Hoi lieve vrienden en familie,

Daar ben ik weer! De tijd gaat hier zo snel doordat je veel doet en meemaakt op een dag. Het voelt al alsof ik veel langer weg ben, dan dat ik eigenlijk ben. In mijn vorige reisverslag was ik in Auroville aan gekomen. Wat een bijzondere plek. Een stad die eigenlijk niet tot India behoort. Een stad dat geen religie heeft zoals in de rest van India, maar geloven in humanity. Ik ben hier 6 dagen bij een workaway adresje geweest. Voor diegene die niet weten wat dat is. Dat is een site waar je contact kan leggen met mensen/organisaties die werknemers willen. Je werkt dan voor kost en inwoning. Ik heb het daar erg naar m'n zin gehad met een Franse meid Clementine, een Franse gast en een Engelse familie van 4. We hebben geholpen met het opbouwen van een yoga centrum. We hebben meubels gemaakt van hout en bedden voor de moestuin gemaakt en kruiden en groentes geplant. Helaas was er weinig, eigenlijk niks, te zien van de meditatie of yoga. Dus de 6 dagen waren perfect voor mij. Met ongeveer maar 4 uurtjes werken elke dag en in het weekend vrij, was het een erg relaxed plekje om te zijn. Op onze moutainbikes Auroville verkend, zelfs met z'n drieen in de avond naar Pondicherry gefietst om de Engelse familie op te zoeken en om naar de Franse bakker te gaan. Vervolgens zijn we om 3 uur 's nachts weer terug gefietst. Iedereen verklaarde ons voor gek op die fietsen haha. Het was meer dan een uur fietsen. Een leuk avontuur om gedaan te hebben! Ook binnen in de gouden bol (Matri Mandir) geweest. Wauw wat is dat een mooie, bijzondere en onbeschrijvelijk mooie plek. Ik raad iedereen aan om daar naar binnen te gaan. Helaas moet je wel eerst een toeristische tour beleven, maar dat is het dubbel en dwars waard. Samen met Clementine ben ik naar pondicherry gegaan. Daar heb ik mijn eerste couchsurfadres in India gehad. Couchsurfing is het op de bank slapen bij lokale mensen. We sliepen bij een hele aardige gast, in een leuke buurt. In Pondicherry heb ik voor het eerst echt last gehad van irritante bedelaars. Er zijn er heel veel daar en ze blijven heel lang achter je aanlopen. Toch is het ook heel pijnlijk om te zijn en zou ik ze graag willen helpen. Dus ik had extra snacks gekocht en gegeven aan een groepje bedelaars. De groep bestaat vaak uit vrouw, man en kind of kinderen. Ik had niet alle snacks gegeven, want ik had ook voor mijn nachtbus eten gehaald. Ze zag dat ik meer eten had en toen ik bij de zee zat, kwam ze nog meer bedelen om eten. Op een hele brutale manier door naar mijn eten te grijpen en mij aan te raken. Heel opdringerig. Nee nam ze niet als antwoord. Dus ik besloot een plekje verder te gaan zitten. Dat hint was niet duidelijk dus toen ik bijna 'neeee' schreeuwde, stopte ze. Ze zag een kans voor nog meer eten en ging er vol voor, maar dat zorgt er wel voor dat ik het een volgende keer minder snel zal geven.. In ieder geval niet in Pondicherry. Het is jammer dat ze er geen genoegen meenemen. Hetzelfde met travestieten daar. Die zijn ook ontzettend brutaal. Bij vrouwen doen ze niet zo veel, maar bij mannen blijven ze aanraken tot ze geld geven. Ze maken misbruik van hun geslacht. Aan de andere kant snap ik ook dat ze er alles aan moeten doen om geld te verdienen, want ze worden niet gerespecteerd in India zoals in Nederland of Europa. Maar toch maken ze een beetje misbruik van de situatie. Na Pondicherry ben ik in