40 jaar geleden reden we met de fiets van Wildert naar Lourdes en terug. Een afstand van 2350 km die we zouden afleggen in 12 dagen gecombineerd met 3 dagen verblijf. Daar is een mooie film van gemaakt maar die is ondertussen kwijt geraakt. Een verslag volgt hieronder.


Voorbereiding:

Eind maart 1979 heb ik de wielerclub 't Pedalleke opgericht. Het was de tijd dat de eerste fietsfanaten het aandurfden om richting Lourdes te vertrekken. Het was een bestemming die , ook qua afstand, voor iedereen tot de verbeelding sprak.
Vrij snel eind 1980 besloten we om het volgende jaar eveneens de tocht te wagen. Meteen weg en terug, een totale afstand van iets minder dan 2350 km.
We zouden dat doen in 6 dagen heen en 6 dagen terug.
De interesse was meteen groot. 16 fietsende deelnemers meldden zich. Omdat we met de koersfiets gingen hadden we vervoer nodig voor de bagage. Er werd geopteerd voor een volgwagen die de bagage zou vervoeren en meteen technische ondersteuning zou bieden. Er werd gereedschap voorzien, verschillende reservewielen , zelfs een paar reservefietsen. Een paar andere volgers zagen het helemaal zitten om een tweede volgwagen volledig als proviandwagen in te richten. Uiteindelijk moest er toch een paar keer per dag iets te eten zijn voor 20 mensen. Een van de foto's schetst een duidelijk beeld van die inrichting. Veel werd in potten gesteriliseerd zodat het ongekoeld kon worden meegenomen. Voor drank werd een oude ijskast gebruikt waar koelplaten werden ingelegd. Tijdens de nacht werden die in de diepvriezer van het hotel gestopt.
Die volgwagens kregen we in bruikleen van een paar plaatselijke neringdoeners en ze konden die in het verlof wel even missen.
De leeftijden van de fietsers varieerden van 16 jaar tot 45 jaar. Vanaf april werden op dinsdag- en donderdagavond extra trainingstochten ingericht. Voor de rest werd alleen de zondagochtend gereden. Tegenwoordig zou men toch spreken van een minder goede voorbereiding. Een toenmalig bekend apotheker uit Herentals werd uitgenodigd om ons wegwijs te maken in de voorbereiding. Een van de belangrijke bevindingen was dat er onderweg geen alcohol zou worden gedronken.
Er werden een hoop afspraken gemaakt en voor iedereen op papier gezet zodat de tocht zo rustig als mogelijk zou kunnen verlopen.
Ook het parcours heb ikzelf helemaal uitgestippeld. Ik maakte kopietjes van Michelin kaarten ( 1:250000) , deed daar folie rond en sneed ze af op maat zodat ze in de achterzak van de fietstrui pasten. Voor de passage in steden en gemeenten maakte ik kopies van de kleine kaartjes uit de Michelin gids. Ondanks die povere voorziening zijn we geen enkele keer verkeerd gereden.
Het internet bestond niet en buitenlandse telefoongesprekken waren zeer duur. Dus was ik in de winter al begonnen met het aanschrijven van hotels. In totaal moesten 11 hotels worden gereserveerd want we zouden heen en terug een ander parcours volgen. 150 brieven zijn bij mij de deur uitgegaan. Nogal wat problemen kwamen hierbij kijken: de afstanden moesten een beetje verdeeld zijn dus je kon niet zomaar snel een hotel vastleggen. Daarenboven vroegen wij een reservatie voor 20 personen voor één nacht en dat eind juli. Je begrijpt dat de meesten daar niet zaten om te springen. Uiteindelijk is het gelukt.

Er moest dan nog van alles geregeld worden voor de vrouwen. 8 vrouwen zouden ook per vliegtuig naar Lourdes overkomen en ze zouden tesamen met ons daar 3 dagen logeren. Ook voor hen moest onderkomen worden gezocht en dan willen die ook nog met hun man samen slapen... Afin, je verstaat de situatie.
De avond voor het vertrek werd er nog een H. Mis opgedragen, zo ging dat nog in die tijd.
In een van de laatste trainingsritten breekt een deelnemer nog zijn pols. Mijn broer zou zijn plaats innemen, hij zou de heenrit doen en de geblesseerde zou met de vrouwen per vliegtuig overkomen en de terugrit voor zijn rekening nemen.
Iedereen moest zijn materiaal goed in orde brengen en op de vooravond werd er nog een mis opgedragen zoals in die tijd nog gebruikelijk was. Meer dan 100 mensen wensten ons geluk want het vertrek was de volgende ochtend om 7.00h voor een eerste rit van 203 km, dat was de afstand op papier.

