We hebben redelijk goed geslapen. Paar wakkere uurtjes, niet echt vervelend. Komt omdat we zo vroeg gaan slapen. Gisteren om 21:30 uur.

We nemen een eenvoudig ontbijt. Was bij de prijs inbegrepen, alweer. Dan een leuke uitdaging. Hoe komen we naar de overkant naar Spanje. Gaat de veerboot of niet. In de hal van het hostel zit een man die vraagt of we een taxi-veerboot nodig hebben. Ik geef aan dat ik naar de haven wil lopen, Peter pakt begrijpelijk de taxi. Hij is goed opgestaan en het gaat wat beter. Dus hij gaat ook weer op pad.

Ik loop in 10 minuten naar de veerboot. Helaas die gaat niet. Niet getreurd ik had op facebook al veel gelezen over de mogelijkheden om met een klein bootje naar de overkant te worden gevaren. Dat lukt ons beide. Peter een paar kilometer verderop dan ik. Prachtige ervaring. Het geeft iets van een gevoel van smokkelen en illegaal de grens oversteken. Hoezo QR code. Ha ha. Welkom in Spanje.

We appen even naar elkaar en lopen elkaar tegemoet. We nemen de route nog een keer door en vertrekken. Algauw is er de mogelijkheid om in een keer rechtstreeks naar onze slaapplaats te lopen. Peter kiest voor kort van A naar B, en ik ga de officiële Jacobsroute lopen. Volg de gele pijlen en de zo karakteristieke betonen zuiltjes met de nog te lopen afstanden naar Santiago. Gek het geeft mij een soort thuisgevoel. Nee niet vergelijken, maar in 2019 waren deze zuiltjes ruim 800 km mijn gids.

We nemen afscheid met een Buen Camino en gaan onze eigen weg. Wel spreken we een punt af waar we elkaar weer zouden ontmoeten. Door wat miscommunicatie missen we ons eerste afspraak punt. We zien elkaar pas weer als we nog 800 meter moeten lopen naar ons hostel.

Peter heeft het rustig aangedaan veel rusten en het was wel pittig maar hij is er geraakt. Top.

Zelf heb ik een geweldige route. Soms langs de lokale doorgangsweg, heel erg geel, maar meestal vlak langs de oceaan over heerlijk paden en paadjes. Wel veel klauteren en klimmen dus best wel aan de bak.

Stom, ik ben vanochtend vergeten mijn waterfles te vullen. Er zit nog wat in van gisteren daar red ik me mee tot ik op een heerlijke plek een redelijk nieuwe horeca gelegenheid zie. Ik stop, neem een koud colaatje en een heerlijk stukje tortilla mat brood. Zo’n lekker Spaans gerechtje. Denk gelijk even aan mijn “Spaanse familie” die nu ook in Spanje op vakantie is en me dit ook in 2019 al hadden geadviseerd. Het smaakt prima. Ik “tank” gelijk vers water en ga weer op pad.

Passeer een klein dorpje met zo’n buiten-barretje op straat. Hoge krukken om op te zitten en via het raam/luik je drankje bestellen. Verderop een klein kapelletje. Ik ga naar binnen en steek een kaarsje aan. Er staat een stempel dus die zet ik zelf in mijn Camino paspoort, mijn credential.

Nog een klein stukje en dan valt mijn route samen met die van Peter. Ik wacht op hem en binnen 5 minuten is hij bij me. Prima. Op naar ons etappe biertje. Dat vinden we gemakkelijk bij een hotel langs de weg. Daarna checkin, we hebben weer een mooie kamer voor een prima prijsje. Het bekende ritueel. Kleren wassen, douchen, waslijn monteren en de was in de zon. Even siësta en nu de blog schrijven. Waar we gaan eten? Nog geen idee. Jullie lezen het morgen. Morgen weer Camino, weer op pad nog 146 km naar Santiago.

Buen Camino
Caminotier Wim.

Geschreven door Caminotier-wim-weer-op-weg.reisverhalen