Ziezo nog even een ontbijt om 13.00 uur. Ik heb nachtdienst gehad en heb daarna een paar uur geslapen. Straks begint mijn middagdienst om 14.00 uur.
Zo ziet ons rooster eruit. We werken 4 of 5 dagen achterelkaar, steeds wisselend een nachtdienst, daarna 4 uur slapen en dan aansluitend een middagdienst. En daarna zijn we 2 dagen vrij. We hebben ook een morgendienst gedraaid, want we wilden dat graag meemaken omdat het programma van de morgen heel anders is.
Ondertussen zijn er nu 4 baby,s. Er is nog een jongetje bij gekomen met een waterhoofd. Hij is te vroeg geboren is nu 4 maanden oud. Hij krijgt sondevoeding. Hij reageert heel weinig op prikkels. Hij huilt eigenlijk nooit. We nemen hem nu zo en dan op schoot, knuffelen hem, zingen liedjes en masseren hem.
Baby 3 is het kleine meisje. Zo kwetsbaar. Ook zij krijgt sondevoeding. Zij reageert ook bijna niet, ze kan zich niet goed warmhouden. Zo nu en dan huilt ze. We hebben de indruk dat ze pijn heeft. Ze heeft een bepaald syndroom waardoor ze een korte levensverwachting heeft. We nemen haar zo nu en dan op schoot. Wat is ze broos. Ons hart breekt een beetje als we met haar bezig zijn. We hopen dat ze de liefde ervaart die we haar geven. Baby 1 is het jongetjes met hart en longproblemen. Met hem gaat het heel goed. Hij ligt niet meer aan de zuurstof. Hij hoeft geen bijzonderen voeding meer. Hij groeit goed. Hij krijgt 2 x per dag een inhalatiemedicijn. Dan hebben wij hem op schoot en moeten10 minuten het kapje voor zn neus en mond houden. Een ware worsteling. 😊. Maar ja het is goed voor hem. Hij is het lievelingetje van iedereen. Iedereen, van bezoek, tot werker, tot benot sherut halen hem uit bed, lopen met hem rond, roepen zn naam. Enz enz. Bij ons zou dat echt niet mogen. Maar hier is het de cultuur en geniet iedereen ervan. En hij ook, geloof ik😊. En dan baby 4, het andere jongetje met het waterhoofd. Ondertussen al 8 weken oud. Eerlijk gezegd is hij ons lievelingetje. Hij geniet van aanraking, wordt rustig als we tegen hem praten of voor hem zingen. Van de fysiotherapeut hebben we adviezen gekregen hoe we deze kinderen een lichte massage kunnen geven. En bij hem zien we hoe hij daarvan geniet. Ondertussen groeit zn hoofdje. Hoe het verder zal gaan?? Dat moeten we maar loslaten. Ook dit kind is in Gods hand.
Met het personeel , joodse mensen en bedoeïenen hebben we steeds leukere contacten. Een beetje engels, veel gebaren en lichaamstaal, daarmee komen we een heel eind en hebben veel plezier. En als de baby's slapen, helpen we met de andere cliënten. Gisteren kreeg ik, Nieske, een stuk taart. Een moeder van een kind trakteerde daarop ivm haar verjaardag. Heerlijk. Als onze dienst erop zit fietsen we relaxed naar Maslul, waar ons vrijwilligershuis is. Onderweg komen we langs de safe-room van Maslul. Als het alarm ivm raketten en afweergeschut afgaat en we zijn onderweg dan kunnen we daar schuilen. Naast ons huis is ook een safe-room.
Thuisgekomen wacht ons veel gezelligheid. Op dit moment zijn er 6 Nederlanders en 1 Zuid-Afrikaanse vrouw. En in de bed and breakfast naast ons zit een echtpaar uit Veenendaal. Hij gaat een 8 daagse wandel-trektocht doen door de woestijn. Zij werkt als vrijwilliger bij Aleh.
Zo nu ben je weer een beetje op de hoogte.
Tot de volgende keer.
En op het filmpje zie je de safe-room in Maslul.
https://youtu.be/D-y_Ib9iFyA

Geschreven door Jannie.en.nieske.op.avontuur.in.israel