11 juli 1981: Wildert - Vervins 213 km

Het was een mooie en rustige ochtend als we de start namen. Rustig keuvelend naar een eerste stop rond 10.00h. Daar werden tafeltjes en stoeltjes bovengehaald om even lekker te chillen, daar nemen we nog alle tijd voor. Maar dat gingen we toch niet meer doen: het vroeg teveel tijd om op te stellen en af te breken en het bleek al moeilijk genoeg om iedereen op tijd op de fiets te krijgen. We moesten nog vele kilometers.
Maar het is heel mooi weer, de sfeer is ontspannen en gezellig, het is de eerste dag en dus een beetje als een normale daguitstap.
Uiteindelijk kwamen we na 213 km om 17.30h aan in het hotel. De fietsen opbergen, douchen en klaarmaken voor het avondmaal. Dat werd opgediend in een mooi restaurant door obers uitgedost in wit tenue met epauletten. Een pollepeltje soep, een paar patatjes met enkele boontjes en een stuk vis. " Wie wil er nog wat ?". 20 vingers omhoog, de eerste zeven krijgen nog een patatje, patatjes op. Hetzelfde verhaal voor de boontjes , uitverkocht na 30 boontjes verdeeld over nog 5 personen.
Gelukkig stond achter de hoek een frituur, die had warempel de avond van haar leven.
Onze jongste deelnemers bleken wat te enthousiast want ik kreeg 's morgens de rekening van een smeedijzeren staaf van het bed die omgeplooid was.

12 juli 1981: Vervins - Melun 201 km

De volgende dag stond ons vizier naar Melun. Opgestaan om 6h, om 7h ontbijt en om 7.40h zijn we vertrokken voor een pittig ritje over een afstand van 201 km, al helemaal voorbij het zuidoosten van Parijs.
De eerste 40 km lijken wel plat maar dat verandert vlug want de volgende 120km zijn van het ergste soort met vlijmscherpe hellingen.
Van die dag herinneren we ons vooral de vele regen, onophoudelijk van 10.30h to 15h. Een paar keer moesten we schuilen omdat het te gortig werd en ook de stops moesten gebeuren onder afdaken en in hooischuren. Tot overmaat van ramp verspelen we ook onze proviandwagen. Om 14.30h vinden we hem terug. Gelukkig hebben Albert en Ronny van de volgwagen nog boterhammen en eieren bij. Maar de proviandwagen maakt het goed want rond 15.00h krijgen we hete soep en koteletten. Het was nog de tijd van de tubes en die dag zijn we 13 keer lek gereden. Gelukkig hadden we nogal wat reservewielen en reservetubes zodat we niet al te veel tijd verloren. De mekaniekers wisten die avond alvast wat te doen want de tubes moesten hersteld worden. Zo ging dat in die tijd, ze waren trouwens te duur om telkens te vervangen door nieuwe. Maar een gerepareerde tube rijdt niet confortabel, dat zullen wat oudere ervaren fietsers wel bevestigen.
Die dag is ook voor het eerst de volgwagen in panne gevallen. Het was een oude Ford Diesel camionette met een kleine voorraadtank van 45lt en blijkbaar zoog die lucht als die halfvol een helling op reed. Het zou het begin worden van veel ellende met die volgwagen.

