Een rustige start van de dag. Uitzicht op Pico is super. Na het ontbijt rijden we naar Lajes do Pico, het walvis museum, Museo dos Baleeiros wat over de walvisjacht gaat. Het is voor Pico een belangrijke activiteit uit de geschiedenis. Het museum zit in 3 oude huizen, waar vroeger de walvisjagers hun boten hadden staan. Er draait een film die de jagers volgt medio eind jaren 60, het is een mooie portrettering van de mannen die in een houten bootje de zee opgingen met hen harpoenen om een walvis binnen te halen. Het zijn gewone mensen de boer, de kapper, de bouwer, etc die zo een centje extra bij verdienen om hun gezinnen te onderhouden. Een man zit op de uitkijk en zodra het signaal volgt laten deze mannen de boel de boel en rennen naar de boot. Heel indrukwekkend om het zo te zien vanuit de jagers.
In het museum ook instrumenten die werden gebruikt voor de jacht en objecten. Uit walvisbotten en tanden, dit was een artistieke volksrepresentatie die ook wel ‘scrimshaw’ kunstvorm wordt genoemd.

Pico is nog in beeld maar de wolken beginnen al te komen als wij naar boven rijden. We stoppen eerst bij Lagos de Caiado de grootste lagune op het eiland. Het lijkt een soort natuurgebied en je kunt niet tot het water komen. Via de hooglanden van Pico rijden we naar Mountain house verder kan je niet met de auto. Onderweg mooie uitzichten ook op Faial maar hoe hoger we komen hoe meer wolken helaas. De trip tot de punt kan alleen met gids en is een zeer zware wandeling (die gaan we dus niet doen). Kort loopje dan, maar de bewolking blijft helaas. We dalen weer af, de koeien begrazen Pico. En in een krater is een soort van beschutting voor ze gemaakt. Zo kan het ook 😉 een natuurlijke stal maar dan zonder dak. We nemen de weg die waarschijnlijk weinig toeristen nemen hobbel de bobbel maar wel leuk.

We komen uit bij Craicao Velha, aan de kust heb je allemaal wijngaarden. Hier werd al in de 15de eeuw gestart met wijnteelt. Talloze kleine (het zijn echt hele kleine hokjes op de lavasteen) ommuurd met stenen ter bescherming van de zee en wind. Eigenlijk heb ik nog nooit zo iets lelijks gezien. Snap wel dat de Pico wijn zo duur is zo’n wijngaard zal wel zeer arbeidsintensief zijn en de hoeveelheid druiven 🍇 is ook niet royaal met een ca 5 ranken per hokje.
Er staat weer zo’n leuk molentje waar we nog even opklimmen voor het uitzicht, ook van bovenaf blijft het lelijk. We lopen door de wijngaarden naar de kust. Hier hebben ze dus ooit al die stenen vandaan gehaald. De wijngaarden zijn wel uniek en UNESCO werelderfgoed.

Inmiddels alweer 14.00 uur even kijken in de havenstad Madalena (misschien stadje beter😉 alhoewel wel de grootste van het eiland). Alles is hier pico (klein) behalve de berg en die noemen ze dan Pico 🤷🏻‍♀️. We lopen even een rondje (langs de kerk zeg maar) en eten een broodje. Terug bij de auto blijkt het al 16.30 te zijn waar blijft de tijd. Ik wilde nog graag even bij Museu do Vinho kijken welke is gevestigd in een oud klooster. Niks aan de hand het is 3 minuten verderop en sluit om 17.30uur. In het museum wordt je meegenomen in het proces van de wijn. Het planten van het stekje de druiven die met oogst en met een ossenkar binnen haalt. De wijn persen en uiteindelijk komt het in vaten om te rijpen. Bij het klooster zien we ook veel dragon trees ze zijn enorm vast mooi gezicht als de rode bloem bes er in hangt.

Nog 1 stop die we eerder hadden overgeslagen Moinho do Frade. Ik stel hem nu maar in het is niet ver. 🤔 waren we hier niet al geweest en daar de auto geparkeerd ? Het lijkt er wel heel veel op. En ja hoor dit is de molen die we al bezocht hebben bij de wine yards in Criacao Velda.

Dan rijden we in ca 35 min terug naar het hotel langs de kust. Lekker op het balkon met het restant van de fles wijn van gisteren op de een of andere manier smaakt hij nu beter meer respect voor wat er moet gebeuren voordat het in deze fles zit. Alhoewel ik proef nog steeds geen extra mineralen van de Lavastenen maar de 🍓 blijft de boventoon voeren (misschien zijn die makkelijker te telen hier😜).

Voor het eten gaan we naar het havenplaatsje van de walvisjagers Lajes do Pico, restaurant Ritinha. De vis van de dag is veel keuzes ik weet het weer eens niet dus neem een mix altijd goed. Michiel gaat voor de vers gevangen pork, eigenlijk nog geen varken hier gezien alleen koeien en kippen. Vooraf is het Pici kaas (is niet helemaal mijn ding) en Michiel heeft alweer het lef en neemt de inktvis, schaal vol, heel zacht en zeer smaakvol. Een Pico wijntje (wit van hetzelfde huis als de rosé) erbij en we zijn compleet.

Geschreven door Azorensonjaenmichiel