Lopen tussen de olifanten.
We verheugen ons er al vanaf dag 1 op, lopen met de olifanten.
Zie je het voor je , koordje op de nek en lopen maar 😂😂 en hopen dat de olifant niet gaat trekken.
Nou dat was het niet. We gingen een rondje langs bijna alle olifanten. Diegene die net binnen zijn worden weggehouden van het publiek. Ze zijn zo getraumatiseerd dat ze rust en heel veel TLC nodig hebben.
Ook langs de olifant die altijd een bloem in haar oor heeft. De vorige mahmoet heeft dat gat in haar oor geslagen. De huidige mahmoet heeft van de nood een deugd gemaakt en doet iedere ochtend een plastic bloem in het gat.
Aan de inhammen boven de oogkassenn van een olifant kun je zien hoe oud hij of zij ongeveer is. Hoe dieper hoe ouder. De oren van een olifant krullen namate ze ouder worden. Wanneer een olifant geen geboortebewijs heeft,wordt er oa dmv deze twee kenmerken een schatting gemaakt.
Een olifant kan in principe net zo oud worden als de gemiddelde mens. Mahmoet en olifant hebben een relatie voor het leven.
Er zijn 4 bullen/stieren.Deze hebben hun eigen deel en zullen nooit losgelaten worden in het park. Te gevaarlijk.
Iedre olifant heeft haar verhaal, te veel om te onthouden en stuk voor stuk schrijnend.
Twee olifanten hebben op een landmijn gestaan, een aantal zijn er al dan niet helemaal blind. Deze zijn vaak (mis)(ge)bruikt  in een circus of feesten zogenaamd ter ere van de olifant. Door de knipper en flitslichte zijn ze blind geworden.
Ook is er 1 bij waarvan de vorige mahmout 1 oog heeft weggeschoten met een kattepult omdat de olifant niet wilde luisteren. Toe ze nog steeds niet wilde luisteren heeft hij het andere oog er uitgestoken.
Wij slapen tegenover een slaapplek van de olifanten. 1 van deze kan niet trompetteren.  Maakte ik in het begin nog een geintje, over oefening baart kunst.
Nu blijkt dat n een week of 12 bij haar moeder is weggehaald (olifanten blijven tot een jaar of 4á5 24/7 bij de moeder) ze heeft zo lang en hard gehuild dat ze geen stem meer heeft.
Sommige olifanten hebben boomstammen moeten slepen. Gevolg hiervan is dat hun rug aan de achterkant te laag is. Andere hebben een een boomstam tegen hun been gehad. Behandeling is te duur.
Gelachen hebben we ook.
De baby olifanten (er zijn er geloof ik 4) zijn zo bewerkelijk dat ze ieder 2 mahmouts hebben. Das maar goed ook. We hebben gezien hoe een baby olifant "ladieladiela ik ga even wandelen" opeens een spurt richting rivier neemt. Mahmout er achteraan. Leuk voor ons om te zien.
Ook hebben ze een speeltuin voor de kinders. Zie filmpje.
Kortom geweldige ochtend en we mochten het onverwacht 's middags nog een keer doen. Zo jammer dat we de watertanks niet hoefde te schrobben.
's Middags kregen we een voorlichting van Lek. Zij is de oprichtster van dit park.
Weer die verschrikkelijke film gezien over phajaan of te wel het breken van de olifant.
Echt niet om aan te zien en eerlijk gezegd heb ik meer naar de vloer gekeken dan naar de film.
Een baby olifant hoort bij zijn moeder en kudde niet in de straten van Bangkok of op het strand van Phuket.
Er is ook een project Journey to Freedom
De jongere olifanten worden naar een afgeschermd bos gebracht maar dit is niet toegankelijk voor publiek. Hier kunnen ze zoveel als mogelijk is, gewoon olifant zijn.
Ik kan het niet duidelijk en vaak genoeg zeggen, maak ajb nooit een rit op de rug van een olifant. Ga wél een week vrijwilligerswerk doen in een olifantenopvang.
Het is omdat ik het niet wist maar anders was ik twee weken gebleven,  in de tweede week help je de olifanten naar hun plekkie in het bos en mag ke ze te observeren. 
Zit niets altruïstisch in, ik krijg er gewoon een goed gevoel van en het idee dat ik een beetje heb bijgedragen aan welzijn zijn van deze olifanten en dát neemt niemand mij af.
Ik realiseer me dat olifanten ook niet in een park horen, maar daar zijn wij verantwoordelijk voor.
 

Geschreven door Gabrielle.op.reis