Was het gisteren aan het einde flink klimmen....dat ging gewoon verder vandaag. Een flinke klim nog om boven op de Cebreiro te komen...maar achter de moeilijkste klim ligt het mooiste uitzicht te wachten, dat was nu niet anders, zo’n mooie plek.

Daarna volgde een mooi wandelpad, een beetje op en af om je voor te bereiden op de volgende klim naar Alto do Poio.

Of het hier was of een klim daarvoor weet ik niet meer maar we kwamen langs een giga grote pelgrim. Geen idee waarom er van die wit rode plastic lintjes omheen hingen, we zijn er maar overheen gestapt voor de foto’s.

Onderweg stond Martin ons op te wachten, hij zag ons al in de verte aankomen. Leuk om weer een stuk met hem op te lopen, echt een topgozer. Het oplopen duurde tot de eerste koffiestop, hij bleef nog ff relaxen.

Ook Markus was op de been, hij heeft gisteren in de herberg nog een massage gekregen van een Duitse dame en als een wonder kon hij vandaag weer lopen.

Wat zijn de uitzichten mooi als je zo rond de 1200 mtr boven NAP loopt, fantastisch. Stiekem toch de nog iets langere maar mooiere route gelopen waardoor de uitzichten zo bleven.

We zijn inmiddels in Galicië beland, het wordt steeds groener, geen idee hoe dat komt 🤪.

De paaltjes van de afstand tot Santiago zijn nu veel frequenter langs de weg te vinden.

Vandaag was de laatste grote horde op weg naar Santiago....vanaf nu gaat het naar beneden. Op het laatste stuk moest er binnen een paar kilometer ongeveer 500 mtr gedaald worden. Lekker maar ook vermoeiend voor de beentjes. Hoewel de meeste paden vandaag mooi waren en makkelijk te bewandelen voel ik de voetjes behoorlijk. Volgens mij is het uit te rekenen hoeveel kilogram op een vierkante centimeter terechtkomt. Stel ik ben nog 85 kg, rugzak met gevulde Camelbak en boodschapjes 12 kg, samen 97 kg verdeeld over maatje 44 in de wandelschoen en dat keer ruim 1.000.000 stappen...misschien zijn er liefhebbers die het willen uitrekenen per vierkante cm, ben heel benieuwd.

Na een x-aantal kleine pauzes en een grotere, nog een laatste drankje voor de laatste drie kilometer. Dus drankje besteld, nog wat te eten, schoenen uit....dat voelde zo heerlijk dat we de schoenen niet meer aan gedaan hebben. We hebben besloten om te blijven...gelukkig dit is de Camino en weet je niet wat je beslist met doorlopen of stoppen....moet nog wel ff door want ik wil zaterdag in Santiago aankomen. Zondag daar, maandag weer terug naar huis, kijken of het zwarte gat op mij zit te wachten of dat ik wat ga doen met mijn moestuin vol nieuwe zaadjes, misschien komt er wel wat op.

Vanavond nog ff wat gedronken en gegeten met een man en een vrouw, geen koppel, uit Duitsland en weer is er een dag op de Camino voorbij.