Via een avontuurlijke weggetje rijden. We naar; Ponta dos Capelinhos, deze ruige landtong is ontstaan door het uitbarsten van een onderzeese vulkaan in 1957. De uitbarsting duurde 13 maanden. De vulkaan verwoeste meer dan 500 huizen, het eiland Faial werd door de uitbarsting 2,4m2 groter.

De vuurtoren heeft de uitbarsting ook niet overleefd en is nu een ruïne welke er overigens wel een stuk beter uitziet dan degene die we gisteren zagen. Onder de vuurtoren zit een soort bunker met een onderzoekscentrum welke je normaal kunt bezoeken maar vandaag niet. In de grote hal kan je wel een journaalfilmpje zien van de uitbarsting van destijds wel bijzonder dat ze dat nog zo hebben. De landtong is een natuurgebied en lijkt meer op een zwart maanlandschap.

Vandaag gaan we niet naar de top lopen maar we zakken wel iets (met de 🚙) af bij een natuurbad. Voor de uitbarsting was dit een groot station voor de walvisjacht, Porto do Comprido. Er lagen hier vele bootjes.
Even iets hoger was de bootwerkplaats hierin zit nu een klein museum over de jacht vanuit ca 1860 tot 1957. Er staat ook zo’n houten roeiboot in met zeil. Pas sedert 1946 maakte ze ook gebruik van motorisch schepen daarvoor 🚣‍♂️. Nog even iets hoger was het dorpje wat ook bedolven werd door de vulkaan, je ziet nog wel dat er huisjes gestaan hebben. De vulkaanuitbarsting heeft hier duidelijk zijn voetsporen nagelaten.

We rijden met de auto naar de andere kant van het eiland de hoofdstad Horta. Deze jachthaven staat bekent onder de zeereizigers die de Atlantische oceaan over steken. Het biedt plek aan 300 boten en is daarmee de op drie na meest bezochte zeejachthavens en 1 van de belangrijkste ter wereld.

Niemand weet hoe het is begonnen maar waarschijnlijk kwam hier ooit een bemanningslid van een zeilschip langs die een aandenken aan zijn bezoek aan Faial wilde achterlaten op een muur van de haven.
Na die eerste tekening volgden er meer en nu bedekken ze de hele muur en kade. De nieuwe schilderingen zijn bovenop de oudere aangebracht zodat de muur werd omgetoverd in een bontgekleurde mozaïek van tekeningen en woorden die herinneren aan de vele jachten die in Horta aanlegde.
Het bijgeloof zegt dat de vaartuigen die geen aandenken achterlaten, onderweg een zwaar ongeval kunnen krijgen. Iedere zeiler neemt het zekere voor het onzekere en haalt verf tevoorschijn om een tekening te maken of enkele woorden te schrijven over zijn boot of reis. Megaleuk om te zien de voetprints van de zeilers.

En dan heb je hier ook nog Peter’s Café Sport de beroemdste bar van de Noord-Atlantische Oceaan die al 105 jaar zeelui van over de hele wereld ontvangt. Ook hier hebben vele boten een aandenken achtergelaten je komt ogen tekort. Ook lekker geluncht hier. Er is een klein museum met Arte de Scrimshaw, hetgeen we al eerder hebben gezien maar de collectie van gegraveerde potvistanden of -beenderen is hier best groot.

We lopen nog stukje door Horta en genieten van het uitzicht er gebeurd hier van alles.

Temperatuur is lekker toch even de zee in. Bij het hotel heb je het natuur zwembad Varadouro, het is er wel erg druk. Michiel neem een duik het is wel fris. Ik probeer het maar tot mijn knie en dan ben ik er wel klaar mee😜 veels te 🥶. Koppie dan maar?

Even omkleden en dan wil Michiel nog even vissen 🎣. De vangst ik heb beet, bij binnenhalen jammer eraf gevallen, 2de vangst dot zeewier. Nadat bijna beet en ze de helft van het rubberen visje eraf hebben gegeten heeft ie beet een bruin kleurig visje met witte buik. Hij gooit hem terug. Nog een keer proberen. Inmiddels is er een Amerikaan hier komen staan om te vissen. Geboren op Pico en op zijn 18de naar Amerika gegaan. Nu gaat hij de zomers naar zijn huis hier en s’winters in Californië. Hier in de omgeving zijn veel huizen voor de 1/2 van het jaar bewoond door buitenlanders. Michiel krijgt vis les en een levende aas; sardientje die de Amerikaan had gevangen. Maar helaas het lukt niet een grotere vis te te vangen. Inmiddels is het 20.15 uur restaurant gaat om 21.00 dicht hier dus we gaan opruimen en nemen afscheid van de aardige meneer.

Het restaurant is vlakbij de visplek vanaf het terras kan je het zien. De Amerikaan had gezegd dat trigger vis lekker is en dat staat hier op de kaart proberen dus Michiel houdt het bij een bbq kippetje.
We worden nog getrakteerd op een regenboog in de verte het is hier wel erg mooi en wijds de mens is hier eigenlijk niks terwijl de mens wel de meeste ellende op de wereld veroorzaakt.

Geschreven door Azorensonjaenmichiel