Hi beautiful friends!

Sorry sorry! Het is alweer een tijdje geleden. Ik zal twee verslagen ervan maken zodat je mijn mooie avonturen op je gemakje in twee delen kan lezen. Ik zit nu namelijk alweer in Laos. Dus weer een terug naar India - Rishikesh. Ik was begonnen aan mijn yoga teacher course. Een mega gave ervaring van een maand lang. Het was fijn om een vaste plek te hebben voor een maand. Doordat ik zoveel mensen kende zorgde het er ook voor dat ik veel afleiding had. Het was fijn om me af en toe af te zonderen van de yoga groep om mijn vrienden op te zoeken. Het maakte het meer als een school. Er waren veel mensen alleen voor de yoga course in India en dat is ook het enige wat ze hebben gezien. Ik voelde me erg vrij met de vrienden in de stad, mijn fiets en in een omgeving die ik al kende. Het drukke schema van de school startte om 06.00 tot 19.00. Ik had geluk dat ik in de groep met 10 mensen geplaatst was. De andere groep had 20 mensen. Elke dag hadden we pranayama -> adamehaling technieken, Hatha yoga, filosofie, anotomy, Astanga yoga, alligment en meditatie. En soms in de avond Yin yoga die we zelf organiseerde. Daartussen kregen we heerlijk ontbijt, lunch en dinner. Elke dag buffet met westers maar natuurlijk ook Indian eten. Zoveel lekker eten en onbeperkt... Ah oh dat ging niet helemaal goed haha. Vandaar dat het een persoonlijk doel was om alleen maar 1 bord op te scheppen. Dat doel vormde zich wel pas de laatste week hahah. Het rooster was druk, maar erg fijn gedoseerd. Uiteindelijk hoef je ook niet perse naar alle klassen. Zo hebben we vaak filosofie gemist om even een rust momentje te hebben voor onszelf. Filsofie was het minst interassant en leerzaamst. De rest was ontzettend gaaf en juist ontzettend leerzaam. Ongeloofelijk veel geleerd over yoga en over het lichaam van hele goede docenten. Ik heb niet een maand vol gehouden zonder te spijbelen.. Het was niet de bedoeling. Ik wilde alleen mijn vrije zondag weg blijven maar het werd wat langer. Zaterdag avond ben ik mijn vrienden op gaan zoeken die aan het kamperen waren 20 km verder langs de ganga rivier. Ik had een vage uitleg gehad en kon geen contact met ze maken. Ik begon mijn tocht toen het al schemerig was, maar ik ging ervoor. Liftend opzoek naar hen. Uiteindelijk in de bergen beland, maar de uitleg klopte helemaal niet, want ik kon geen brug vinden. Erg balend weer terug gelift. Wat trouwens helemaal voor me geregeld werd. Achterop bij een stel, die hield weer iemand anders aan die me verder terug bracht naar Rishikesh, Toen achterop de volgende scooter gezet. Haha erg makkelijk zo! Maar helaas weer terug.. Stond ik dan met mn slaapzak die ik speciaal geregeld had voor dit avontuur. Ik sprak al dagen over kamperen met Max en zij waren het aan het doen. Gelukkig net voordat ik weer bij de yoga school was kreeg ik contact met ze. Ik was aan de verkeerde kant... Oke poging twee met een betere uitleg. Meteen een goede lift bij twee gasten in een auto. Die hebben me ook een paar km verder gebracht dan waar zij zelfde moesten zijn. En yes de brug was daar. Nu moest ik nog het strand en de rotsen volgen voordat ik bij ze kwam. Ik voelde me een echte avonturier in mijn eentje in het onbekende donker. Ik kreeg hierdoor een warm welkom toen ik aankwam. Daar zaten ze gezellig rond het kampvuur een groep van 15 mensen. Met gave dierengeluiden en fijne knuffels ben ik ontvangen door de groep. Prachtig strand voor ons alleen. Ik kon hier niet weg. Volgende dag meer eten gehaald en lekker zelf kunnen koken op het kampvuur, gedanst rond het vuur, muziek gemaakt met de didgeridoo, fluit en ukulele's. We hadden onze eigen tribe. Henna op onze voorhoofden en een mooi monument van stokken, schedels, botten, stenen en dierbare spulletjes van ons gemaakt. Heerlijk! Op dit moment had ik gewacht. Vandaar dat ik twee dagen heb gemist van de school. De dag daarna zijn zij met z'n allen vetrokken naar Rajasthan. Dat was fijn. Ik kon me nu volledig focussen en in 10 dagen ongeveer zou ik me weer bij hen aansluiten. Doordat ik niet zoveel afleidingen had ben ik meegegaan op de groepsuitjes op de laatste twee zondagen. Wezen raften en in het ijskoude Ganga water gesprongen om vervolgens lekker te blijven