Het is nog vroeg 07:00 uur. Ik zit op een klein balkonnetje en kijk naar een mistig Porto. Maar even op de zon wachten die zal wel wat aan de mist doen. Ik heb heerlijk geslapen. Af en toe wakker maar toch weer snel in slaap daarna. Vanmorgen maar even “de was” gedaan had ik gisteren geen puf meer voor. Mijn shirt en sokken hangen aan de geïmproviseerde lijn. Ik heb weer een waslijntje en knijpers mee. Altijd handig onderweg. De was zal vandaag wel drogen.

Heel apart maar dat gevoel van “onderweg” zijn is er gelijk. Nee de kamer is niet luxe, zelf sober. Het bed is….een bed, de douch, er komt een straaltje water uit zelf een beetje warm. Het is goed, het is minimalistisch maar zeer oké.

Ben benieuwd hoe Peter heeft geslapen. Dan gaan we zo op pad voor een ontbijt en verder Porto bezoeken. De kathedraal voor een stempel, de mooie oude binnenstad, de rivier, de bibliotheek, een heel aparte boekwinkel, het station met de blauwe tegeltjes, nou ja eigenlijk alles wat Porto Porto maakt. Ik lijk nu wel een “reisfolder”. ;-).

Verderop in de straat in zo’n typisch barretje annex bakkertje en koekwinkel, heerlijk ontbijtje gegeten. Prima koffie maar dat mag je verwachten in de zuidelijke landen.

Na het ontbijt nog even terug naar de albergue en dan gaan we op pad. We hebben een aantal spots waar we zeker willen kijken en wandelen richting de rivier de Douro. Langs deze rivier gaan we morgen op weg naar de route die ons langs de oceaan voert op onze eerste etappe.

De zon schijnt nog niet en dat maakt dat het toch allemaal wat grauw aandoet. Uiteraard komen we de gebouwen tegen met de zo voor Porto kenmerkende blauw tegeltjes. Er zullen er nog veel volgen. We zoeken onze weg door de stad en lopen door nauwe straatjes en over grote pleinen. Het is rustig dat valt op. Ik zie een mix van lokale bewoners op weg naar, ja waarnaar eigenlijk? Werk, familie, de dokter, of welke afspraak dan ook. Een aantal hardlopers zie ik maar ook een bejaard stel op een bankje zittend bij een groot standbeeld. Maar ik zie ook veel toeristen. Herkenbaar aan de kleurige shirts, korte broeken. Turend op kaarten of hun telefoons om de juiste richting te vinden. Ook wij hebben een kaart en Peter zoekt en geeft de richting aan. Lekker makkelijk ik volg en geniet van wat ik zie, hoor en ruik. Ik maak uiteraard foto’s, veel foto’s, te veel foto’s. Acht wat maakt het uit later maar selecteren.

We komen op een uitkijkpunt en zien vanop een hoge plek de rivier en de speciale brug die hier zo’n speciaal markeringspunt is. We dalen via een labyrint van vele oude trappen naar het niveau van de rivier. Jammer dat er veel wordt gebouwd of gerepareerd het doet wat rommelig aan. Het blijft wel indrukwekkend.

We willen ook naar boven om een stukje op de toplaag te lopen en zo een blik op Porto te krijgen. Via een funiculair gaan we omhoog en landen op een terrasje voor koffie met en lekker taartje. Daarna een stukje de brug op en fotograferen maar. De zon laat zich nu ook zien het geheel fleurt er van op.

Nu gaan we op weg naar de kathedraal een must see. Op het plein voor de kathedraal staat een saxofonist zijn best te doen op wat ik als klassieke stukken herken. Mhhhh hij heeft wat uitglijders. Als hij dan ook nog de “vogeltjes dans” toetert komt dat op mij over als heiligschennis. Tja.

We kopen een entreebewijs en vragen aan de niet zo vriendelijk dame achter het loket of we bij haar een stempel kunnen krijgen voor in ons pelgrimspaspoort. Dit is namelijk kilometer 0 en dus startpunt van de Camino vanaf Porto. Ze doet dat met een desinteresse en lompige manier zodat het mij erg tegenvalt. Ik had dit toch met iets meer sfeer en aandacht verwacht. Ach het zij zo. We hebben onze “start” stempel en gaan verder op zoek naar het station.

Na wat afdalen in de straten lopen we het station binnen. Wat een prachtige hal. Vol met de karakteristieke blauwe tegelwanden. Heel speciaal. Mooi om te zien.

Het is inmiddels al flink na het middaguur dus tijd voor een drankje. We vinden een rustig terras en bestellen een koud biertje en koude witte wijn. Heerlijk. We vinden het mooi zo en tijd voor een siësta.

Ik wordt wakker omdat er op mijn deur wordt geklopt. Peter, hè zo snel. Ik heb dik twee uur diep geslapen. Heerlijk. We gaan nog even op pad om wat te eten en dan zien we wel wat we vanavond doen. Vandaag een heerlijk toeristische dag.

Morgen dan echt op pad en dan is het dus Camino tijd. Het is mooi, het is relaxed, het is al Camino.

Buen Camino
Caminotier Wim

Geschreven door Caminotier-wim-weer-op-weg.reisverhalen