Het was gisteren vrijdag. En dus....de viering van het begin van de sabbat.
De zon ging om 5 uur s middags onder...dat was het begin van de sabbat.
Jannie was vrij, maar ze wilde dit meemaken. En dus was ze ook gekomen.
Als het weer goed is, gaan alle aanwezigen naar buiten naar een grote ontmoetingsplek om daar gezamelijk de openig van de sabbat mee te maken. Omdat het nu een beetje te fris was bleven alle groepen binnen. Alle rolstoelen werden naar de ontmoetingsruimte gereden. Er zijn van de 24 bewoners ( baby's niet meegerekend), maar een paar die kunnen lopen. Rond half 5 kwamen de Benotziroet binnen. (Of je dit zo schrijft, geen idee, maar zo spreek je het uit.) De Benotziroet zijn Israëlische vrouwen, dienstweigeraars, die vervangende dienstplicht moeten vervullen. Zij doen dat oa op Aleh.
Het waren een stuk of 8 meiden. Nou en die kunnen zingen en dansen hoor. Achter elkaar zongen ze liederen. Ze straalden blijheid en vrolijkheid uit. En hadden aandacht voor iedere bewoner. Ik hoopte nog dat ze Hava Nageela Hava zouden zingen of Shalom chaverim.
Maar nee. We konden mee neuriën en mee klappen. Een van de bewoners kon mee zingen, een ander zat helemaal te stralen. Het was een mooi feest.
Jannie ging daarna naar huis, ik bleef nog werken.
Jannie komt met de fiets bij de poort. Normaal doet de bewaker het hek open. Er gebeurde nu niks. De man in het hokje zwaaide wat. Jannie moest ergens achterom fietsen. Oké. .daar was geen pad. Zij reed wat rond over zanderige velden. Rondom waren hekken. Hè....hoe moest ze eruit? De man in het hokje riep wat...oh aan de achterkant was een kleine doorgang met een hek. Die kon ze zelf openmaken. Want op sabbat mag de man het grote hek niet opmaken. Oké. ..weten wij veel. En na een paar uur gebeurde precies hetzelfde, want toen reed ik naar huis😊😊

De natuur is hier prachtig. Veel bloemen. Veel sinaasappel en citroenbomen.
We zitten tegen de woestijn aan. En de woestijn zal bloeien als een roos. Nou dat zien we hier.
Er zijn ook prachtige vogels. Grote groene parkietachtige, grote kuifleeuweriken, vandaag een zwart blauwe kolibri, een sporenkiviet, een treurmania. Die laatste 2 heb ik even gefotografeerd vanaf de site. En hoog in de lucht vliegen grote roofvogels. Geen idee welke het zijn.


Vannacht heb ik nog nachtdienst. Morgenvroeg ga ik slapen en daarna vertrekken we voor een paar dagen naar Jeruzalem. Dus....woensdag kun je ons volgende verhaal verwachten.


Doeidoei

ps

We kregen een bezorgde vraag......Lieve meisjes, doen jullie dingen die eigenlijk jullie verantwoordelijkheden niet zijn? Jullie zijn vrijwilligers en geen werkers.
We willen jullie geruststellen. Wij geven alleen de fles en we geven liefde. De fles maken we niet zelf klaar. Dat doet de verpleging. We mogen de kinderen niet verschonen. En als we iets signaleren , ondernemen we zelf geen actie , maar gaan naar de leiding. Wel kunnen we aan de vrijwilligers coördinator doorgeven wat beter zou kunnen in de zorg voor deze kinderen. En dan hebben we best een aantal suggesties. 😊
Hebben jullie meer vragen, dan horen we die graag.

Geschreven door Jannie.en.nieske.op.avontuur.in.israel