Mocht er ooit een prijs komen voor de meest appelige touriste in Ayutthaya 2016 dan moet het gek lopen wil ik die niet winnen.
Met goede moed en deze keer de Lonely planet mee als reisgids, op naar de flooting market. Schijnt erg makkelijk te vinden te zijn. Ja .... in een tuktuk misschien.
Pas toen ik op het perron zat te wachten, zag ik waar ik waarschijnlijk had moeten oversteken. Soms had ik het idee op de ring van Ayutthaya te fietsen. Niemand gaf een krimp dus ik ook niet.
Ben wél bij de liggende Boeddha geweest. In Bangkok gemist hier zo maar gevonden, zonder te zoeken.
Paar keer rechts paar keer links en je komt in de achterwijken. Wat een armoede. Zag een mevrouw ,graatmager, (soep?)botjes aan twee honden geven. Als karma bestaat, gaat het in een volgend leven beter met haar. Honden worden over het algemeen  niet slecht behandeld, zijn ook vriendelijker, benaderbaarder dan honden in bv Turkije.
Na het niet vinden van de drijvende markt maar even aan het zwembad gaan liggen. Even. Na een paar baantjes terug naar de kamer. Leve airconditioning.
Geen rust in de tougus dus naar het postkantoor (ja dát weet ik wel te vinden) voor postzegels. Dicht.
Op naar de seven  eleven* . Bij nummer 4 geslaagd. Terug naar het postkantoor.
Pap, mam de kaart is onderweg.
Iets door gefietst en een marktje tegengekomen. Moest nog iets hebben voor het badderen van de olifanten en dat mag geen bikini zijn
Pppppp. Leuke van dit marktje is, dat er een aantal "kraampjes" zijn waar Thaise massage wordt gegeven. Weet niet meer of ik al verteld heb dat bij deze massagevorm de kleding aanblijft.
Heb ik toch een allerbeeldigst broekje en mannenhemd gescoord. Met een beetje mazzel komt het op de foto. Mee naar huis gaan ze niet. Gun het een ander 😆
Nu alleen nog tuinhandschoenen zien te vinden.

Dit stukje schrijf ik in de schommelende trein naar Chiang Mai.
Ben door de vriendelijke mevrouw van het hostel naar het station gereden.
Trein zou 19.45 vertrekken, werd  volgens mij 20 minuten later. Trein is te lang of perron te kort.
Zit volgens mij in de allerlaatste coupé in de allerlaatste bedstee want daarmee kun je mijn nachtverblijf wel vergelijken. Alle gordijnentjes zitten dicht en ik hoor jelemaal niets. Zeker flink gefeest in Bangkok.
Zag dat er ook treinen naar Butterwotrh, Penang (Maleisië )gaan.
Wordt er bij ons gefloten door de conducteur wanneer de trein kan vertrekken, hier gebeurt dat met lichtsignalen.
Nadat ik over een aantal koffers die in het gangpad staan, was gestuikeld plofte ik neer. Bed is net niet te kort, kussen en deken liggen klaar.
Zie ik dat er onder het bed twee ruimtes zijn  om je koffer in te leggen. 1 voor het boven bed én 1 voor ..... juist.
Ben trouwens blij dat ik een lower berth heb. Boven bedje is wel erg smal en gezien mij dikke kont ......
Was nog niet neer geplofd of er kwam een dame met een beker jus de orange. Kap koen khaan. Dank u wel in fonetisch Thai. Hutkoffer op bed. Bed meteen te kort.
Een eventulele volgend rondreis gaat met een echte rugzak. Deze combi rugzak《》roltas is erg fijn, het frame is wel wat aan de zware en brede kant.
Heb natuurlijk veel bij me maar niet veel te veel. Tot mijn verrassing zit het meer in de kleding dan in de overige zooi. Mocht ik een DHL tegenkomen met een schappelijke prijs, dan weet ik al wat er in de boot gaat.
Net geïnstalleerd,komt de jus de orange dame weer langs. Of ik wat wil eten. Mie sjei kap koen khaan, nee dank u wel. Breakfast dan? Best. Krijg een broodje kaas en een kop thee.

21.57
We staan stil, midden in het niets....weer een idee voor een thriller!
Gaan eens kijken waar ik de tanden kan poetsen en dan slapen.
X

*Seven eleven is een supermarkt, klein van formaat maar alom vertegenwoordig iig hier en in Maleisië. Je kan er de raarste dingen kopen, wegwerpondergoed voor mannen en vrouwen,  mouwen die tegen uv stralen zouden beschermen  melk ooooooo
Je kan er ook tosties kopen. Die worden voor je in de broodrooster gestopt, in een beker droge noedels doen ze een beetje water en je kunt dineren.
 





 
 

Geschreven door Gabrielle.op.reis