mijn eentje doorgegaan naar Kodaiakanal. Mijn eerst nachtbus gehad en ook de eerste keer dat ik alleen ga couchsurfen. Ik dacht voordat ik hierheen kwam, dat ik nooit alleen bij een man zou slapen, maar er waren maar twee actieve couchsurfers in dit gebied en de referenties waren goed dus ik ben er voor gegaan. Wat een goede keuze! Ik heb een mega leuke tijd gehad bij hem voor drie nachten. Opgehaald op de moter en met zn driëen + backpack naar zijn huis gegaan. Hij heeft me naar hele gave plekken meegenomen Zelfs het eten werd verzorgd door het werk dat hij doet. Hij mapt gebieden in India door het te verkennen en vast te leggen in data. De dagen dat ik bij hem was werkte hij samen met een collega die vogels identificeerd in het gebied. Ontzettend gaaf om met die twee op pad te gaan. Hij zong prachtige liedjes naar de vogels en de vogels floten hetzelfde liedje terug. Heel indrukkendwekkend! Wat er ook erg bijzonder was is dat ik opeens de drive kreeg op een rondje te gaan hardlopen om het meer haha. Heel erg grappig, maar het gaf me een goede boost. De temperatuur was daar namelijk rond de 20 graden dus het was aangenaam om te doen daar. Doordat ik drie nachten daar heb geslapen, hebben we ook hele goed gesprekken kunnen voeren. Ook heel bizar om meer te weten te komen over de Indiaase cultuur. Ik snap nu heel goed waarom ze alleen met hun rechterhand eten haha. Ze gebruiken de linkerhand echt voor de behoeftes. Ik dacht alleen het water, maar dat gaat lastig als je soms alleen een emmer met water hebt. Ik ben nog niet zo erg ingeburgerd met mn persoonlijke wc rol haha. Douchen met emmers water, daar ben ik nu wel goed in :) Waar we het verder over hebben gehad is over het huwlijk hier. Hij vertelt me over de meid waarmee hij moet gaan trouwen. Heel bijzonder. Hij heeft het drie jaar kunnen rekken, maar nu is hij 28 en moet hij haar echt gaan ontmoeten. Ik zal hem later ontmoeten in de Himalaya, waar hij een guide is voor een groep. Op zijn weg daar naartoe vanuit het zuiden gaat hij haar ontmoeten. Ik ben erg nieuwsgierig hoe hij het heeft ervaren en of hij inderdaad met haar zal trouwen. Sinds ik dit gesprek heb gehad vraag ik vaak aan Indiërs naar hun huwlijk. Ik heb nog geen één huwlijk vanuit liefde gehoord of dat er liefde is ontstaan. Vaak leven ze als vrienden en slapen ze ook in aparte slaapkamers. Ik denk wel dat het langzaam aan het veranderen is, als ik de jongere generatie spreek hier. Ik hoop het voor ze. Iedereen verdient liefde in zijn leven! Na een nachttrein te hebben genomen vanaf Madurai, ben ik aangekomen in Trivandrum. Nog 1 nachtje slapen in een hostel en daarna naar een Sivananda Ashram voor 14 dagen. Ik wilde eerst nog even een relaxed strand dagje hebben op Kovalam beach. Helaas was er een strike waardoor er geen bussen reden of taxi's. Natuurlijk kon ik ervan uitgaan dat de liefdadigheid van de Indiërs weer naar voren zou komen. De host heeft mij gebracht en opgehaald op zijn scooter. Een tip in ontvangst nemen dat deed hij niet, want anders konden we geen vrienden zijn. Op het strand heb ik voor het eerst in bikini kunnen zwemmen en liggen. Wat was dat heerlijk. Een heel toeristische plaatsje, maar dat heb je soms ook nodig! Op het strand heb ik een Nederlandse gast ontmoet, Luuk. Toen ik vertelde over de ashram, wilde hij wel mee voor 5 dagen. Dus de volgende dag zijn we met zn tweeën naar de Sivananda ashram in Nayyer Dam gegaan. Het was fijn om samen te starten aan dit avontuur. Het is fijn om lekker in je eigen taal te communiceren. Ook om te kletsen en niemand kan je verstaan haha. Ik heb net mijn twee weken erop zitten en het was een hele gave ervaring! De ashram had een strikt programma van 6 uur 's ochtens tot 10 uur 's avonds. 