In de luchthaven begon het wachten. In alle rust dronken en aten Daniel, Riet en Bart wat heerlijks. Het wachten duurde en duurde. Toen het tijdstip van boarden naar een uur later verschoof startte de procedure om te boarden. Dit verliep zo chaotisch, zo ongecontroleerd. Onze zitplaatsen werden met pen veranderd nadat we via geduw en getrek bij de balie waren. En toch eindelijk op ons vliegtuig naar Istanboel. Daniel sliep 5 uren en werd gestoord voor eten en drank. Riet sliep 3 uren en Bart slechts een uurtje. Moe en blij kwamen we aan in Istanbul. Alles was hier zo geregeld: in de luchthaven, het cafetaria en bij de boarding. Alles verliep 'smooth', heerlijk na de chaos een paar uur eerder. De vlucht naar Düsseldorf was aangenaam in een klein modern vliegtuig. In Düsseldorf stond onze taxichauffeur. De laatste hobbel naar thuis: een rit met een klagende chauffeur. Daniel en Riet sliepen en Bart kweet zich van zijn taak: luisteren naar wat de chauffeur zei, een échte laatste hobbel. En zo kwamen met 3 thuis aan ... Vermoeid en blij dat we er waren. Muluken is nog in Addis Abeba. Wanneer we terug gaan? Wordt vervolgd. Dit verslag van onze reis naar Addis Abeba en de familie van Muluken en Daniel is ten einde. Het was geweldig om het te schrijven. Riet en Bart schreven, Riet zorgde voor de foto's en Muluken en Daniel luisterden en keurden de teksten goed. Het was ons verslag van een opmerkelijke reis, in vele betekenissen. We hopen dat we jullie meenamen in onze ervaringen. Het was onze 'postkaart' van onze reis.

Geschreven door Bisschops-ethiopie