drijven in het zwemvest. Na een maand dit gave avontuur te hebben beleefd, kregen we allemaal ons certificaat. Dat liet wel zien dat je veel betaald voor alleen het bewijsje. Zelfs een gast die in de andere groep zat, die bijna niks gevolgd had en ook totaal niet flexibeler was geworden. Hij had maar 2 yoga lessen gevolgd hoorde ik toen ik verbaasd was over zijn stijfheid die hij nog steeds had. Uiteindelijk hoef je dus alleen te betalen om een bewijsje te krijgen. Hetzelfde voor het theorie examen. Mega moeilijk en zwaar, daarna geen idee wie hoeveel fout had of een cijfer gekregen. Volgens mij helemaal niet nagekeken. Maar buiten dat heb je veel ervaring nodig om een yogales te kunnen geven. Ik voel me niet klaar om les te geven, maar zeker wel om mijn ervaring en kennis te delen met anderen die dat willen. Ik heb vooral heel veel zelf geleerd over mijn lichaam, over het lichaam en over de juiste asana's (houdingen). Mijn doel was om kinderen les te geven als ik terug ben in Nederland. Daar ben ik wel klaar voor zodra ik hier yoga heb geleerd aan eeen paar mensen gedurende mijn reis. Ik wilde al bij de kleuters beginnen, maar ik heb geleerd dat je yoga pas vanaf 8 jaar kan doen. Dan zijn de spieren er klaar voor bij kinderen. Heel goed om te weten! Ik had jullier trouwens verteld dat ik naar een bruiloft zou gaan van een vriend in Agra. Doordat ik al dagen had gemist door het kamperen, wilde ik niet nog meer dagen missen. Dus helaas heb ik die bruiloft af moeten zeggen.. Maar heel toevallig ben ik diezelfde dag wel op een Indiaase bruiloft terecht gekomen. Voelde toch anders doordat ik niemand kende en toch ga je op de foto met bruid en bruidegom, maar het was een gavee ervaring. We waren meegenomen door een gast die een eigen winkel heeft met heel veel mooie spulletjes. Te veel gekocht daar voor Lieve, Billy en mijzelf haha.. Maar dat terzijden. hij had ons ook een mooie sari uitgeleend. Dus we waren helemaal in stijl. in 15 minuten woist ik van de bruiloft af en stond ik klaar in Indiaase stijl. Heerlijk spontaan. Het eten was er geweldig! Ze hadden alle soort Indiaas eten! JAMMIEEE! Ook al zat ik al heel vol doordat ik al had gegeten. Mijn volgende missie om naar een volgende bruiloft te gaan, maar dan met een lege maag haha. Na bijna 6 weken Rishikesh was het tijd voor mijn nieuwe avontuur. Besloten om mijn fiets mee te nemen, want ik had hem gemist nadat ik hem 2 weken verlaten heb doordat ie een lekke band had. Dus op naar Pushkar met m'n fiets en een vriend uit Nepal in de trein. Nog niet in Pushkar geweest, maar het voelde al als thuis. Mijn vrienden van het kamperen waren daar en Arjan en Hilde :) komen ook daarheen. Ik heb 1 dag op ze moeten wachten daar en vervolgens hebben we 4 dagen van elkaar kunnen genieten! Wat voelt dat oud vertrouwd en fijn om mensen van thuis te zien. Elke ochtend yoga'en met Hilde, lekker bijkletsen en gek doen. Ik zal Pushkar kort proberen te verwoorden. Te veel mooie en goedkope spullen om te kopen, kleren laten maken, door alle straten fietsen ( zo'n fijne manier om buiten het toeristische gebied te komen), thee project ( alles gekocht om mijn eigen thee te maken. Wilde weer zelf een beetje kunnen koken), ukulele geverfd door een hele lieve bijzondere schotlandse gast Jack, kleding en Indiaase pannetjes voor pap en mam naar huis gestuurd, Inidaase bruiloft met lege buik, maar zonder sari, hoalahoep project en mooie stenen gekocht voor mijn nieuwe hobby met macrame. Oke die laatste twee wil ik toch wat uitgebreider uitleggen. Ik weet niet waar het vandaan kwam, maar ik zag een hoelahoep die ik wilde kopen. Eentje die je kan verkleinen. Toen liet hij zien hoe hij verkleind moest worden. Toen dacht ik dat kan ik ook zelf en geld besparen. Dus daar begon mijn hoelahoep project. Opzoek naar een waterleiding. Die had ik snel gevonden en het leek te goed om waar te zijn. Ik kreeg er ook een mooi plastic tussenstukje bij zodat je hem aan elkaar kon maken. Uiteindelijk was het dus echt te goed om waar te zijn. Als ik hem kleiner maakte, dan boog het plastic helemaal mee. Dus ik moest iets anders verzinnen en de hoep groter maken want die was te klein voor mij haha. Uiteindelijk een grotere hoep en toen bij een klein