Zo, dat was me een etappe de langste voor deze trip en behoorlijk pittig. Maar daar over straks meer. We hebben gisteren na de check-in natuurlijk even door de stad gelopen en op een terrasje gezetten. Viana do Castelo is een leuke stad mooi, groot en een mooie mix van modern en oud.

We hebben heerlijk gegeten in zaak waar we ook slapen. Vis met een lekker wit wijntje en een biertje. Prima. Ook het ontbijt hebben we hier genomen. Was bij de prijs inbegrepen. Het was prima. Koffie, broodjes, fruit, jam, kaas, ham. Goed dus.

Dan op pad voor onze 28-tiger. Eerst even goed naar de route kijken en dan gaan we er voor. Bijna de hele dag volgen we een gedownloade route van het Sint Jacob genootschap. Dat gaat goed. Heel veel langs de mooie oceaan. Houten wandelpaden, kiezelpaden, zandpaden, langs afgeschermde gebieden met prachtige bodembeplanting. Ik zie nog wat restjes van de mooie paarse hei. Het is wel bijna op maar toch.

We hebben het pauze-schema doorgenomen en nadat we de stad zijn uitgelopen naar de route langs de oceaan gaat ons harmonicamodel weer in werking. Peter heeft een iets minder tempo dus na een paar kilometer samen, lopen we wat verder uit elkaar. Ik loop “op kop”. Lekker alleen en geniet van alles wat ik zie, hoor en ruik. Lekker in het nu.

De oceaan is geweldig. Het water spoelt af en aan. Het klinkt sloom bijna slaperig. De kilometers stappen heerlijk weg. Na 8 kilometer, ja hoor een terrasje. Cola en koek. Even rusten. Peter moet werken.

We ontmoeten natuurlijk weer andere pelgrims. Sommige zijn in voor een praatje andere lopen lekker door. We worden regelmatig van de oceaan afgeleid wat meer landinwaarts en dan merk je zonder de wind van de kust, dat het een pittige temperatuur is. Volop zon en 24 graden. Heerlijk.

De volgende pauze moet wel even in de schaduw dus ik speur de omgeving af. Niet veel te speuren, we lopen een stukje door het schaduwrijke bos. Ja gespot, boom, vlak stukje om op te zitten, rugzak tegen een boom. Prima. Geen design stoel nodig hoor. Ik ga aan mijn lunch beginnen net als Peter ook weer aansluit volgens het harmonicamodel. Lekker een broodje met wat pathé. Ik smeer ook wat voor Peter en we smullen. Gewoon op het bospad tegen een boom.

Nieuwe afspraken maken. Peter moet hard werken, geeft hij aan, dus wat meer pauzeren. Het laatste stuk gaat zwaar voor hem. Een onwillige rugspier gooit roet in het eten. Ik neem zijn rugzak over zodat hij “vrij” kan lopen. Zo werken we de laatste kilometers af. Ook voor mij wel ff bijten maar ik doet het graag voor hem.

Yes we zijn er. Leuke slaapplek een hostel. Eigen kamer met……………twee aparte eenpersoonsbedden. Helemaal goed. Het ritueel begint weer. Douchen, kleding wassen, waslijntje monteren, ophangen en klaar. We komen allebei weer een beetje bij.

We gaan een biertje halen, hebben we vandaag dik verdiend. Ik krijg nog een belletje van thuis. Heel fijn even bijpraten. Hoe gaat het bij jou, hoe gaat het bij mij. Fijn dat contact zo. Daarna gaan we gaan gelijk maar wat eten. Dat is even zoeken maar lukt prima.

Nu zijn we terug op onze kamer en hebben vanop onze bedden genoten van de ondergaande zon.

Voordat we naar boven gingen hebben voetbaden genomen. Een faciliteit aangeboden door het hostel. Eerste drie minuten je voeten in heel warm water met zout, dan drie minuten in koud water. Dit herhaal je 3 keer en dat verfrist, relaxed en desinfecteert. Peter eerst en dan ik.

Een vrolijk jonge dame loopt nog wat rond. Zij “bemand” de receptie voor late aankomers en is met van alles bezig. Gezellig. Dan tijd voor “naar boven” de blog schrijven en slapen. Voor mij hoop ik beter dan vannacht , daar zaten wat “wakkere” uurtjes tussen. Ach, het is Camino. Morgen meer, morgen weer een uitdaging of het gaat lukken met Peter en anders………komt het altijd goed, komt het altijd Camino.

Buen Camino
Caminotier Wim

Geschreven door Caminotier-wim-weer-op-weg.reisverhalen