13 juli 1981: Melun - Saint Romain-sur-Cher 186 km

Het weer is terug goed als we de volgende dag de steven naar Saint Romain-sur-Cher wendden. We vertrekken 7.45h met wat verkeerslichten en een omleiding. De rit is wat minder geprofileerd maar dat wordt ruimschoots gecompenseerd door regen en wind. En dus vestjes aan, vestjes uit... Als we om 12.45h stoppen voor het middagmaal hebben we 93km afgelegd. En zoals steeds een heerlijke maaltijd tussen onmetelijke graanvelden. En dus om 13.45h opnieuw op pad voor nog eens 90km. De eerste klachten beginnen binnen te komen, het gebeente van het achterwerk is scherper dan gedacht.
Maar de problemen met de volgwagen bleven zich herhalen. Die dag zijn we zelfs een garage binnengeweest. Ze zouden het even fiksen, fluitje van een cent. En het ging weer goed.
Maar om 17.40h arriveren we in Saint Romain waar al een feest aan de gang is i.v.m. de 14e juli. En wanneer ik deze woorden schrijf (23.30h) is er nog aardig wat kabaal in de bar en 'de onzen' zitten daar voor een flink stuk tussen.
Blijkt dat sommigen van ons tot laat in de nacht de bloemetjes hebben buitengezet. Herman Lambreghs wat op zeker moment zelfs Jos Anthonissen op de toog aan het masseren.

14 juli 1981: Saint Romain - Saint Junien 180 km

Opgestaan om 5.50h en vertrek om 7.20h om 180km de Dordogne in te trekken. Behalve wat katers links en rechts zijn er niet veel fysische problemen, Jos Francken en John Bruynseels hebben wat last van de knie en Frank Debacker sukkelt wat met de achillespees. We houden er een flink tempo in, de wind staat schuin in het voordeel en het is een prachtige omgeving. Raar om te zien hoe bijna hele dorpjes leeg stonden. Een paar ouderlingen lopen er nog wat rond, de jonge brigade is massaal uitgeweken naar de stadsranden van Limoges en andere steden.
Om 13h hebben we al 130km afgelegd, we krijgen weer een geweldig maal en we kunnen het ons permitteren om wat langer te pauzeren. Als we goed en wel terug vertrokken zijn begint een autobus ons zodanig te hinderen dat er een kleine valpartij van komt. Jos Anthonissen heeft een kapot voorwiel en we moeten in de boskant even op de volgwagen wachten. Uiteindelijk wordt het nog warm en arriveren we om 17h in het hotel. En ik steek de pluim op mijn eigen hoed want we hebben tot op heden nog niet één km verkeerd gereden. 's Avonds toch even een dokter opgetrommeld voor Jef Jacobs en Armand Beyers die bij de valparijg een immense blauwe plak heeft opgelopen.
Maar sommigen onder ons hebben blijkbaar nog energie teveel. Rond het kerktorentje in het midden van het dorp kan een rondje gereden worden met een pittig hellingske en een afdalingske. Een viertal onder ons hebben niet meer nodig en beginnen als een bezetene rond het kerkje te koersen. Gelukkig niet te lang want we zijn er nog niet. We hebben vooraf op ons communiezieltje beloofd dat er geen alcohol zou worden gedronken en daar hebben we al iedere dag tegen gezondigd maar vandaag zijn het doodzonden. Volgens de berichten zijn de laatsten om 3.30h naar hun bed gewaggeld, een paar vrouwtjes in de bar hebben daar wel wat mee te maken.

