Wakker geworden in Butik otel Aranta.
Met een weemoedig en
bedrukt gevoel.
Het is onvermijdelijk, onze terugreis gaat vandaag beginnen.
Gisteravond met zijn allen aan tafel al lieve warme woorden gesproken, en verwend met schattige cadeautjes. Van Heleen een hanger en een compliment dat ik als enige in de groep alle etappes volledig heb gelopen (was ik me niet van bewust hoor). Dankje wel Heleen!!

Van Iris een hanger met symbool van Fatima.
Van Noelle een rood gehaakt hartje,
van Gülay een armbandje met geluks oog. Ik werd er verlegen van.
Vandaag een heerlijk brunch buffet met salade, mushrooms, div zoetigheid, div frituur. Wat een verwennerij.
Daarna een rondwandeling door het schilderachtige stadje Eskisehir
Op terrasje een ontmoeting met Turkse jongeren, studenten engels afkomstig uit Konya.
Om 13.30uur drinken we in de lobby nog een wijntje en biertje, op initiatief van Noëlle en Sam. Wat een warm afscheid, ontroerend, dat iedereen zo betrokken is.

Dan is het zover, tijd voor de taxi, dat wordt proppen met 8 tassen, hilarisch.

Optijd komen we aan bij busstation.
Sjun, Fred en Loes nemen nog een pannenkoek, we wachten rustig bij terminal 37, zoals vermeld op de tickets. Er is nog steeds geen bus, ik vertrouw het niet en ga op onderzoek uit. Er blijkt een wijziging....
Op laatste moment moeten we nog rennen met alle tassen, dat is stressen.....
Net op tijd stappen we in, bus rijd weg om 16.05uur

Na ruim 5 uur komen we aan.
We zien Konya bij nacht, mooi verlicht.
Hotel Dergha, voor mij vertrouwd en bekend van vorig jaar.

Wat een vermoeiende reisdag, liever zou ik 5 uur stappen!

De volgende ochtend bezoeken we café Nar-I Ask waar we worden ontvangen met thee, stempels en een certificaat als beloning op de afgelegde km.
Mission completed!

Geschreven door Annette.aan.de.wandel