Ver voor de wekker aan wakker. Geen toiletbezoek vannacht is ook wel eens lekker.
Lekker rustig aan tandenpoetsen, ontbijtje, kopje koffie en een broodje ei. Een laatst afwasje en de kaart van de camping terug brengen. Oeps daarna kwam er toch een regenbui. Even wachten dan maar, en nog even wachten.. Dan toch maar door de regen de auto in. Op naar onze 4wd van Aussie Trax. 9km verderop. Uitleg gekregen over de campingspullen en de bandenspanning en; "Enjoy mate!" Dezelfde 9km weer terug. Onderweg nog even snel wat ijs voor de koelbox kopen en op naar de veerboot.
Jeetje. Achteruit de veerboot op met een vreemde, hele vreemde auto. Hij is echt groot hoor. Toch ging het probleemloos.
Aangekomen op het eiland, was het even zoeken. Het eerste stuk was nog asfalt. Gaat iedereen ineens langs de kant van de weg staan om (...). Niks eigenlijk. Had het idee dat niemand als eerste durfde. Nou ja, dan gaan wij wel. 100m verder stopte het asfalt en hadden we direct een weg met gaten en bulten. Links, rechts, alle kanten werden we opgeslingerd. Echt smal ook zo'n weggetje. Je bent al bang voor de eerste beste tegenligger, die er natuurlijk al snel ook aankomt. Ach en dan valt het ook wel weer mee. Je hebt alleen soms van die aso's die nauwelijks aan de kant gaan. Ach "enjoy mate:-) ".
Eerste stop na circa 1u rijden was pas 9km verder. Lake Wabby was een vreemd meer hoor, het water werd steeds verder teruggedrongen door de zandduinen. Prachtig gezicht overigens, wel een pittige wandeling heen en terug. Daarna verder naar lookout Stone Tool. Gelukkig dichtbij. Het laatste stukje inland was spectaculair hoor, veel hobbels en hoe dichter bij het strand hoe ruller het zand en uiteindelijk rijdt je gewoon op het strand. Steeds harder, steeds dichter bij het water. Je kijkt wat anderen doen en dat doe jij dat ook. Het is inmiddels als half twee en volgens Irene moeten we wel op tijd bij onze camping zijn, want anders is het hoog water en kunnen we niet meer rijden over het strand. Maar als het vlak en strak is, kan je al snel 60km/u en dan rijdt je flink door. Hier en daar even gestopt. Onder andere bij het scheepswrak Maheno en bij de Pinnacles. Shit, en toen ging het fout. Het rijdbare deel werd steeds smaller. De kreken kwamen steeds vaker en werden steeds dieper en tot overmaat van ramp rijden we ook nog eens veel te ver😳
Weer 7km terug. We hebben het gemist, omdat er net bij de camping ook een diepe kreek was, waar we alle aandacht voor hadden. Nou ja. We zijn er. Tentje opzetten, koffie maken (eindelijk) en heerlijk zitten. Oh de camping heet Dundubarra.
Heerlijke hamburgers gegeten met tortellini's en een yoghurt na. Veel te veel gegeten natuurlijk. Het werd al snel te koud, dus vroeg naar bed.

Geschreven door Erik.en.irene.reizen