15 juli 1981: Saint Junien - Marmande 202 kml

Gestart om 7.20h krijgen we direkt een zware beklimming onder de wielen.
Het parcours is erg heuvelachtig en verloopt kilometers ver door het beboste zuiden van Bordeaux. Soms vervelende stukken als de opliggers met boomstammen ons voorbij denderden. Gelukkig hebben we een volgwagen en dat geeft toch wat veiligheid achteraan. Al moet ik er meteen aan toevoegen dat de Fransen en geen probleem mee hebben dat ze sommige bochtige stukken een beetje geduld moeten oefenen. Maar evengoed kregen we bij het voorbijrijden applaus en opgestoken duimen. Wat een verschil met de agressie waarmee we tegenwoordig worden bejegend. Maar op zeker moment rond 11.00h is er onze volgwagen niet meer en in de drukte hadden we het niet direkt in de gaten. Het gebeurde wel eens vaker dat ze een plasstop maakten maar deze keer verschenen ze niet meer. En vermits het moeilijk is om met de fiets een auto te gaan zoeken besluiten we om door te rijden richting bestemming. Uiteindelijk hadden ook zij kopies van de route.
Om 12.45h hebben we 130km afgelegd. Een lekker etentje in de boskant met soep, worst en krieken. In de namiddag breekt Roger Beyers een spaak en we moeten die herstellen in Saint Foy L. Grande want onze volgwagen is nog altijd spoorloos. Omdat het vandaag boven de 30° is nemen we ondertussen een verfrissing op een terras. Het is nog een goeie 40 km en de proviandwagen komt terug, die wordt ongerust over het wegblijven van de volgwagen. Bij aankomst nog altijd geen volgwagen, dus bellen we de politie in Riberac maar die hebben geen nieuws dus gaan we ervan uit dat er geen ongeval mee gemoeid is. Guy Ribbens en ikzelf besluiten rond 19.00h om de route terug te rijden ( 100km). Natuurlijk is dat een waanzinnige opdracht maar wat moet je? Als we de oprit van het hotel afrijden botsen we bijna op het verloren schaap. Ronny is in alle staten, begrijpelijk. Het verhaal gaat als volgt: de auto was weeral stilgevallen. De Ronny is dan met de fiets naar een garage gereden. De auto is dan opgeladen en gerepareerd om 14.00h. Niet dus, nog tweemaal stilgevallen, thermostaat gedemonteerd,..... Dat allemaal zonder kennis van de franse taal.
's Avonds heeft de Frank nog tot 24.00h zijn mekaniekerscapaciteiten uitgeprobeerd, maar zonder resultaat. Guy Ribbens en ikzelf springen met kleren aan in het zwembad om de emotie af te spoelen. We zien morgen wel !

16 juli 1981 : Marmande - Lourdes 180km

Zoals gezegd start de volgwagen niet. We bellen een garage en vertrekken om 8.00h. Ronny en Herman Lambr. blijven achter. Berke Mattheeusen gaat in de proviandwagen , zijn ervaring gisteren heeft er goed ingehakt. Kilometers lange vlakke wegen met bos en groen zorgen voor een flink tempo. We ten om 13.20h met al 120km in de benen. De laatste 70km zijn zwaarder, we moeten zelfs nog een stuk te voet wegens wegeniswerken. Om 16h nog even een tussenstop voor de rijstpap. John Bruynseels en Jos Francken hebben het moeilijk. Uiteindelijk komen we rond 17.30h aan in Saint Pé de Bigorre ( Lourdes) waar de vrouwen ons opwachten. Ook zij hebben door allerlei moeilijkheden maar nipt het vliegtuig kunnen halen. Om 17.45h zien we onze volgwagen terug, Hij is niet gerepareerd, ze zijn wel 20 keer gestopt om de mazoutfilter te ontluchten. De miserie heeft lang genoeg geduurd. Onmiddellijk na aankomst zochten Guy Ribbens en ikzelf nog eens een garage op. We wilden nu toch wel een definitief herstel. Ze verzekerden ons dat het geen probleem ging opleveren, dat ze wisten wat er aan de hand was en dat vorige herstellers geen kennis van zaken hadden.
Maar nu een pintje, we zijn tenslotte op de bestemming aangekomen.

17 juli 1981: Verblijf in Lourdes

's Morgens rijden Guy Ribbens en ikzelf naar de garage voor nieuwe onderdelen, olie en een kapotte band. We hebben geluk, we worden vriendelijk ontvangen, een telefoontje en 10min later zouden we de stukken hebben. We drinken een koffie. Na een uur, geen stukken, vergeten mee te brengen. We mogen om 17.00h terugkomen. Het regent de ganse dag pijpenstelen en we hangen voor de middag wat rond.
Om 13.50h vertrekken we met de bus naar Lourdes. We zitten 8km van Lourdes omdat daar alle hotels volzet waren voor 4000 geestelijken die een congres bijwonen. Dat betekent eveneens dat er geen pelgrims zijn en op die manier voelden we ook niet de echte sfeer. Dus hebben we geen concurrentie bij ons bezoek aan de basiliek, de grot, het huis van Bernadette en de winkeltjes. Het regent nog steeds als we om 18.00h de bus terug nemen. Guy Ribbens en Herman Lambrechts zijn dan al vertrokken om de stukken op te halen. Het avondeten is om 19.30h en we sluiten de dat af in de bar.

