We raken al gewend aan rustig aan opstarten, na het ontbijt gaan we naar Sete Cidades waar we ons dagje voor vandaag hadden bedacht.

Het is op de weg er naar toe best druk vast meer mensen hebben dit bedacht alhoewel ze een bewolkte dag aangeven. De wegen hier zijn omgeven met de hortensia’s blijft prachtig die blauwe wolken van bloemen. En dan nog wat koeien op de weg. Eerste stop Lagoa Canario, een meer omringd door bomen. Er zitten grote karpers in maar er is niet echt gelegenheid om te vissen. We wandelen nog iets verder en keren dan terug naar de auto. Op naar volgende Miradouro da Boca do Inferno een bekent uitzichtpunt.🤔 kan het niet vinden en dat klopt wel want dit uitzichtpunt zat bij onze vorige stop bij het meer daarom was het daar zo druk😂 we hadden dus toch iets moeten doorlopen.

We rijden maar door, naar beneden de krater in richting de meren van Sete Cidades die we al eerder vanaf een uitzichtpunt hebben bekeken.
We stoppen nog even bij miradouro de Cereadodas Freiras vanwaar je ook een mooi uitzicht hebt op de meren.

We dalen verder af en via de brug tussen de 2 meren, hetgeen dus eigenlijk 1 meer is komen we in het dorpje. We bekijken even snel het kerkje en dan koffie met een klein taartje ananas cheesecake, cheesecake en Coco, de laatste is mijn favoriet.

We rijden richting het meer Lagoa azul, ik had net even opgezocht iets met een grot en een watertunnel. We volgen de weg langs het meer en komen aan op een 🅿️ hier kan je ook picknicken. Voor onze auto is de grot het is inderdaad een hol in de muur en stelt niet zoveel voor. We lopen verder langs het meer daar is het waterkanaal. De tunnel is gebouwd van 1930-1937, de tunnel is 1,2 km lang. Het is bedoeld om het waterlevel van het kratermeer stabiel te houden zodat het dorp niet overstroomd bij veel regen. De tunnel gaat dwars door de kraterberg heen en komt uit op de zee. Er is een voetpad en je kan de tunnel in, we wisten alleen niet hoe ver het was na 900 meter leek het eind van de tunnel aan de zeezijde verder weg dan de meerzijde dus zijn we teruggegaan. Het is wel spannend daar te lopen in zo’n tunnel met een zaklamp van je telefoon en verder niemand (we wisten eigenlijk ook niet of het wel mocht).

De weg om het meer eindigt hier maar je kunt ter voet nog wel stukje verder dat doen we maar Michiel vind het wel genoeg we gaan terug. Nog even aan de waterkant zitten wat een rust alleen de vogeltjes. En wat is dat drijvende stenen? Ook iets wat ik even moest opzoeken maar het grind hier is allemaal puimsteen.
Puimsteen is een zeer poreus vulkanisch gesteente, en dankzij alle gaatjes kan het op water blijven drijven! Puimsteen ontstaat wanneer lava een grote hoeveelheid gassen bevat en binnen zeer korte tijd afkoelt. Hierdoor blijven de gasbelletjes in de steen zitten en ontstaan er holtes.

We rijden terug naar de brug om ook even bij het andere deel van het meer te kijken Lagoa verde. Hier wordt iets meer gerecreëerd kajak en suppen. Dit groene deel van het meer is kleiner. Het lijkt wel of je hier wel rond kan met de auto maar dat laten we maar even. We lunchen bij O Poejo heerlijk broodje.

We hebben het hier wel gezien en gaan de krater verlaten richting de zee. Praia dos Mosteiros. Zwart vulkanisch zand met uitzicht op de rotsen en zee. Het ziet er heel mooi uit, geen zwemkleding mee maar wel en handdoek en slippers dus pootje baden dan maar. Michiel klimt nog wat over de rotsen. Het is hier prachtig. Wel dorst gekregen dus even wat drinken.

We gaan nog even kijken voor een visplekje, deze vinden we wel maar geen vis. Dan maar even verderop nog kijken bij Ferraria dit zou een plek zijn met met een natuurpad waarin de zee en warmwaterbron samen komen. We bekijken het wat van bovenaf nog even bij de vuurtoren kijken. Deze is nog in bedrijf er staan wat mannen in uniform wellicht een kazerne of zo.

Aan de andere kant van het eiland even kijken voor visstekje maar wordt het niet. We rijden door naar het restaurant Tukatula dit zat aan het strand Ribeira Grande waar je de zonsondergang kon bekijken. Ook hier weer druk dus we moeten even wachten in een lounge aan het strand geen straf aan het strand met een cocktail erbij. De menu kaart is even zoeken hoe deze werkt. Ik ga maar voor de gish of the day triggerfish dit is echt goede keuze. Michiel neemt een bowl met 🍤 . De ober spreekt een aardig woordje Nederlands maar koekje bij de koffie zit er helaas niet in😉.

De zon zakt nu bijna in de zee, mooi breed zandstrand hier en gezien de golven gewild bij de 🏄‍♂️.

Geschreven door Azorensonjaenmichiel