Enkele maanden voor het vertrek, als we op zondagochtend staan te wachten om een trainingsrit te starten, krijgen we plotseling de melding dat één van onze kameraden die nacht in zijn slaap is overleden. Guy Luyckx , 40 jaar. Verbijsterend nieuws dat we met moeite kunnen plaatsen.

Om zijn nagedachtenis te eren besluiten we dat de tocht doorgaat. Dus met een man minder: 9 fietsers , 2 volgers en 6 sympathisanten en familie vertrekken we op vrijdag 7 juli naar Praag. De aankomst in het hotel is redelijk hectisch. Op zeker moment komt een Noord Afrikaan binnen en neemt het valies van één van onze vrouwen mee. Die is van geen kleintje vervaard en zet de achtervolging in. Met succes, want 300m verder gooit hij het valies in de kant. De man achter de balie reageert op zijn Oost Europees, niet dus. Wij laten ons de volgende 2 dagen gidsen door een Vlaming die daar al verschillende jaren actief is. Alle bezienswaardigheden passeren de revue.
We werken weer met de gekende kaartjes in de achtertas van mijn koerstrui. Als we op maandag morgen vertrekken moet ik om het centrum uit te komen de grote landkaart op mijn stuur leggen.
We gaan richting Choutov dat aan de grens ligt. Daar staan tientallen hoertjes langs de kant van de weg die met ons het bos in willen. We zijn daar niet op ingegaan en vervolgen onze weg naar Geyer, de eerste halte na160 km .
Het is warm en de vermoeidheid zorgt ervoor dat de halve liters aan de lopende band passeren. De hoteleigenaar tracteert nog op een aperitiefje en na het eten blijft het een gezellige boel. Dat blijkt ook als ik 's morgens 66 halve lieters moet betalen.
De hellingen volgen elkaar op , het weer is wisselvallig met regelmatig een bui en de wind komt gedurende de ganse tocht uit het westen , dus pal op kop.
En als Piet Baeyaert ons wil verwittigen voor schuin liggende treinsporen komt hij zelf ten val. Zijn nieuwe fietskader is 14 dagen oud en serieus beschadigd.
Het plan was om in Königswinter, een plaatsje aan de Rijn bekend om de witte wijn, een heerlijk terrasje te doen. In plaats daarvan zitten we in de koude regen in een bushokje met een deken over de benen te wachten op de overzetboot.
En zo komen we In Geilenkirchen terecht, onze laatste stopplaats. 's Morgens staan we in het portaal van het hotel te wachten in de hoop dat de gietende regen ophoudt. Niemand heeft veel goesting om te starten maar na een half uur knippen we gaten in vuilzakken en springen we toch de fiets op. Een uurtje later komt de zon erdoor en is de miserie snel vergeten.
Als we na een rit van meer dan 150 km aankomen in ons lokaal worden we daar opgewacht door familie en vrienden. We worden getrakteerd op een lekker etentje en bij een stevige pint worden de sterkste verhalen verteld. Helaas ben ik er nu, na 20 jaar al veel vergeten.

De deelnemers: Herman Beyers, Roger Beyers, Jan Pacquee, Dirk Van Looveren, Robert Delcroix, Guy Ribbens, Jan Konings, Piet Baeyaert, Stan Van Dorst
Volgers: Armand Beyers en Jan Michielsen.

Geschreven door Herman.beyers.fietstochten