18 juli 1981: Beklimming van de Aubisque

Bedoeling is dat we vandaag de Col d'Aubisque beklimmen. Maar het regent vanochtend alweer pijpenstelen. Uiteindelijk vertrekken we rond 14h toch met 10 man naar de Col du Soulor, de voorloper van de Aubisque, alvast van 330m naar een hoogte van 1460m. We rijden stroomopwaarts langs de Ousse en de groep ligt al helemaal uit elkaar. Jos Anthonissen, Guy Ribbens en Staf Vanschoors gaan er vandoor. Ik los al snel en vrees de volgende 23km. Verschillende anderen lopen mij in en gaan er vandoor. Aan de voet van de Soulor passeer ik Guy Ribbens die op een paaltje zit. Guy Beysens sukkelt met zijn derailleur en rijdt dan nog plat. Cor Jaspers is zijn gebit verspeeld en verdwijnt met krampen naar de achtergrond. Jos Bové rijdt ook van mij weg, ik geraak niet aan lucht. Maar tijdens de beklimming gaat het beter en ik kom nog vrij gemakkelijk boven. Jef Jacobs is als eerste boven gekomen. Het is er 3°C, koude regen en wind. We drinken een koffie met cognac en de barhouder adviseert ons om de Aubisque niet te beklimmen, te gevaarlijk.
Alles wat we vinden: Gazetten, handdoeken, trainers,.. binden we op het lijf om de afdaling te beginnen. Met de handen stijf van de kou, de voeten gevoelloos gaat het rustig naar beneden. Door platte banden gaan achtereenvolgens Guy Luyckx en Guy Beysens de volgwagen in, Jef Jacobs ziet het niet meer zitten en stopt, Jos Anthonissen neemt Jefkes fiets want hij is ondertussen ook plat gereden. 's Avonds een warm bad, wat massage en de fiets opgekuist. De vrouwen zijn naar Lourdes geweest en sommigen naar de grotten van Bettharam. Vroeg het bed in vandaag.

19 juli 1981: Beklimming van de Tourmalet

Het is beter weer vandaag en we gaan de beklimming van de Col du Tourmalet aanpakken. Guy Ribbens, Roger Beyers, Guy Beysens, Jos Anthonissen,Jef Jacobs, Staf Vanschoors en Michel Mattheeusen rijden met de fiets tot in Saint Marie de Campan, aan de voet van de Tourmalet, op een hoogte van 340m Na het middageten vertrekken ikzelf, Guy Luyckx, Piet Kustermans, Cor Jaspers, Jos Bové en Frank Debacker per camionette naar dezelfde plaats. Armand Beyers, Hubert Speek, Jos Francken en John Bruynseels vertrekken om 14.00h per fiets naar dezelfde plaats en zullen ons daar opwachten als we afgedaald zijn. We zouden dan allemaal samen naar Lourdes rijden voor een groepsfoto.
Volgt een 17km lange en zware klim. Zonder klimmersbenen moet ik al snel lossen en rijd mijn eigen tempo. Bij momenten is de verleiding erg groot om af te stappen. Dat doen Cor Jaspers en Jos Bové al vrij snel. In het vakantie-oord La Mongie is het nog 5 km langs haarspeldbochten en besneeuwde rotsen. Maar ik kan de laatste km goed in mijn ritme blijven en passeer achtereenvolgens nog Guy Beysens, Michel Mattheeusen, Guy Ribbens en Staf Vanschoors. Jef Jacobs komt weer als eerste boven , na 7 min gevolgd door Jos Anthonissen. Guy Luyckx en Piet Kustermans komen als laatste over de col op 35 min.
We gaan afdalen. Jef Jacobs ziet de weg naar een ravijn toelopen en besluit in de volgwagen te kruipen. In vliegende vaart gaat het naar beneden waar de anderen ons opwachtten. En het is weer zover. De Ford camionette die ons ook opwachtte start weer niet. Terwijl de anderen richting Lourdes vertrekken blijven wij met 4 man achter. We bellen een garage maar we moeten nog 1.5 uur wachten want hij is nog een depannage gaan afhandelen. Hij trekt hem in gang en we kunnen weer verder. Ondertussen is het in Lourdes ook misgelopen. De fietsers zijn laat, de stad zit potdicht omdat er een afgezant van de paus zijn opwachting maakt. En dus moet Marcel de Crom 16 vrouwen met de tweede volgwagen naar het hotel brengen.
Pas om 21.00h zitten we aan tafel voor een maaltijd die overigens niks fameus is.

