Ja, we zijn een beetje de kluts kwijt. Het is nu vrijdagmorgen en Nieske probeert te slapen.
Ze heeft vannacht een nachtdienst gedraaid en mag vanmiddag weer naar “ haar “ baby’ s.
Ik ga aankomende nacht en daaropvolgende middag aan het werk.
Zodoende is ons dag- nachtritme van slag en halen we de dagen door elkaar.
“Onze” 3 baby’s hebben 24 uursdurende zorg nodig door hun problematiek.
Baby 1 ( jongetje, 4 maanden ) heeft een hartoperatie ondergaan. Hij ligt in bedje met een zuurstofkap
en aan de apparatuur die zijn hartslag en zuurstofgehalte in het bloed registreert.
Hij is heel gulzig als je hem zijn flesje geeft, maar je moet onderwijl opletten dat hij het niet te benauwd krijgt.
Als we de kinderen een flesje geven, moeten we een speciaal schort en handschoenen aandoen en voelen we
ons daardoor “echte zusters”.
Ook mogen we aan baby 1 via een mondkapje medicijnen toedienen, maar dat levert vaak een heel gespartel op.
Het is jammer dat we baby 1 niet echt lang kunnen knuffelen, omdat hij afhankelijk is van zijn zuurstof.
Baby 2 is een jongetje van 6 weken oud. Als je hem ziet, schrik je eerst. Hij heeft een waterhoofd en helaas kan hij
daar niet aan geopereerd worden.
Het is heerlijk om hem rustig op schoot zijn flesje te geven en voor hem liedjes te zingen.
Deze jongetjes mogen om de 3 uur een flesje,maar baby 3 is een meisje dat sondevoeding krijgt.
Ze is 4 maanden oud en nog heel klein en broos. Ze slaapt veel en geeft soms wat schreeuwtjes alsof ze pijn heeft.
We halen haar er soms uit om op schoot haar te wiegen en te zingen.
Nieske en ik beseffen nu wel weer des te meer hoe dankbaar je mag zijn als je kind gezond geboren wordt.
Het is ook prachtig om te zien hoe ze hier in Aleh deze kwetsbare kinderen alle zorg en liefde willen geven.

PS later komen hier nog meer foto's. Daar moeten we eerst toestemming voor krijgen om die te plaatsen

Geschreven door Jannie.en.nieske.op.avontuur.in.israel