet verder konden rijden... dan maar terug richting CDTC, waar we nog snel een rondje Mambo Beach hebben gedaan om de tijd te doden. En eigenlijk vond Kemen dat ook wel prima, want zo waren we dichter bij zijn geliefde Bonnie :)

Kemen begon de ochtend weer met het compliment aan zichzelf. En vandaag vond hij het weer goed van zichzelf dat hij zo lief is voor Bonnie. Daarna zijn ze weer bezig geweest met Kemen zijn fonologisch geheugen. Dus o.a. rijtjes woorden/cijfers en daarna rijmwoorden onthouden. Dit is nog steeds wel lastig voor Kemen. En toen Stephanie het opschreef en hij het daarna moest herhalen was ze enorm onder de indruk. Kemen zijn visuele geheugen is enorm. Er zit daar een heel groot verschil in. Ook weer even de spieren in het gezicht en mond geprikkeld door een massage. En toen was het Bonnie-time! Kemen genoot weer volop van de spelletjes met Bonnie. Het springen vanaf het dok van Kemen zijn stoer-lijst was nog een beetje te spannend. Maar wel geoefend met de duikbril zodat hij morgen misschien kan snorkelen met de roggen.

Maxim en Mayte hadden een feestje op bij het Broertjes en Zusjes programma. Melle zijn verjaardag werd gevierd. Daarna hebben ze nog een film gezien over een robot voor kinderen. Er een beperking en mochten ze zelf ook iets bedenken wat het leven van Kemen makkelijker zou maken. Dit mochten ze allemaal in hun boekje opschrijven. En daarna zijn ze heerlijk met z’n allen gaan kajakken.

Noud zijn ochtenddutje was gelukkig weer terug, dus konden we vanmiddag naar de Hato Caves. Maxim zijn vriendje Cas was ook gezellig mee. De grotten blijven indrukwekkend, het is prachtig om daar rond te lopen, maar ook niet voor te stellen dat hier jaren slaven zich hebben schuilgehouden. Ook de rotstekeningen van de oorspronkelijke bewoners, de indianen, zijn heel mooi om te zien.

‘s Avonds gegeten bij het sfeervolle Brakkeput Mei Mei. Waar de harpist/gitarist de show stal en Noud zeer onder de indruk van was. Antilliaanse liedjes, kinderliedjes. Een fijne 28 graden met een licht briesje, lichtjes in de bomen...... En toen op zijn Antilliaans Mooi man van Mannenkoor Karrespoor. Hoogtepunt van de reis!

Kemen realiseerde zich ineens dat we zaterdag weer naar huis gaan. Dat kon niet volgens hem. ‘ ik Bonnie missen’.... Gelukkig nog een paar dagen met zijn grote vriendin. Maar met zoveel nieuwe vaardigheden en warme herinneringen kunnen we thuis ook wel weer vooruit. En ik kon hem ook een beetje blij maken met de belofte dat de Bloemkool Vitaminie van de Lidl thuis om hem ligt te wachten. Hoe lief en tevreden kan iemand zijn...

Geschreven door Kemens.avonturen