20 juli 1981: Lourdes - Villeneuve sur Lot 200 km

Om 6h opgestaan en om 6.45h met pak en zak geladen klaar voor het ontbijt met de hele bende, zegge 36 mannen en vrouwen. Om 7.30h vertrekken we, uitgewuifd door de vrouwen die zelf de bus van 8h nemen naar Pau. Hun vliegtuig vertrekt om 14.40h en ze hopen om 21.00h terug in Wildert te zijn. Hubert Speek die de heenreis heeft gemist door een polsblessure neemt de plaats in van Armand Beyers die met de vrouwen naar huis gaat.
Direkt een stevig tempo erin , mijn benen doen zoveel pijn dat ik dreig te moeten lossen. Maar na 9km, jawel, de volgwagen nog maar eens in panne , en dit voor de 22e keer. Herman L. en Ronny krijgen zowat een beroerte. Ikzelf en Guy Ribbens blijven tesamen met de 2 volgwagens ter plekke terwijl de anderen doorrijden. We bellen een Ford - garage maar die kan pas om 10.00h komen. Guy Ribbens en H. Lambrechts blijven achter , ikzelf kruip bij de 2e volgwagen en rijden de anderen achterna. We halen ze in na 55km. Ze hebben zelf al koffiekoeken gekocht. De rest van de rit is zwaar met veel hellingen terwijl het betrokken weer is met veel wind. Rond 14.00h haalt de Ford camionette ons in. Hij is weeral eens 'hersteld'. We arriveren om 17.15h en genieten buiten van een schitterende maaltijd. Mijn kuitspieren moet gemasseerd worden, nog een gevolg van de beklimming van de Soulor in zeer koude omstandigheden.

21 juli 1981: Villeneuve sur Lot - Limoges 208km

Vanmorgen om 7.30h in de druilende regen vertrokken voor deze op papier zware etappe. En dat blijkt te kloppen, een ganse dag op en af en er zijn serieuze exemplaren bij. We rijden heel gedisciplineerd, met 2 naast elkaar. Auto's kunnen op die manier met die hellingen en bochtige wegen niet voorbijrijden. Maar geen nood, ze blijven rustig achter en bij het voorbijrijden evengoed de duim in de hoogte. In België helemaal niet evident.
De bevoorradingsstops verlopen voorbeeldig, een dikke pluim voor de twee mensen die constant met eten bezig zijn . Naarmate de dag vordert wordt het weer wat beter en ook mijn benen zijn aan de beterhand. We komen aan in Limoges, het hotel ligt in het centrum van de stad. Zoals altijd vinden we het hotel gemakkelijk, maar voordat het zover is valt op één van de drukkere avenue's valt de camionette weer in panne. We gaan voor de voorlopige oplossing: 8 deelnemers namen 2 fietsen en de 8 anderen duwden de camionette tot voor het hotel, nog een 300m. Deze keer is de ontkoppelingskabel kapot. Dan maar weer een garage opgezocht. Morgenochtend zal hij hersteld worden . Een verzorgd hotel, lekker eten , een goede douche en het bed in.

22 juli 1981: Limoges - Mehun-sur-Yevre 191km

We gaan vandaag op weg naar Mehun-sur-Yevre, gelegen aan de gelijknamige rivier. Het is stilaan in een plooi gevallen maar het was weer niet simpel om deze nacht de rust te bewaren. Alle maten en variaties van decibels teisteren soms een ganse verdieping. Een beetje geschipper was echt wel nodig.
Maar om 7.40h vertrekken we voor weer een zware rit. Weeral moeten Guy Ribbens en Herman Lambrechts achterblijven om de reparatie van de camionette af te wachten. De weg is nogal druk en daarom beslis ik om 30km van het parcours af te wijken. Middageten doen we op een pleintje en we hebben dan 50km afgelegd. Het is al een eind in de namiddag dat we ingehaald worden door de volgwagen. Hij is nog verschillende keren stilgevallen met luchtproblemen. Maar ontluchten kunnen we nu meestal zelf al wel. Er zit nu een stevig tempo in. Zoals de foto laat zien zijn de kaartjes die ik gebruikte summier, toch zijn we er in geslaagd om nog geen enkele keer fout te rijden. Zelfs de kleine stadsplattegrondjes die ik uit de michelingids heb gekopieerd waren voldoende om de weg te vinden.

