Na een laatste keer ontbijt met dat prachtige uitzicht vanaf ons terras, fietsen we Verona uit.

Vrijwel meteen is het vlak. In de verte zien we de bergen gewoon aflopen. We fietsen door boerenland, waarin alles Italië is: de hitte, de bruine mensen, het eten. In een winkeltje liggen grote stukken feta, verse sardientjes en ik koop o.a. gerookte pancetta en stuk brood, de dame in de winkel kent 1 Engels woord, thankyou. In deze streek dorpjes met slanke kerktorens met vaak meerdere kruizen en heiligenbeelden erop, gekleurde huizen en veel muurschilderingen. Het lijkt wel een zucht om van niets iets te willen maken, want wat staan er veel azienda's in vervallen staat en huizen te koop. Luiken van huizen zijn gesloten en er is geen kip op straat. Vanwege de hitte zoeken we regelmatig de schaduw op en drinken we veel. In Montagnana, omsloten door middeleeuwse stadsmuren en bekend van de prosciutto, drinken we een colaatje op het lege kerkplein en wordt er door Joop zelfs een kleine siësta genomen.

We fietsen nog 22 km door naar een B&B in BadiaPolesine waar de gastvrouw onze kamer met gesloten luiken laat zien, prima, ziet er netjes uit, mooie vloeren in dit huis, ook in onze slaapkamer.
Ze legt uit waar we kunnen eten, een Italiaans restaurant waar geen mens Engels kent, sin problema, ik hen tenslotte niet voor niks 5 jaar op Italiaanse les gezeten😉. Maar vanwege toch een communicatiefout gaat het een en ander verkeerd en het is een verassing is wat we eten (2x pasta fagioli?) maar het is wel lekker en vooral veel want het zijn drie gangen. Lekker koel fris wijntje erbij, heerlijk. Als we na de limoncello van de zaak naar huis lopen en echt willen slapen, kan dat niet omdat de bambino om 23.00 uur nog luid en duidelijk rondloopt en di mama het probeert in bedwang te houden, tevergeefs...

Een echte Italiaanse dag.

Geschreven door Joopenstephaniefietsennaarrome