Nee dan gisterenavond na lekker eten in de enigste bar die het dorpje rijk is, een spectaculair optreden van de natuur. Door het raam vanaf ons tafeltje zien we al een prachtig schilderij van pastel tinten ontstaan. De zon gaat deels schuil achter dikke regenwolk. We zien de regen neerdalen op de oceaan. Maar de zon wint. Vanonder de regenwolk zakt de zon langzaam richting het water. Er zijn veel gasten die het terras op komen en genieten van deze sunset. Spectaculair.

Daarna terug naar ons slaapverblijf. Prima kamer, goede bedden. Dus, slapen maar, weer vroeg heerlijk.

Rond 07:45 wat gerommel en wakker worden. We brommen wat tegen elkaar en gaan aan de slag met het ochtend ritueel.

Om 08:28 uur staan we buiten en vertrekken we op weg naar een simpel ontbijt. Te vinden in de bar van gisteren. Lekker vers sinaasappelsap, koffie voor Peter en een halfje geroosterd stokbrood met eieren voor ons beide. Voor de lunch nemen we beide een croissantje mee.

Ook vandaag kiest Peter voor de wat vlakkere van A naar B route en ik volg weer de gele aanwijzingen. Het gaat alweer een stuk beter met Peter die gaat er wel komen hoor. Kort na het vertrek scheiden onze wegen alweer. We zien elkaar vanmiddag weer bij de brug die naar onze volgende slaapplek voert.

Voor mij vandaag een grote variatie aan wandelpaden. Makkelijk, iets lastiger en knalhard werken. Vandaag let ik wat meer op de flora onderweg. Zo in de herfst valt het me op dat er nog veel te genieten valt. Ook de mooie uitzichten langs de oceaan blijven boeien. Het lijkt allemaal wat grilliger qua kustlijn ik loop veel om baaien heen. Je kunt dan afsnijden door over de heuvels te lopen en dat doet de originele Jacobsroute ook.

Op een zo’n stuk moet ik echt flink aan de bak. Een steile klim over grote keien door een afgeschermd gebied. Een bord “vraagt” in meerdere talen om de hekken netjes af sluiten als je daar doorheen loopt. Uiteraard doe ik dat en begin aan een half uurtje “werken”. Rugzak extra strak tegen de rug aan gesnoerd en stap voor stap omhoog. Het valt op zodra je van de oceaan afbuigt hoe stil het plots wordt. Het af en aan rollen van de golven is zo’n gewoon geluid geworden de laatste dagen dat het gewoon opvalt als dat weg is. Ik haal een andere pelgrim in die ook in een rustig tempo omhoogloopt. Dan kan ik eindelijk weer langzaam dalen. Een “lust” voor de knieën en tenen. Niet dus.

Ik kom in een klein bergdorpje uit en neem een pauze. Eerst zit ik aan de voet van een van de vele oude kruizen die er op deze route staan, maar dan zie ik een bankje wat net even wat comfortabeler is. Ik eet mijn croissant op en geniet van het uitzicht. Het is leuk om de variatie in de routeaanwijzing te zien. Soms heel duidelijk via de bekende zuiltje, ook de duidelijke blauwe bordjes met de moderne gele schelp en richtingspijl. Vaak ook echt speuren waar heen. Dan staat er op een regenpijp een flets gele pijl of even flets op de achterkant van een verkeersbord.

Het is gelukt Peter en ik treffen elkaar op de afgesproken plek. Peter zit er al even. Het gaat weer uitstekend met hem. Dus, Santiago we komen er aan. Even de brug over, verderop een etappe drankje, door naar de slaapplaats en weer een mooie wandeldag komt tot een eind.

We zijn net wakker van een siësta. De zon had me voor dit “slaap” gerecht behoorlijk opgewarmd. Dus even maar afblussen met een frisse douch en mijn “siësta” gerecht smaakte prima. We gaan opzoek naar een lekker maaltje.

We gaan nog steeds goed. We hebben plezier. We hebben Camino.

Buen Camino
Caminotier Wim

Geschreven door Caminotier-wim-weer-op-weg.reisverhalen