4 uur yoga op een dag en elke ochtend en avond anderhalf uur mediteren en chanten. Chanten is het zingen van mantra's. Dan 's middags nog anderhalf uur een lexture. Hier heb ik af en toe gespijbeld haha of ik was ondertussen iets anders aan het lezen. Het voelde te veel als school en ik had er geen concentratie voor. Het was wel leerzaam en leuk om meer over yoga te leren. Mijn karma yoga was de matten neerleggen, om op te zitten, voor de satsang en de lexture. Dus ik was elke ochtend om 5.30 al hard aan het werk.. Soms dook ik wel weer mn bed in daarna. Er was wel een heel fijn groot meer waar we konden relaxen voor een uurtje. Gezwommen tussen de krokodillen. Of het een fabeltje was of niet weten we nu nog niet, maar ik ben blij dat we toch hebben gezwommen. De ashram was een hele fijne plek om te zijn. Veel liefde, warmte en openheid. De striktheid moest ik even aan wennen, maar uiteindelijk wen je aan de routine. Er waren veel Franse, andere westerlingen en een paar Indiaase mensen. Op vrijdag was het onze vrije dag waarop we naar Kovalam beach zijn gegaan om te relaxen en veel te eten en we hebben een bollywood movie gepakt zonder Engelse ondertiteling. Op deze dagen leerde je elkaar wat beter kennen dan in de ashram. Ik heb ontzettend veel geleerd hier en leniger ben ik zeker geworden. Mijn plan is om vanaf nu elke dag te gaan yoga'en. Ik houd jullie op de hoogte daarover! Ook heb ik iets gedaan wat heel erg out of my comfort zone was. Ik heb me in lange tijd niet zo zenuwachtig gevoelt haha. Ik heb mijn eerste Ukulele optreden gegeven. Zaterdag is de talentshow en samen met Justine heb ik Hallelujah gezongen en gespeeld. Alleen die dag hebben we geoefend. Doordat ik het nog helemaal niet goed kon spelen, werd ik zo intens zenuwachtig. Achteraf ben ik mega blij dat ik het heb gedaan. We hadden ons spontaan opgegegeven, maar hoe dichterbij het kwam hoe spannender het werd. Het gevoel achteraf was heel erg fijn. Het voelde als een check van mijn bukketlist. Er komt nog wel een keer dat ik het nog een keer doe met meer zelfvertrouwen. Ik ben namelijk pas twee weken geleden begonnen met spelen. Ik ben ontzettend blij dat ik de ukulele heb gekregen en dat ie mee is! Samen met Fanny heb ik de Ashram verlaten en zijn we naar Varkala beach gegaan. Hier een nachtje geslapen en straks door naar Allepey waar we drie nachten gaan couchsurfen en daarna splitsen onze wegen weer. Het is echt ongeloofelijk wat ik heb meegemaakt en gedaan deze maand. Zoveel gave dingen ervaren en ontzettend veel mooie lieven mensen ontmoet. Ik ben hier erg dankbaar voor! Ohja en mijn nieuwe naam is geboren. Tjitske is een hele moeilijke naam om mee te reizen. Ik wil liever geen Jessica genoemt worden dus heb ik met anderen een nieuwe naam bedacht in de ashram. Moon is het geworden. Iemand vond Sun een goede naam door mijn uitstraling en lach, maar nu kan ik beide zijn. Moon gebruik ik als naam en het zonnetje zal mijn uitstraling blijven :)

Dikke kus en knuffels van de helemaal tot zen gekomen mij!

Geschreven door Het.avontuur.van.Tjitske