23 juli 1981: Mehun-sur-Yevre - Montereau 165 km

De rit is wat korter vandaag. Voor mij niet zo belangrijk want Herman Lambrechts en ikzelf moeten al na enkele km achterblijven voor de zoveelste panne.We vinden een garage in Vierzon die gespecialiseerd is in dieselmotoren. Op 1h tijd was het euvel opgelost. Een lekkende membraan in de pomp was volgens deze man de oorzaak en zoals zo dikwijls wordt er een beetje lacherig gedaan over de kundigheid van de gepasseerde ' specialisten'. We gaan nog even langs een bank om de geldvoorraad van Herman op peil te brengen. Rond 11h halen we de anderen in, er is blijkbaar stevig doorgeduwd. Als we 's middags eten in Ferrières regent het maar daarna trekt de lucht terug open. Vandaag rijden we 6 keer plat maar we zijn voorzien van reservetuben en kunnen meestal snel vervangen. En ondertussen haalt Ronny zijn filmschade in. We arriveren met goed weer al rond 15.30h aan het hotel. Het hotel ziet er een beetje griezelig uit. Het is een ordeloze troep maar echt vuil is het niet. Met de Peugeot ( de goeie volgwagen) loopt het ook mis. Enkele km voor het hotel branden alle lampjes en hij verliest ook water. Guy Ribbens en ikzelf springen de fiets op om in de stad een Peugeot garage te zoeken. Het is nog net geen sluitingstijd en als we de ontgoocheling eraf laten druipen mogen we nog direkt komen. De aandrijfriem is kapot en daardoor is er ook een elektrische leiding kapot gegaan. Voor 1000Bf is hij gerepareerd. Bij aankomst in het hotel moet ik nog een restaurant gaan zoeken want hier was het alleen kamer met ontbijt. Uiteindelijk kunnen we nog met zijn allen bij elkaar lekker eten. Aan gesprekstof geen gebrek.

24 juli 1981: Montereau - Vervins 205km

Het is best een hele opgave om de 20 deelnemers 's morgens om 8.00h startklaar te hebben. Trouwens de verdeling van de kamers durft ook wel eens voor frustratie te zorgen. De snurk-kundigheid van sommigen is daar natuurlijk niet vreemd aan. Maar tot hiertoe zijn we allemaal nog vrij van blessures en het leed van de valpartij in de heenrit is ook verleden tijd.
Het is goed weer en vandaag gaan we terug naar Vervins, het enige hotel dat we 2 keer hebben aangedaan. Voor één keer hebben we een rustige en vlotte dag. In het hotel hadden ze hun voorzorgen genomen. Door de slechte ervaring van de eerste dag hadden ze een royale koude schotel met frieten voorzien, dat was smullen.

25 juli 1981: Vervins - Wildert 213km

Ondertussen was het weeral de laatste dag die ons terug naar Wildert bracht. Weinig nieuws onderweg al valt de toename van de agressie echt wel op.
's Avonds na 15 dagen worden we met veel volk en tromgeroffel ontvangen in de thuishaven. Een schitterend avontuur is afgelopen, niets dan opgeluchte en blije gezichten. Bovendien waren alle deelnemers in goede gezondheid en vrijwel ongehavend teruggekeerd. Er was trouwens vooraf een pronostiek waarbij het aantal verlieskilo's voor de ganse groep moest worden geraden. Eigenaardig genoeg was het totaalgewicht 1 kg hoger dan bij vertrek. Dat met veel dank aan Marcel de Crom en Herman Lambrechts die geen moeite gespaard hebben om ons van de nodige calorieën te voorzien. Ook veel dank aan onze volgers die door die 'verdoemde' volgwagen niet altijd kregen waar ze recht op hadden.

Geschreven door Herman.beyers.fietstochten