kluswinkeltje iets bedacht met metaal. Een halve dag daar doorgebracht en iedereen was betrokken bij mijn hoep. Elke klant die binnenkwam. Met hulp en kennis van verschillende is het me gelukt. Zo grappig om te zien hoe verbaasd ze zijn als ik zelf dingen onderneem en het niet op hen afschuif. Ze wilde meteen weten of ik al getrouwd was en of ik niet een date wilde. Je ego wordt veel flink opgebleurd in India door alle mannen die iets van je willen en met je willen trouwen haha. Zo heb ik ook in Rishkesh een raar gesprek gehad over de vraag hoe krijg een toerist als vriendin. Het komt er niet in, dat het niet zo werkt. Zo denken er wel een paar. Dat zul je altijd hebben als rijke westerse in armere landen. Dus ik kan het alleen maar positief draaien, door dankbaar te zijn voor wat ik heb en de aandacht te waarderen. Ik denk dat je hier voor open moet staan als alleenreizende vrouw in India. Vandaar dat sommigen het juist echt niks vinden om te reizen in India. Ik probeer ook te zien waardoor mensen het niet leuk vinden. Ik leef te veel op mijn roze wolk haha. Nee niet te veel, maar ik probeer het ook van andere kanten te zien. Het India verhaal is bijna afgelopen voor voorlopig. Mijn laatste twee weken heb ik dus in Pushkar door gebracht en Max was tot mijn verbazing toen ik aankwam begonnen met zilvere sieraden maken in plaats van Macrame (touw). Hij is mega creatief en maakt mooie sieraden. Ik heb veel bij hem gezeten en geholpen met het verkopen van de macrame sieraden. Doordat hij over was gegaan op zilver, gaf hij twee dagen voordat ik vertrok zijn waxtouw. Ik had maar 1 klos aangenomen, de volgende super mooie en goedkope stenen gekocht. Toen toch nog wat extra klossen gevraagd haha. Dezee hobby moet dus nog beginnen, helaas is Max er niet om het te leren en moet ik dus zelf gaan ontdekken hoe het moet. Het lukt me niet via Youtube. Hetzelfde geldt voor het hoepen. Ik leer niet graag van een filmpje, ik klooi liever aan of leer van fysieke mensen om mij heen. Aah nu vergeet ik te vertellen dat ik ook nog een prachtig uitstapje heb gemaakt naarde woestijn in Jailsemer. Met een groepje vier nachten weg geweest waarvan 2 nachten in de bus, 1 nacht in een woestijndorpje en 1 nacht in het zand onder een deken en de sterrenhemel. Op Kamelen zijn zijn we de woestijn ingegaan om daar 1 nachtje te slapen. Gaaf! Een mooie en toffe ervaring met leuke mensen om mij heen. De kameel ook zelf kunnen berijden, dat was leuk. Helaas wel zielig dat ze een pin door hun neus hebben. Het gevoeligste plekje. Daarom weet ik niet zeeker of ik het nog een keer zal doen. Ik koop dan wel een eigen baby kameel voor 400 euro om zelf op te voeden. Kijken of hij dan mensen op zijn rug laat zonder een pin door zijn neus om hem te gehoorzamen. Als hij bereden kan worden, dan wil in 6 dagen naar Pakistan rijden op een kameel. Heerlijk al die nieuwe dromen die maar blijven komen. We zullen wel zien wat ervan terecht komt haha.. Op dit moment beleef ik nog steeds blij en vrolijk mijn grootste droom die ik heb. Er komt wel een nieuw chapter aan. Een treinrit naar Mumbai om vervolgens naar Hanoi in Vietnam te vliegen om daar mijn ouders en zusjes te zien. Ze trekken me een beetje uit India, waar ik nog niet klaar voor ben, maar tegelijkertijd wilde ik zuid-oost Azie ook zien en dit is een goed moment om aan dat avontuur te beginnen. Ik heb wel voor mezelf bedacht dat ik terug wil naar India voordat ik weer naar Europa kom. Dus met een dubbel gevoel sluit ik mijn India verhaal af voor nu. Ik ga mijn Indiaase familie van verschillende nationaliteiten missen die ik hier heb opgebouwd de laatste weken. Ik ga Indieers missen, het eten en het verrijkte land met verschillende culturen en naturen. Ik heb mijn lieve fiets achtergelaten bij mijn klerenmaker in Pushkar, om wel weer herenigd te kunnen worden met hem als ik daar ben. Ik ben blijhoe ik Indheb beleefd. Voordat ik naar Nepal ging, was ik vol ondergedompeld in de Indiaase cultuur en de mensen, in Nepal heb ik ook het fijne ervaren van het reizen met andere buitenlanders. Een mooie mix van beide. India en Nepal ik kom terug!!

Dikke kuss!!

p.s. Heb geprobeerd om het een beetje beknopter te houden ;)

Geschreven door Het.avontuur.van.Tjitske